Een afknapper van formaat

Iemand die Vlaanderen monumenten als Buiten de zone, Schalkse ruiters en Het geslacht De Pauw heeft geschonken verdient eeuwigdurend respect. Al reikt het krediet natuurlijk niet zo ver dat we alles moeten goedvinden wat uit zijn creatief brein ontspruit. Ach, laten we maar niet langer om de hete brij heen draaien. De eerste aflevering van De kazakkendraaiers was een afknapper van formaat. Flauw en rommelig en slechts bij hoge uitzondering grappig. Lang niet het spetterende verbale steekspel dat was aangekondigd maar veeleer een kladwerkje vol losse flodders dat per ongeluk op het scherm was beland. Bart De Pauw had op voorhand gewaarschuwd dat we niet meer moesten verwachten dan een halfuurtje pretentieloos amusement, maar ook die lat lag te hoog. Deze panelshow waarbij twee teams zich improviserend uit gênante situaties moeten proberen lullen, bleef zelf een gênante situatie. De meeste grappen gingen de mist in met pijnlijke stiltes tot gevolg. Vaak was presentatrice Cath Luyten de enige die lachte. Maar zij wordt er dan ook voor betaald.

Heel in de verte begreep je wel wat de opzet was, maar aan een Vlaamse versie van het flitsende Have I Got News for You zijn we nog lang niet toe. Al gebiedt de eerlijkheid te zeggen dat daar de grappen eerst worden getest voor ze op de kijkers worden losgelaten. Misschien had De Pauw dat beter ook gedaan in plaats van zonder vangnet te werken met enkel de ingeving van het moment als wapen. De gok om de onervaren David Galle tot ploegkapitein te bombarderen werkte (nog) niet. Galle, waarin zeker komisch talent schuilt, mompelde af en toe wat, maar kon nooit zijn stempel drukken. ‘Televisiester’ Nathalie Meskens en ‘Neveneffect’ Lieven Scheire probeerden dat wel, maar net als De Pauw slaagden ook zij er niet in het programma vlot te trekken.

De schaarse lichtpuntjes speelden zich buiten de studio af. Bart De Pauw was leuk als de straatinterviewer die de gewone man op andere gedachten probeert te brengen, net als de sketch met de parkeerwachters en ‘rockjournalist’ Lieven Scheire die gefileerd werd door Skunk Anansie. Het kan natuurlijk altijd dat deze mislukte generale repetitie de voorbode is van een briljante opvoering. We hopen het van harte. Maar er zal nog keihard aan het format moeten worden gesleuteld voor ook wij bereid zijn onze kazak te draaien.