Aan mijn medeallochtonen die het ook willen maken
Fikry El Azzouzi is schrijver en theatermaker. Hij schreef de roman Drarrie in de nacht, waarvoor hij bekroond werd met de Arkprijs van het Vrije Woord. Zijn laatste roman is Alleen zij.
Als goede allochtoon heb ik het gemaakt. Maar ik ben niet alleen goed, ik ben ook liefdevol en vrijgevig. Daarom zie ik het als mijn missie om te investeren en al mijn geheimen prijs te geven aan mijn medeallochtonen. Ik wil de sleutels van mijn succes met hen delen. Ik wil hen inspireren, motiveren en laten weten waarvoor ze moeten leven en wat ze allemaal kunnen bereiken met mijn hulp.
Luister aandachtig naar mijn betoog, er liggen tal van kansen voor het grijpen.
De eerste indruk is van essentieel belang. Kom met een net kapsel, een frisse adem en verzorgde nagels voor de dag. Elke dag is een sollicitatie, op elk moment kun je op gesprek gaan. Je identiteitskaart mag je nooit vergeten. Je weet nooit wanneer er zich op straat een onverwachte kans aandient en jij je visitekaartje moet afgeven. Wees niet verlegen om een spontane sollicitatie bij de politie te proberen.
Tijdens een sollicitatiegesprek zijn er bepaalde gedragscodes. Daar moet jij je aan houden, anders word je nooit aangenomen. Laat staan dat je daar kunt blijven. Maar mijn tips zijn alleen voor wie er echt wil bijhoren.
Een goede voorbereiding is het halve werk. Daarom is lichaamstaal heel belangrijk. Je mag niet te zelfzeker zijn en niet de wijsneus uithangen. Dat kan arrogant overkomen. En er is niets ergers dan een arrogante allochtoon. Zij verpesten het niet alleen voor jou, maar voor iedereen. Dus fuck you, Dyab Abou Jahjah. Je hebt je kans gekregen. Moest jij je mening nu echt met iedereen delen? Trek nu maar je plan, wij willen blijven eten. Voor ik het vergeet, hij hoeft op ons ook niet meer te rekenen.
We concentreren ons terug op onze sollicitatie. Om je voorbeeldig te gedragen, moet je je dommer voordoen, dat geeft meer kans op slagen. Denk op lange termijn. Aaibaar zijn, dat is het grote geheim. Waarom het woord 'knuffelallochtoon'? Ook al klinkt het denigrerend, zodra je toekomstige werkgevers je willen aanraken, strelen en knuffelen, mag je aan een contract van bepaalde duur snuffelen.
Daarna is het nog niet voorbij. Je moet je bewijzen, elke dag opnieuw. Zoals elke goede burger, maar nog ietsje beter.
Kom op tijd. Wees positief. De hyperkinetische grapjas uithangen, dat werkt iedere keer. Lach mee met flauwe moppen, hoe luider hoe beter. Vooral als het gaat om Marokkanen, moslims en vrouwen ken ik de gedragscodes vrij goed. Bij Marokkanen lach ik luid, met moslims wordt het wat luider en als het over vrouwen gaat, houd ik mij in. Als voorbeeldallochtoon wil ik nooit provoceren. Sociale media, die moet je negeren. Tenzij je Vlaamse kost en lieve katjes wilt delen.
Leer vooral je plaats kennen. Zodra je enige stekels toont, is je kans verkeken. Als je kwaad bent, laat de emoties alsjeblieft achterwege en probeer niet te communiceren als een Libanese columnist. Voor je het weet denken ze dat je gaat exploderen.
Om het goed te maken, gebruik ik mijn exotische blik en mijn aaibaarheidsfactor. Als succesvolle allochtoon weet ik hoe te scoren. Ik buig voorover, draai mij om en laat wat tranen lopen. Ik weet dat mijn werkgever humanitaire gevoelens begint te krijgen. Meestal krijg ik een schouderklopje, een zachte streling of een knuffel. Zodra mijn werkgever aan mij begon te wennen, werd het tijd om mijn contract opnieuw te verlengen. Maar een contract van onbepaalde duur, dat zal ik niet krijgen. Daarom ben ik braaf en laat ik mij stilzwijgend aaien. Alleen op die manier kun je aardig meedraaien.