Memoires Dehaene: Eyskens al geklopt, nu Martens nog

André Van Halewyck, algemeen directeur van de gelijknamige uitgeverij die Dehaenes boek uitgaf, is naar eigen zeggen zelf wat verbaasd over de verkoopcijfers van de memoires van Jean-Luc Dehaene, die twee maand geleden uitkwamen. Ondertussen werden al 10.500 exemplaren van Dehaenes vuistdikke boek opgestuurd naar boekhandels overal in Vlaanderen, en de uitgever verwacht eind dit jaar af te klokken op 15.000 verkochte exemplaren.

De vraag dringt zich op: zal hij Martens, van wie hij in een vorig leven kabinetschef was, kloppen? Martens verkocht 15.800 exemplaren, plus 6.700 stuks in Franstalig België. Ook zijn voormalige rivaal Leo Tindemans deed het goed aan de kassa van de boekhandel. Zijn memoires gingen 11.900 keer over de toonbank. Die andere ex-premier en partijgenoot Mark Eyskens kon zijn boek minder goed slijten: hij verkocht er sinds de publicatie in 2008 slechts 3.800 exemplaren van. Dan deed wijlen zijn vader het beter. Van de memoires van Gaston Eyskens, die mee samengesteld werden door zijn zoon, werden 9.200 boeken verkocht.

Literair

Geboren optimist Mark Eyskens laat het niet aan zijn hart komen. Eyskens: "Politieke beschouwingen liggen natuurlijk altijd wat moeilijk. Als je over koken of seks schrijft, kan je je materiaal vandaag zelfs aan de straatstenen kwijt. Maar de motivatie voor mijn memoires is altijd meer persoonlijk geweest. Ik schrijf in de eerste plaats graag en wilde de interessante dingen die ik in mijn leven heb gezien graag bewaren voor de toekomst. Voor anderen, maar ook voor mezelf, als geheugensteun."

Op de vraag hoe het komt dat Dehaene zo veel meer verkoopt, heeft Eyskens een duidelijk antwoord. "Ik heb de memoires van Dehaene algelezen, naast die van Martens, Tindemans en mijn vader. Ze zijn interessant natuurlijk, maar ik vind dat ze allemaal wat schwung missen. Ik hou niet zo van het type memoires die als een proces-verbaal enkel feitelijke informatie bevatten. Ik heb in mijn eigen boek weerbarstig getracht een gortdroog verslag te vermijden. Het is veeleer een literair werk geworden, een roman bijna. Dat Dehaene zo veel beter verkoopt, ligt volledig aan de publiciteit die hij gekregen heeft. De media zijn fel op Dehaenes publicatie gesprongen en dat heeft natuurlijk onmiddellijk invloed gehad op de verkoop. Niet dat ik dat betreur: ik hoef gelukkig niet te leven van het aantal boeken dat ik verkoop."

Jean-Luc Dehaene zelf kan enige trots over het verkoopsucces dat zijn boek lijkt te worden, niet onder stoelen of banken steken. Dehaene: "Ik kan enkel vaststellen dat het boek vrij goed lijkt te verkopen. Ik heb er natuurlijk wel veel werk in gestoken, dus ben ik enigszins verheugd dat de vraag groot blijkt te zijn."

Tien jaar reclame

Het politieke verslag van Dehaene telt meer dan duizend pagina's: geen evidente basisvoorwaarde voor een goede verkoop. Dehaene: "Ik weet dat ik zelf niet heel vlot schrijf. Twee redacteurs hebben mijn basisteksten nagelezen en een aantal zaken herschreven. Maar ik hoor ondertussen uit mijn omgeving dat het resultaat behoorlijk vlot leest. Bovendien heb ik tien jaar lang reclame voor mijn magnum opus gemaakt. Als mensen me vroeger lastige vragen stelden in verband met mijn politiek verleden, zei ik steevast: 'lees dat maar in mijn memoires'. Ik heb de mensen tien jaar lang nieuwsgierig gemaakt en dat heeft blijkbaar geloond. (lacht)"