Jobs, jobs, jobs: meer dan slogan
Jobs, jobs, jobs: het credo van de regering-Michel lijkt meer dan een slogan. In zes maanden kwamen er 10.000 banen bij in de privé en het aantal werkzoekenden daalde in Vlaanderen in één jaar met 5.000. Alleen: laagopgeleiden aan het werk houden lukt slechter dan ooit.
Een wedstrijdje 'pluimen op de eigen hoed steken' voltrok zich gisteren op de sociale media nadat zakenkrant De Tijd had gemeld dat de jobmotor van onze bedrijven weer aanslaat. De kracht van verandering volgens N-VA. Resultaat van de hervormingen van de regering-Di Rupo, volgens sp.a. Laat ons het erop houden dat ze allebei een deel van de eer mogen opstrijken. Economisch herstel en jobgroei waren al onder de vorige regering ingezet, net als de daling van het aantal federale ambtenaren.
Maar pas sinds dit jaar wordt het contrast tussen jobcreatie in de private sector en het inkrimpen van de openbare sector zo duidelijk. Het is van begin 2011 geleden dat onze bedrijven nog zoveel banen hebben gecreëerd als in de eerste helft van 2015. En dan moeten de gevolgen van de taxshift nog voelbaar worden. Dat alles leidt ertoe dat er op dit moment 4,58 miljoen mensen aan het werk zijn in België tegenover 4,53 halfweg 2013.
En gisteren kwam er nog meer hoopgevend economisch en sociaal nieuws. In Vlaanderen zijn er vandaag 5.000 minder werkzoekenden dan exact een jaar geleden. En langetermijncijfers van de FOD Sociale Zekerheid tonen nogmaals aan dat ons land de economische crisis vrij goed heeft doorstaan: de jongste 10 jaar groeide het beschikbare inkomen en bleef de inkomensongelijkheid stabiel.
Dé belangrijkste omwenteling is dat het armoederisico bij ouderen sterk is gedaald: van 23 procent in 2006 naar 16 procent in 2014. Dat is hoopgevend, aangezien ouderdom in ons land vaak gelijkstond met armoede. Vanwaar die kentering? "Doordat de voorbije jaren systematisch is gewerkt aan het optrekken van de minimumpensioenen, ook voor zelfstandigen. Maar ook door de gewijzigde demografische situatie van de vrouw. Er zijn vandaag veel meer vrouwen met een volle beroepscarrière en dus een volwaardig pensioen dan pakweg dertig jaar geleden", verklaart Rudi Van Dam van de FOD Sociale Zekerheid.
Mogen we nu al concluderen dat ons land binnenkort weer hoogtij viert? Toch maar een slag om de arm houden. Ten eerste doet de jobgroei zich vooral in de dienstensector voor en blijft de industrie het lastig hebben. Maar veel onrustwekkender is dat de sociaaleconomische kloof tussen hoog- en laagopgeleiden almaar groter blijft worden. Zowel op vlak van armoederisico, materiële welstand als op werkzaamheidsgraad.
Link met migratieachtergrond
In 2008 was nog bijna 40 procent van de laaggeschoolden op arbeidsleeftijd aan het werk, vorig jaar daalde dat naar 37 procent. En wat blijkt? Die daling zet zich ook tijdens de eerste twee kwartalen van 2015 door (35 procent), zowel in Wallonië als Vlaanderen. Een aanzienlijke uitdaging dus voor zowel Michel I als Bourgeois I.
"Dit is een slecht signaal", aldus onderzoeker Rudi Van Dam. "De werkzaamheidsgraad van laagopgeleiden is in ons land lager dan het Europese gemiddelde. Eén verklaring is de technologische ontwikkelingen en globalisering in de industrie, die weinig betaalde arbeid onder grote druk zet en de toegang tot de arbeidsmarkt bemoeilijkt. Maar zonder twijfel is er ook een link met de lage werkzaamheidsgraad bij mensen met een migratieachtergrond. Dit is echt uitdaging nummer één voor België."