Engelen met een baardje
De ene is de charismatische zanger van Editors die zelfs de inhoud van een telefoonboek zou kunnen voordragen alsof het een soulballad was, en de andere heeft een verleden als songwriter en drummer bij Razorlight. Toen Tom Smith en Andy Burrows in elkaars wijk kwamen wonen, duurde het niet lang voor ze samen in een studiootje muziek zaten te maken. Funny Looking Angels is geen eenmalige samenwerking. Gelukkig maar.
Smith & Burrows
Funny Looking Angels
Door Bart Steenhaut
In de Verenigde Staten zijn kerstplaten al langer een fenomeen dat niet alleen door mainstreamartiesten wordt omarmd. Ook muzikanten als Sufjan Stevens, Bruce Cockburn, Shawn Colvin en Tori Amos grijpen de gelegenheid aan om loos te gaan op traditionals die veel meer diepgang hebben dan doorgaans vermoed wordt.
In Groot-Brittannië heeft de kerstplatentraditie de voorbije jaren gestaag aan impact gewonnen, en Funny Looking Angels is bijgevolg minder een oefening in ironie dan een blijk van respect voor het eindejaar en alles wat daarbij komt kijken. Maar het is - in tegenstelling tot de communicatie die daarrond gevoerd wordt - geen kerstplaat. Noem het eerder een eerbetoon aan het koudste der seizoenen.
Opener 'In the Bleak Midwinter' zet de bakens uit: een donkere, stemmige ballad die het somberste moment van het seizoen beschrijft. Het nummer gaat naadloos over in 'When the Thames Froze', wellicht de beste song in deze niche sinds 'Fairytale of New York' van The Pogues. Er zoemt een achtergrondkoortje voorbij, er ratelt een roffelende drum en de blazers blazen een zucht melancholie door het nummer. Maar de melodie is er een waar je nekhaar recht overeind van gaat staan. En de stem van Smith zorgt voor dat je ne sais quoi dat van een een uitstekende song een briljante song maakt.
Ook Burrows toont zich meer dan een drummer. Zelfs bij Razorlight was hij altijd al meer dan dat, en hier manifesteert hij zich als een uitstekend songschrijver en een meer dan degelijk zanger.
Donkere vertolking
Naast het eigen materiaal hebben de twee een paar uitstekende covers gekozen die perfect in het geheel passen. 'Wonderful Life' van Black, bijvoorbeeld: een nummer waar de weltschmerz altijd al van afdroop, en dat door de donkere vertolking van Smith nog aan zwaartekracht gewonnen heeft. Of 'Only You' van Yazoo, nog zo'n onofficieel kerstlied dat in geen enkele versie kapot valt te krijgen.
En zo ontspint de plaat zich als een sfeerstuk bij het gure weer. Tot in de kern gevuld met melancholie, en tot aan de rand gevuld met prachtige melodieën. Funny Looking Angels is meer dan zomaar een tussendoortje. Het is een kerstclassic, een plaat die je de volgende twintig jaar elke decembermaand uit de kast zult halen omdat ze op onnavolgbare wijze de tijd van het jaar weergeeft. Een bloedmooie cd. Complexloos romantisch, heerlijk weemoedig en bovenal buitengewoon tijdloos. Dat Agnes Obel als toetje nog een lijntje mee komt zingen is niet meer dan een bonus. Kippenvel.