Nooit lag Hampden Park dichter bij Rio de Janeiro
Twee kwalificatiewedstrijden van het einde tellen de Duivels vijf punten voorsprong op hun eerste achtervolger Kroatië. Een draw op 11 oktober in Zagreb betekent de kwalificatie voor de Wereldbeker in Brazilië. Dat wondermooie cadeau hebben we te danken aan Steven Defour.
Marc Wilmots zette een verrassende naam in de ploeg. Steven Defour. Nou ja, verrassend. Ex-Gouden Schoen, op de loonlijst van FC Porto, ooit pennevriend van Sir Alex Ferguson, in beeld gestaan bij Real Madrid: dan ben je belangrijk voor het Belgische voetbal. Defour is simpelweg altijd een zeer goede '8' geweest.
Voor dit soort wedstrijden is Defour geknipt. Born to be wild. Hij kan een beetje van alles: schoffelen, lopen én voetballen. Geflankeerd door Witsel en Fellaini greep de bondscoach gisteravond terug naar het middenveld samengebracht en groot gemaakt in Luik door Michel Preud'homme. Een lucide zet van Wilmots, zou blijken.
Dominantie
Net toen de Rode Duivels halfweg de eerste helft hun dominantie een beetje kwijt waren, sloeg uitgerekend Defour koeltjes toe. De linksachter van Schotland liet een bal te ver van zijn voet springen, Fellaini bediende De Bruyne die meteen was doorgespurt, waarna Kevin magistraal achteruit legde naar de infiltrerende Defour. Schuin overhoeks klopte hij doelman Marshall (0-1). Steven Defour: Braveheart in de bossen van Glasgow. De 10.000 meegereisde fans startten Braziliaanse liedjes.
België was goed begonnen aan de partij. Gretig, met veel druk op de bal, en een kansje voor Fellaini. Aan de tweede paal kopte hij een cross van Chadli op de rug van Whittaker. De suprematie duurde een kwartier, daarna kon de thuisploeg even ademhalen, zonder evenwel voor gevaar te zorgen voor het doel van Courtois. Het was, zoals door Wilmots aangekondigd, bikkelen voor elke morzel grond. Maar ook dàt kunnen deze Rode Duivels. Nacer Chadli is zo'n robot die is samengesteld met alle onderdelen nodig voor het moderne voetbal: duelkracht, finesse, intelligentie. Kevin De Bruyne is meer een artiest. Een poppetje dat heen en weer danst in de kast, van het ene been op het andere. Bij het ontbreken van Kompany en Hazard leverde De Bruyne eens te meer persoonlijkheid, klasse en leiderschap.
Tweede treffer
Na de rust herstelden de Rode Duivels hun controle. De uitblinkers bleven dezelfde - De Bruyne en Chadli -, maar hun namen noemen is anderen te kort doen. Fellaini, Witsel, Defour, Benteke...: het was wat het moest zijn. Geen sambavoetbal in de druilerige regen van Glasgow, maar een professionele, mature, uitgekookte prestatie van de hele ploeg.
Natuurlijk, graag hadden we snel die tweede treffer gezien, om alle twijfels weg te nemen. Je wist maar nooit dat zo'n Schot een verdwaalde bal per toeval achter Courtois deed belanden. Toen Shaun Maloney ineens kwam ingegleden, sloeg het hart al een keer over - zijn inzet belandde gelukkig op het dak van het doel. Wilmots ging twintig minuten voor tijd aan het wisselen. Fellaini werd naar de kant gehaald voor Mirallas, waardoor een alomtegenwoordige De Bruyne nu ook écht op de positie van veldmaarschalk ging postvatten. De schijnbaar zware enkelblessure voor Lombaerts - bij het slecht neerkomen - was hopelijk geen voorbode voor een anticlimax aan het (spannende) slot. Maar met Pocognoli in de ploeg hielden de Rode Duivels, iets meer teruggeplooid, het slot op de deur. Ze kunnen dus ook een resultaat vasthouden. Wat kunnen ze niét? In de uitstervende minuten maakte Mirallas de klus dan hélemaal af, na een heerlijke assist van Benteke. U mag uw centjes sparen voor die reis naar Brazilië volgend jaar. Dít kan niet meer mislopen.