Oranje op zoek naar het oog van de naald
- Duitsland moet Denemarken verslaan
- Oranje moet van Portugal winnen met twee goals verschil
Vergeet vandaag, en denk aan morgen. Het kan gelden als een gouden raad voor Oranje. Momenteel is niets zoals het mort zijn in Team Nederland - scherven overal waar je komt -, en toch kan al dat verzamelde offensieve talent morgenavond iedereen de mond snoeren.
The Great Escape. Destijds genomineerd voor Oscar en Golden Globe, morgenavond mogelijk de sportieve remake van de film uit 1963 met Bert van Marwijk als regisseur John Sturges. Met twee goals verschil winnen van Portugal - Duitsland doet zijn job wel tegen Denemarken. Vreemd dat veel mensen, binnen en buiten het voetbal, stiekem rekening houden met 'Het Wonder van Kharkiv'? Dat moet de macht van Oranje zijn.
In ons buurlandje is niettemin al lang de streep getrokken door de kansen van Nederland. Columnist Hugo Borst in AD: "Nu moeten ze ook niet meer winnen van Portugal, hoor. Met drie punten naar de volgende ronde, geholpen door de mannschaft, dat is tamelijk vernederend." Verderop in diezelfde krant: 'Oranje krijgt iets tragikomisch'. Maar óók, en des te opvallend, de onthulling dat een Oranjespeler donderdagavond laat de krant belde met het nieuws dat het Nederlands elftal uit elkaar is gevallen: "Op sommige spelers rust de verdenking van interne sabotage." Nou. Clarence Seedorf, ook hij is ergens analist: "Dit verhaal van Oranje is ten einde."
Van Marwijk in spagaat
Het is niet logisch om te geloven dat Nederland zondag ontsnapt door het oog van de kleinste naald. Niet in deze omstandigheden, waarbij duidelijk elke vorm van cohesie weg is in de selectie. Het wordt moeilijk als niet iedereen die noodzakelijke stap voor een ander wil zetten. Ach, is dit geen kroniek van een aangekondigde dood? Oranje vloog naar Polen en Oekraïne met interne onenigheid over hoe nu moest gevoetbald worden op het EK. Robin van Persie wilde niet meer op een eiland spelen, zoals twee jaar geleden in Zuid-Afrika. Arjen Robben wilde niet meer zijn acties starten op de middenlijn, zoals twee jaar geleden in Zuid-Afrika. En Wesley Sneijder wilde zijn actieradius óók wel hoger leggen.
Aanvoerder Mark van Bommel en de defensie hadden het liever anders gezien, precies zoals twee jaar geleden in Zuid-Afrika. 'Bommeltje' bracht die boodschap vlak na de nederlaag tegen Denemarken. Dan moest hij zelf geen rol vervullen die hij niet (meer) aankan. De bondscoach bevindt zich al sinds de voorbereiding in een spagaat, en hij blijkt niet zo atletisch als Kim Clijsters. De tactische en organisatorische ruïne is daardoor minstens even groot als de verbrijzelde eenheid in de kleedkamer. Nagenoeg elke speler bij Oranje wil Europees kampioen worden op zijn eigen manier. Fijne sfeer moet dat zijn, aan tafel in het hotel.
De wijze waarop intussen alles en iedereen met een mening over Oranje die gespannen stemming nog wat oppookt, maakt de spelers alleen maar onrustiger.
En toch kan de wereld al eens doordraaien, zeker in Nederland. In voetbal is 1+1 geen 2. Hoe loopt zo'n wedstrijd? Een hoekschop in doel gekopt door Heitinga na twee minuten, een vroege penalty omgezet door Van Persie, een zwabberschot van Sneijder..., het kan allemaal, en plots wordt het eergevoel van al die sterspelers zo geraakt dat elke logica, elke voorspelling, elke beschouwing van vandaag in de prullenmand mag.
Portugal is nu óók weer niet die ploeg waarvan je denkt: 'Wauw'. Oranje zal scoren, dat is haast een wiskundige zekerheid. Van Marwijk kondigt inmiddels wissels aan. Hij gaat volle kracht vooruit, net zoals de Van Persies en Robbens het graag zien. Grote spelers staan er op de grote momenten. Voor Oranje is dit, nú al, hun EK-finale.