Pearl Jam vs. Pixies
Een nieuwe festivaldag, een nieuwe verscheurende keuze. Wat doe je wanneer twee van je favoriete acts tegelijk optreden, maar helaas niet op hetzelfde podium? De Morgen helpt je de knoop door te hakken.
PEARL JAM?
22.00 - 01.00, Main Stage
Wie bedenkt het toch, Pearl Jam en Pixies tegelijk programmeren? Twee invloedrijke Amerikaanse gitaarbands die vast heel wat gemeenschappelijke fans hebben: de dertigers en veertigers (kalende kruin, beginnend buikje - we kunnen erover meespreken) die op Werchter wat verweesd staan te kijken wanneer beatbakkers als Major Lazer en Skrillex hun kermistent optrekken.
Alhoewel, bij nader inzien is dit misschien niet eens zo'n vreemde keuze. Pearl Jam neigde altijd al heel erg naar de klassieke rock uit de jaren zeventig, terwijl Frank Black en zijn Pixies nooit vies waren van avant-garde, surf of psychedelica. Eddie Vedder en co. kwamen meegesurft op de grote grungegolf, die nog altijd voor deining zorgt in de muziekwereld, maar waren eigenlijk nooit de beeldenstormers voor wie ze wel eens werden gehouden. Wie in de seventies gek was op pakweg Led Zeppelin, zal nooit moeite hebben gehad met Pearl Jam, terwijl Pixies toch veel grilliger voor de dag komen.
Nog een verschil: waar Pixies regelmatig herontdekt worden door muziekliefhebbers die niet eens geboren waren toen Frank Black zijn band in 1993 opdoekte, bedient Vedder vooral zijn trouwe publiek dat er al bij was toen Pearl Jam in 1991 magistraal debuteerde met Ten. Het zijn fans die zweren bij rock-van-het-grote-gebaar, passionele gitaarsolo's en de bevlogen zang van Eddie Vedder. En die niet terugdeinzen voor een concert van drie uur - zo veel tijd krijgt zelfs Metallica niet op Werchter.
PIXIES?
22.15 - 23.30, The Barn
Goed, hun recente album Indie Cindy (2014) is artistiek een aanfluiting - nee: een fluim in het gezicht - van alles waar Pixies ooit voor stonden. Het is niet meer dan een schaamlapje om hun reünietour - die al langer duurt dan de oorspronkelijke carrière van dit viertal uit Boston - te blijven rekken en zo de kassa nog eens flink te laten rinkelen. En nee, bassiste, kreunster en indie-icoon Kim Deal is er niet meer bij.
Waarom we u dan toch een enkeltje richting The Barn willen aanbevelen? Omdat Pixies, ook meer dan twintig jaar na hun split, je hoofd nog altijd doen ontploffen als ze eenmaal op dreef zijn. Eind vorig jaar in de AB lukte dat een paar keer. "Op die momenten voelde je meteen waarom de Pixies tot levende legendes waren uitgegroeid", schreef onze recensent toen en hij deelde drie sterren uit.
En kijk, vorige maand op het Best Kept Secret-festival was het nog eens stukken beter. De songs werden "aan een razend tempo door de set gejast, waarmee de groep het je letterlijk onmogelijk maakt om een moment afgeleid te raken", zoals onze man ter plaatse noteerde in zijn viersterrenbespreking. Op Werchter zou het zomaar eens richting vijf sterren kunnen gaan.
En voor de harde verstaander nog dit: 'Debaser'. 'Caribou'. 'Monkey Gone to Heaven'. 'Gouge Away'. 'Where Is My Mind?'. Hoeveel groepen op de Werchteraffiche hebben zo veel schedelsplijtende, levensveranderende, hartverscheurende songs?
WINNAAR?
PIXIES, omdat hun songs zo veel snediger en opwindender zijn dan die van Pearl Jam. Maar hey, de aandachtige lezer heeft al lang gemerkt dat bovenstaand dilemma er eigenlijk maar een half is: na het vijf kwartier durende oplawaai van Pixies kun je nog altijd anderhalf uur zwelgen in de breedvoerige rock van PEARL JAM. Wedden dat je hun grootste hits dan nog zult horen?