Boonen slaat dubbelslag in Qatar
Het was voor Boonen de eerste zege in bijna elf maanden. De vreugde was dan ook immens. ‘Dit is de beloning voor maanden keihard werken om opnieuw mijn oude, vertrouwde niveau te kunnen halen.’
Niks dan bewonderende blikken en omhooggestoken duimen, daar aan de oostkust van het kleine golfstaatje. Gert Steegmans en Nikolas Maes, motoren van het succes, werden aan Boonens massieve borstkas gedrukt. “Ferm gereden, mannen!” Aan de springschans vormde het team van de trialbroers Belaey, dagelijks hun kunsten vertonend bij start en finish, een geïmproviseerde erehaag. “Hey Tom, je kunt het nog.” Boonen knikte en lachte, ging gewillig op de foto met enkele Belgische fans, knuffelde Eddy Merckx en zette zich schrap voor het vragenvuur van Al-Jazeera. “Yes, it’s nice to win again.”
De manier waarop verdient een korte schets. Met zijn drieën waren ze dus mee in een elitewaaier van achttien, getrokken na amper 30 kilometer onder impuls van een forse rugwind. “Die eerste zes, zeven kilometer reden we aan 75 kilometer per uur”, noteerde Boonen. “Knettergek. Het peloton splitte meteen in drieën. Echt stilvallen deed het nooit, omdat de verschillen niet echt hoog opliepen.” De partners in crime voorin waren niet van de minste: Eisel, Renshaw, Bennati, Cancellara, O’Grady, Flecha, Haussler, Klier, Hammond, Vansummeren, Burghardt en consoorten. Leider Boom haakte in de bevoorrading af met opspelende maag en darmen.
Steegmans even virtueel leider
Steegmans mocht een tussenspurt meepikken en zich even virtueel leider wanen. Maar in de finale bleek niemand partij voor Boonen. Maes - “die kan nog wel meer, je hoort nog van die jongen” - legde de uitgekookte Klier aan de ketting, waarop Steegmans aanzette. “Maar Gert hield in, omdat Renshaw zich handig liet meedrijven in zijn spoor. Dus nam ik zelf het initiatief op 250 meter van de streep.” Nog één keer tuurde Boonen over zijn linkerschouder, net voorbij de streep. Om het slagveld te monsteren, de schade op te meten. Haussler en Renshaw kwamen niet eens aan zijn hielen. Back in business, heet zoiets.
De eerste van het seizoen werd het. De eerste ook sinds 11 maart 2010 (2de rit Tirreno-Adriatico, JDK). En uitgerekend in Al Khor Corniche, waar hij in het verleden meer in het droge woestijnzand beet dan hem lief was. Boonen rekende duidelijk af met zijn demonen. De knie-ellende die hem zo lang buitenspel zette, is definitief verteerd. “Mooi dat het bij die eerste spurt in één jaar meteen raak is. Goed voor het vertrouwen ook. Dit is de beloning voor maanden keihard werken om weer mijn goeie, oude niveau te kunnen halen”, knikte hij. “Wat dat werk precies inhield? Krachttraining vooral. ‘Old school’ fitness. (lacht) Rocky style. Ik kan gerust zeggen dat het de moeilijkste maanden uit mijn carrière waren.”