Axel Witsel regisseert, nationale ploeg presteert

Ter inleiding. Herinnert u zich de eerste helft van de Rode Duivels in hun laatste EK 2012-kwalificatiewedstrijd tegen Duitsland? Het België van Georges Leekens kampeerde toen haast voortdurend op de helft van de Mannschaft - veel balbezit, tiki-taka - evenwel zonder kansen af te dwingen. De eerste de beste omschakeling van Duitsland leverde meteen een hoekschop op, waarna Özil scoorde en het kalf helaas verdronk. Ietwat eenzelfde verhaal zagen we begin juni op Wembley. Toen gooide (interim-)bondscoach Marc Wilmots de schuld voor het gebrek aan diepgang bij België in de schoot van de "defensieve Engelsen", maar dat is al te makkelijk. Het had veeleer te maken met de foute veldbezetting zonder diepe spits en de weinig energieke 'animatie'.

Welnu, het wedstrijdrapport van België-Nederland maakt één ding zeer duidelijk: woensdagavond speelden de Rode Duivels ineens heel direct. België domineerde niet, maar bracht wel flitsend voetbal.

ORTEC/TSS deelt het balbezit op in enerzijds balbezit op de eigen speelhelft (acties opbouw) en anderzijds balbezit op de helft van de tegenstander (acties aanval). De Rode Duivels hadden woensdag 72 acties in de opbouw - tegenover 90 voor Oranje - en 391 acties in de aanval - tegenover liefst 567 voor Oranje. Nederland had duidelijk veel meer balbezit. Máár: slechts 8% van de aanvallende acties van Oranje mondde uit in balbezit in de laatste 25 meter voor het doel van de tegenstander. Bij België ligt dat cijfer op 11%. En dat is zeker niet omdat de jongens van Marc Wilmots lange ballen gooiden in de zone van de waarheid: in totaal slechts 3 langeafstandsraketten werden in de zestienmeter van Stekelenburg gedropt. De Rode Duivels overbrugden veel sneller de weg naar doel. Dat bewijst de tijdopname van het balbezit bij beide teams. Onder de aanvallende acties telt België drie keer zoveel acties tussen 0 en 5 seconden als Nederland, dat veel meer zijn toevlucht zocht in acties van 15 seconden of meer - balbezit om het balbezit. De Duivels speelden in één of twee flitsende tijden. Het ging vooruit, het ging verbazend goed vooruit. België creëerde op die manier beduidend meer doelgevaar dan Nederland.

Echte mannen

Kijken we nu even naar wie dat snelle voetbal aanzwengelde. Daarvoor nemen we er het patroon van de passing bij. In de opbouw vertrok natuurlijk veel van de centrale verdedigers Vermaelen en Van Buyten/Alderweireld. Opvallend evenwel is dat de flankaanvallers Mirallas en Hazard haast net zo vaak aan de bal kwamen - op hun eigen helft, dus - als pakweg linksachter Vertonghen of defensieve middenvelder Defour. Het bewijst het adagio van Wilmots: 'We vallen met z'n allen aan en we verdedigen met z'n allen.'

Waren de Rode Duivels over de middenlijn, dan trok één iemand alle registers naar zich toe. Axel Witsel. Van de 391 aanvallende acties werden er 45 ondernomen door Witsel. ORTEC/TSS noteerde dat 77% daarvan slaagden. Voorts was Witsel in de passing quasi perfect: 94% van zijn 31 passes waren goed of zeer goed. De bondscoach vertelde gistermiddag op zijn persconferentie dat hij vooral tevreden was met de reactie van zijn ploeg na de 1-2-achterstand. Wel, uit de cijfers blijkt dat Witsel en Defour in de periode tussen minuut 60 en minuut 75 het elftal op sleeptouw namen met respectievelijk 13 en 12 acties - in het slotkwartier nam Dries Mertens (16 acties) hun rol over.

Tot slot nog een laatste aangename vaststelling: 'Onze Jongens' worden 'Echte Mannen'. Uit het patroon van de duelkracht blijkt dat de Rode Duivels meer defensieve duels wonnen dan Nederland (96-90), meer offensieve duels (74-59) én meer luchtduels (30-28). Dit België is niet alleen sneller maar ook krachtiger dan wat we in het verleden zagen.

Om de tweet van Vincent Kompany te gebruiken: 'Goed gedaan mannen. Uitstekende 4-2-overwinning tegen onze buren. Het was een indrukwekkende prestatie die applaus verdient.'