Binnenkoer

Jonas (32) is zelfstandige in de woningbouw en met die achtergrond transformeerde hij het vroegere vrachtschip Mencini eigenhandig tot een indrukwekkende woonboot.

Hij woont er samen met zijn verloofde Kathleen (28) en Sandro, de meest enthousiaste knuffelhond ter wereld.

eg eens uit, wat hebben jullie met boten? Jonas: "Mijn grote liefde voor alles wat met water te maken heeft, heb ik te danken aan mijn grootouders en hun appartement aan zee. Ik heb er de tijd van mijn leven gehad: we gingen krabben vangen of zeilen, en ik bezocht ook wel eens een schip samen met mijn grootvader. Wat later kreeg ik de vaarmicrobe hard te pakken bij de zeescouts. Nu nog zou ik elk weekend gaan zeilen als ik maar de tijd had, want daar op het water kom ik helemaal tot rust."

Kathleen: "Bij mij hoor je een totaal ander verhaal. Tot ik vorig jaar bij Jonas kwam wonen, had ik helemaal niets met water. Ik was zelfs nog nooit gaan varen!"

Jonas: "Kathleen reageerde dan ook nogal lauw toen ik haar over mijn boot vertelde."

Kathleen: "Toegegeven, ik had een compleet verkeerd beeld van een woonboot. Ik dacht meteen aan een soort van groot uitgevallen, drijvende caravan. (lacht) Tot ik het hier zag! Ik was geweldig onder de indruk."

Was het die liefde voor water die je bij een woonboot bracht, Jonas?

Jonas: "Het zal je misschien verbazen, maar het idee ontstond pas nadat mijn zoektocht naar een huis niets opleverde. Bovendien past zo'n woonboot perfect bij mijn drang om te kiezen voor minder evidente dingen."

Kathleen: "Da's inderdaad typisch Jonas! Ook alles hier in huis wil hij per se zelf bedenken én uitvoeren. En dan blijft hij koppig volharden tot het lukt. Wat meestal gepaard gaat met veel gezucht en gevloek." (glimlacht)

Jonas: "Maar uiteindelijk slaag ik wel in mijn opzet. Toen iedereen mij gek verklaarde, kon ik alleen maar denken: 'Foert, ik wil een woonboot en dat gaat mij lukken!"

En daar sta je dan met je eigen afgedankte vrachtschip. Hoe begin je in hemelsnaam aan die inrichting?

Jonas: "Wel, ik ging midden in dat immense ruim op een stoeltje zitten, keek rond mij en dacht: 'Help! Waar ben ik aan begonnen?' (lacht) Maar goed, uiteindelijk heb ik alles zitten bestuderen en kreeg die ruimte beetje bij beetje vorm in mijn hoofd. Ik wist bij aanvang bijvoorbeeld heel goed wat ik niet wilde: donkere, kleine kamertjes. En vanuit die gedachte ben ik alles beginnen opbouwen."

Er is ook een binnenkoer. Verrassend en geniaal!

Jonas: "Er zijn inderdaad weinig andere boten die zo'n koertje hebben. Het is niet alleen de ideale manier om extra licht binnen te trekken, we kunnen er ook gezellig rondhangen, uit het zicht van voorbijgangers."

Kathleen: "Op ons dek is er natuurlijk veel meer plaats, maar daar zitten we nogal open en bloot. Op ons koertje kan ik perfect uit de wind en in de zon liggen zonder dat iedereen mij ziet."

Jonas: "En we kunnen er barbecueën zonder dat elke fietser een flauwe opmerking maakt. Geloof mij, je hebt het wel wat gehad na de vijftigste: 'Is er nog een worstje voor mij?" (lacht)

Doe-het-zelf

Voor de rest heb je zoveel mogelijk de eigenheid van de boot bewaard...

Jonas: "Dat vond ik bijzonder belangrijk. Sommigen bouwen zoveel bij dat je amper nog ziet dat er ooit een boot was. Ik heb mijn plannen aangepast aan de boot en niet omgekeerd. Hier en daar zie je zelfs nog een stukje van de originele wand van het schip."

Kathleen: "Ook in ons interieur komt dat industriële, ruwe tintje terug: de trap is uitgevoerd in massief staal en de keuken in eik met blauwe hardsteen."

Jonas: "Ik heb zoveel mogelijk met echte materialen gewerkt. Zelfs de keukenvloer is uit staal. Geen evidente keuze, maar ik wou het per se, want tegels op een boot, dat kun je volgens mij niet maken."

Nog indrukwekkender dan het resultaat: jij hebt alles zelf gedaan?

Jonas: "Ja, met uitzondering van de loodgieterij en domotica. Ik ben er vijf jaar lang in het weekend mee bezig geweest. Waar ik het meeste trots op ben? Op mijn smalle raampjes! Dat was totaal nieuw voor mij en vreselijk precisiewerk, maar ze zijn exact geworden zoals ik wou."

Kathleen: "De dubbele douche die Jonas volledig in Mortex heeft gemaakt, is een van mijn lievelingsplekjes. Thuiskomen na een drukke werkdag en samen onder de douche kruipen. Heerlijk!"

Hoe heb jij je stempel op de boot gedrukt, Kathleen?

Kathleen: "De boot was zo goed als klaar toen ik hier kwam wonen en toch zegt iedereen dat er sindsdien veel veranderd is."

Jonas: "Dat lijkt me ook niet zo moeilijk: vroeger woonde ik hier samen met mijn beste vriend. We waren allebei van het type: 'Als mijn boxershorts allemaal vuil zijn, koop ik wel nieuwe." (lacht)

Kathleen: "'t Is hier inderdaad véél properder dan toen, maar dat niet alleen. Ik heb er meer een thuis van gemaakt: hier en daar een plantje, een kadertje, kussens in de zetel, wat foto's aan de muur..."

Wat zien jullie door de raampjes voorbijvaren?

Kathleen: "Af en toe een vrachtschip, maar toch vooral pleziervaart en véél roeiers. Wakker worden en vanuit je bed een stel ganzen of een troep eendjes zien voorbij dobberen, dat is echt onbeschrijfelijk. We hebben zelfs zwanen die op onze raampjes komen tikken als ze wat brood willen."

Jonas: "Dat is inderdaad genieten. Of het kabbelende water dat door de zon wordt gereflecteerd op het plafond, daar word ik oprecht gelukkig van. Maar stel je zo'n woonboot vooral niet romantischer voor dan het is..."

Kathleen: "Iedereen denkt altijd dat het megafantastisch is om op een boot te wonen, maar eigenlijk merk ik niet zoveel verschil met een gewoon huis."

Jonas: "Er komt bovendien heel wat extra geregel en gedoe bij kijken. Niet alleen qua onderhoud en techniek, maar bijvoorbeeld ook om hier in Gent een ligplaats vast te krijgen."

naar parijs

Varen jullie zelf ook wel eens uit?

Jonas: "De meeste mensen denken inderdaad dat wij regelmatig op een ander plekje aanmeren, maar zo eenvoudig is dat niet. Ik heb dan wel een vaarbewijs, maar met zo'n gigantisch schip vaar je niet eventjes snel en vlot naar ergens anders. Je bent pakweg tien dagen onderweg naar Parijs."

Kathleen: "Bovendien neem je met die boot ook je hele huishouden mee en dan voelt het toch niet echt alsof je op reis bent."

Jonas: "Dan zit je in Parijs ook de hele tijd te staren op die ene muur die je dringend moet afwerken. (lacht) Nee, dan rij ik liever met de auto naar daar."

Blijven jullie voor eeuwig en altijd op de Mencini wonen?

Jonas: "Op termijn zijn we van plan om te verhuizen naar het huis waar mijn ouders nu wonen."

Kathleen: "Ik vind het hier fantastisch, maar ik zie het niet zitten om met kinderen op een boot te wonen. Die loopbrug is nu al een hele uitdaging met boodschappen, laat staan met een buggy. En in de winter is het spekglad! Pas op, hoe hard ik ons brugje ook vervloek, ik weet zeker dat ik het leven hier ga missen."

Jonas: "Ja, want stiekem is het toch gewoon heel cool om op een boot te wonen. Zelfs al word je elke zondag gewekt door een roeicoach die op z'n fiets passeert en door een megafoon schreeuwt." (glimlacht)

"Die loopbrug is een hele uitdaging met boodschappen"