Stap binnen in een vergeten wereld
Stel: u vindt een oude pc op zolder met een 35 jaar oude videogame erop. De fantasiewereld waarin het spel zich afspeelt is verlaten en dreigt uit elkaar te vallen, wat zwaar op het gemoed weegt van de ooit gevaarlijke monsters die hem bevolken. In Forgotten leidt dat tot vermakelijke existentiële conversaties.
"Jij bent vast iemand van de andere kant. Jij bent vast God", zegt een monster in Forgotten Blade, een stokoude fantasygame die het spelerspersonage net heeft gevonden op een oude computer. Zoals dat in de meeste games gebeurt, krijgt de speler nu een aantal potentiële antwoorden aangereikt, waaronder "maar nee, ik heb niet eens de vrije keuze over wat ik zeg".
Want er is een nog hogere macht in het spel: Forgotten Blade is een game die zich afspeelt binnen een andere game. Dat hele idee van de speler die een decennia oude game terugvindt en opstart behoort tot Forgotten, een intrigerende, slechts enkele minuten durende, gratis in een webbrowser speelbare minigame van Sophia Park, een 23-jarige gameontwerpster die in de Canadese stad Toronto haar eerste stappen in de industrie zet.
Forgotten ziet eruit als een videogame voor pc's uit de late jaren 80, met een beperkt aantal kleuren en de beeltenissen van de monsters in grote pixels. Als hij in die tijd daadwerkelijk had bestaan, moet het een spannend fantasygame zijn geweest. Maar dat is niet de staat waarin de speler de game nu aantreft: de personages oefenen intussen hun rol allang niet meer uit, en hebben zichzelf zelfs geleerd om de computercode van de game te veranderen. Dat ging vervolgens mis, waardoor de hele game in elkaar aan het stuiken is onder de bugs.
En nu reageren de ooit zo fiere monsters vanuit hun doelloze staat nogal vreemd op het plotselinge nieuwe contact met een speler. Zo vreemd dat de conversaties die ze voeren snel een existentieel karakter krijgen.
"Ik wilde primair het verhaal vertellen van een al decennia verlaten gamewereld waarin de inwoners de boel herprogrammeren: dat was het eenvoudige concept waar ik van uitging", zegt Park. "De gelaagdheid, en de metafysische elementen, kwamen er per toeval in, terwijl ik het spel aan het ontwerpen was. Het uitgangspunt leende zich ook goed tot die dubbele bodems, ontdekte ik snel."
Retrofascinatie
Hoe komt een 23-jarige erbij om een game te maken die lijkt op een spel uit de jaren 80, een tijdperk waarin ze nog niet eens was geboren? Die fascinatie voor retrogames is een ware trend: de grootste groep van al wie vandaag in de videogame-industrie werkt - meer dan een kwart - is ergens tussen 25 en 29 jaar oud, en groeide dus op in een tijdperk waarin games al strakke 3D-graphics hadden, maar blijkt erg gecharmeerd door al wat daarvoor kwam. Recente games als Nidhogg en Shovel Knight, die lijken alsof ze op een oude console draaien, zijn gemaakt door twintigers of jonge dertigers, die het tijdperk waarop de games gebaseerd zijn niet echt bewust hebben meegemaakt.
Maar die terugkeer naar de basis geeft hen ook meer mogelijkheden om met de conventies ervan te spelen, zegt Park. "Als je letterlijk bent opgegroeid met interactieve media, en ze zoals ik al sinds je derde gebruikt, ben je misschien meer geneigd om de grenzen ervan te verkennen. De terugkeer naar de visuele stijl die videogames hadden voordat ik er was, haalde me uit een zekere comfortzone."
Speel op sophiapark.itch.io/forgotten