De metamorfose van Hydrogen Sea: ‘Dit is niets meer dan een lesje in menselijke nederigheid’

“Maak je geen zorgen, dat is zeker het geval”, lacht Pieterjan Seaux, voorheen verantwoordelijke aan de knoppen van Hydrogen Sea, vandaag volbloed basgitarist aan de zijde van zangeres en eega Birsen Uçar. “De inkleuring mag dan veranderd zijn, de vorm van Hydrogen Sea blijft heel herkenbaar – en een stem als die van Birsen herken je natuurlijk uit de duizend.”

De elektronische wonderkinderen hadden na hun eerste langspeler genoeg van de schermen en het gebliep. Dus werd Automata een ode aan het analoge, middenin een wereld van digitale hysterie. Die transformatie beviel ook zangeres Birsen Uçar. “Ik had vroeger op het podium wel eens het gevoel dat ik meezong met een tape, en er soms zelfs achteraan holde”, geeft de zangeres toe. “We waren op de digitale muren van ons creatieve proces gestoten, en die hebben we nu stuk voor stuk gesloopt. Misschien hadden we ons album beter Analoga genoemd, want nu staan er in plaats van machines vooral mensen op het podium”, zegt ze lachend.

Die menselijke uitbreiding op het podium is alvast geen klein bier: ex-Balthazar violiste Patricia Vanneste bespeelt de snaren bij het nieuwe Hydrogen Sea, en ook Joris Caluwaerts van STUFF en Steven van Gelder van Tout Va Bien werden mee aan boord gehesen. “Het was een verademing om niet meer alle verantwoordelijkheid alleen te moeten dragen”, benadrukt Seaux. “Ik was volledig klaar om de controle uit handen te geven. Op de basgitaar mag ik weer muziek maken zonder nadenken, terug naar de essentie.”

“We wilden er ook absoluut een strijker bij”, vertelt Seoux. “Aan de aardse klanken van het hout hoor je dat het instrument leeft. En zelfs de analoge synthesizer is een pak organischer dan de laptop: het knetteren van elektriciteit is voor mij ook spelen met de natuur, in plaats van alles in algoritmes, bits, en nulletjes en ééntjes te gieten.”

Vergrootglas op de planeet

Lang voor Hydrogen Sea inzette op een meer organisch klankenpalet, nam zangeres Uçar de luisteraar geregeld mee in een droomwereld waarin de natuurelementen een hoofdrol spelen – niet voor niets draagt haar band de naam ‘Hydrogen Sea’. Ook op hun tweede album kijken de muzikanten als het ware van bovenaf met een vergrootglas naar onze blauwe planeet.

“Automata is niets meer dan een lesje in menselijke nederigheid”, vertelt Uçar. “Ik wil niet met de vinger wijzen, maar eerder een klein zaadje planten bij de luisteraar. We zien onszelf, mensen, als de meest intelligente wezens op aarde – oneindig machtig. Maar door ons toedoen ontrafelt onze biosfeer volledig, het web waarin we leven stort in, en uiteindelijk blijken we toch maar nietig te zijn. Wel, de natuur en de bomen kunnen niet voor zichzelf praten, dus neem ik het dan maar voor hen op.”

Soms lijkt het alsof we monddood worden gemaakt, meent Uçar. “Alsof het niks uitmaakt wat je zegt of waarvoor je protesteert. Maar ik geloof dat het wel degelijk belangrijk is dat we als creatieve geesten, filosofen, schrijvers, muzikanten en kunstenaars het publiek een geweten blijven trappen.  Al is iets te berde brengen als zangeres voor mij nog steeds angstaanjagend. Als het publiek naar mij kijkt, heb ik steevast het gevoel dat ik hen iets verschuldigd ben. Het blijft een enorme opgave om mijn stem te laten klinken, en om te durven zeggen: ‘ik mag er wezen, ik mag mijn plekje opeisen en vertolken wat ik zie en voel.’ En dan verandert die angst op het podium in verwondering: al die mensen staan daar om te horen wat ik te vertéllen heb.”

Automata ligt op 12 april in de winkel. Hydrogen Sea stelt hun plaat op 25 april voor in de AB.