Gilbert verrast iedereen in de sprint

Topspitsen in voetbal bezitten dat 'Torinstinct': de feeling om op het juiste moment achter de man uit te komen, de ruimte in te duiken en genadeloos de bal in doel te rammen. Gilbert heeft datzelfde instinct in wielrennen, inclusief een leep kantje - gepokt en gemazeld door jaren ervaring - dat hem in finales nog meer te duchten maakt.

Met de tweede rit in de Ronde van Zwitserland als voorbeeld. Het draaide uit op een sprint met een uitgedund peloton, maar allerminst een klassieke sprint. Vier doortochten over de Horbon, een col van tweede categorie over 818 meter, zaten op dat moment al in de benen. En eigenlijk had QuickStep het plan opgevat om de kaart van Matteo Trentin te trekken. Gilbert deed zijn werk voor de Italiaan, maar raakte hem in de hectische slotfase kwijt.

Toen een trio voor de slotkilometer demarreerde, ging Gilbert in de achtervolging, met Jan Bakelants in zijn zog. Gilbert liet de renner van AG2R het vuile werk doen: "Ik dacht: 'Ik ga niet meer overpakken. Als ik in eerste positie kom, gaat niemand werken.' Ik zag Trentin achter mij in de groep, maar we blijven voorop. Op een gegeven moment moest ik wel sprinten."

Gilbert kwam perfect uit het wiel van Bakelants en kwam met overschot over de meet. Tijd genoeg voor een zegegebaar. Of hoe de donkere bril van Gilbert gisteren niet alleen nuttig voor de zon bleek, gezien dat mooie staaltje blufpoker.

Gewonnen dankzij Bakelants

Bakelants benadrukte ook wel zijn verdienste. Hij fietste na de finish door naar de bus van QuickStep om de oude vrienden van zijn ex-ploeg gedag te zeggen. "Als dat geen schone lead out was", riep hij, luid genoeg, zodat iedereen het goed kon horen. Om daarna de slimme aanpak van Gilbert te loven: "Je moet het maar doen, op een kilometer van de streep het gat niet zelf dichtrijden, maar wachten op mij en in het wiel blijven. Daar wint hij de koers. Ik trek gewoon perfect aan voor hem. Ik denk dat hij kan zeggen dat hij dankzij mij gewonnen heeft."

Bakelants finishte elfde. En dat wrong wel na een rit waarin hij samen met Damiano Caruso en Rui Costa voor de laatste col een vruchteloze ontsnapping ingezet had. "Ik voel wel wat frustratie", zei Bakelants. "Ik was een van de sterkste mannen vandaag. Gilbert wint op één been en ik heb niets."

Inderdaad: Gilbert mag een streepje bijzetten bij zijn aantal zeges dit jaar. Nummer vijf is op zak, eentje met een strik rond: "Ik heb hier op zes deelnames in Zwitserland nog nooit een rit kunnen winnen, maar wel zowat alle mogelijke ereplaatsen verzameld. Dan heb ik liever die nummer één."

Niemand die daar na zijn schitterend voorjaar echt van zal opkijken. Alhoewel, door een scheurtje in de nier bij een val in de Amstel moest hij enkele weken ruste, een ongelegen intermezzo dat zijn goede vorm brak. Bij zijn comeback in de Baloise Belgium Tour bleek hij nog niet super. "Dat is normaal na zes weken zonder competitie. Nu is mijn vorm een stuk beter. Dat is goed voor de moraal op enkele weken van de Tour."

Daar rekent hij wel op, ook al is de selectie nog niet officieel. Zoals Gilbert nu zijn tweede jeugd beleeft - tijdens de Tour viert hij zijn 35ste verjaardag - mogen we van hem ongetwijfeld in Frankrijk vuurwerk verwachten. Al is het maar om nog extra argumenten op de onderhandelingstafel van QuickStep te leggen voor een contractverlenging. Gilbert bond qua salaris sterk in toen hij voor 2017 zijn handtekening zette, ongetwijfeld wil hij nu meer boter bij de vis.

Manager Patrick Lefevere werkt achter de schermen naarstig aan de toekomst van de ploeg, deze Gilbert heeft daarin zijn plaats. "Het contract is een privézaak. De media zullen het wel op tijd officieel weten", zo liet Gilbert nog niet het achterste van zijn tong zien. En tegelijk heeft hij er een goed oog in, zo sloot hij af: "Dat komt wel goed."