'Ik wind me niet op over het succes'
De invloedrijke Sound of 2014-lijst van de BBC voorzag dat George Ezra het jaar kleur zou geven. En kijk: inmiddels heeft Ezra met 'Budapest' een knappe hit op zak, een verrassende debuut-cd klaar en een optreden op Rock Werchter.
Hij klinkt als een oude zwarte blueszanger, maar George Ezra is blond, net eenentwintig geworden, en zo Brits als de Union Jack. Ik ontmoet hem na zijn soundcheck in de Brusselse Botanique, waar hij later op de avond een solo-optreden geeft. Zo gaat het al jaren: gewoon een zanger met een akoestische gitaar. Tot vorig jaar toerde Ezra door Groot-Brittannië met de trein. "Dat was heel handig, vooral omdat ik gezien mijn leeftijd tegen verminderd tarief kon reizen. En zo zie je nog eens wat. Het enige nadeel was dat ik na een optreden nooit kon blijven hangen, want anders miste ik de laatste trein terug. Daarom heb ik het uiteindelijk ook opgegeven. De laatste maanden sta ik hoger op de affiche, dus heeft de platenfirma een klein bestelwagentje voor me gekocht. Enerzijds jammer, want ik schrijf heel graag op de trein. Je zit er rustig, het gaat vooruit, en al bij al ben je tamelijk onbereikbaar. Allemaal pluspunten, vind ik."
Op zoek naar de roots
Ezra debuteerde als dertienjarige in een covergroepje. "Ik zong het vrouwelijke deel in 'Teenage Dirtbag' van Wheatus, met eyeliner op, en in de strakke jeans van mijn oudere zus." Een heel contrast met de artiesten die hij vandaag als rolmodellen aanstipt. Er vallen namen als Robert Johnson, Leadbelly en Woody Guthrie. Oude blueszangers die je anno 2014 niet meteen in verband brengt met een jonge popster van 21. "Mijn vader luistert naar Bob Dylan, Paul Simon en Tom Waits, allemaal dingen die ik zelf ook goed vind. Maar op den duur begon ik me af te vragen door wie zij zich hadden laten inspireren en zo kwam ik uiteindelijk bij die bluesmannen uit. Nieuwe muziek interesseert me eigenlijk niet echt. Het leek me gewoon een logische stap om op zoek te gaan naar de roots van de popmuziek."
Het verklaart op zijn minst voor een deel waarom Wanted on Voyage niet de gladde, gepolijste plaat is geworden die ze had kunnen zijn. Dit is tenslotte een artiest die door een multinational is ingelijfd, én de looks heeft om op posterformaat in tienerbladen te worden afgedrukt. "Mijn concerten zijn nooit afgelikt geweest", werpt Ezra tegen. "Als je een cd opneemt, leg je een fase in je groeiproces vast. Dus ik wilde dat het resultaat zo representatief mogelijk was voor wie ik op dit moment ben. Ik had van tevoren een heel scherp, afgelijnd beeld van welk soort debuut ik wilde maken: Graceland meets Bone Machine. De sprankelende, Afrikaanse gitaarriedels van Paul Simon, gecombineerd met rauwe, industriële beats zoals Tom Waits die maakt. En dat is gelukt, denk ik."
Zoals de titel aangeeft is Wanted on Voyage een echte reisplaat. De songs zijn ontstaan toen Ezra als tiener met een Interrailkaart door Europa trok. Een van de songs speelt zich af in Barcelona, in 'Drawing Board' heeft hij het over snorkelen voor de Belgische kust ("Daar word ik nu wel een beetje mee uitgelachen", klinkt het) en de hit 'Budapest' kent u intussen. "Voor ik vertrok had ik een lijst gemaakt van alle steden die ik wilde bezoeken, en op Boedapest na ben ik overal geraakt. Dus daar heb ik achteraf dan maar een nummer over geschreven. Of juister: het gaat over iets weggeven dat je niet hebt. In mijn geval: herinneringen aan een stad waar ik nooit geweest ben. Ironisch: over een paar weken organiseert de platenfirma een wedstrijd waarbij fans vanuit heel Europa naar Boedapest worden gevlogen om er een concert van me mee te maken. Het wordt ook mijn eerste keer daar, dus ik hoop nu maar dat het daar zo mooi is als in mijn verbeelding."
Gêne in de supermarkt
We hadden het er al over: Ezra heeft een donkere, bluesy stem die zijn songs als vanzelf een zekere diepgang meegeeft, zeker als hij over jaloezie en onbereikbare liefdes zingt. "Als zanger krijg je wel eens het idee dat je meer kans maakt bij een vrouw dan in realiteit het geval is. Begrijp me niet verkeerd: op een podium staan helpt. Maar als ze me achteraf tegenkomen vinden de meisjes me meestal toch een rare. Vooral als ik wat gedronken heb, wat al eens wil gebeuren. Nummers schrijven is een goeie manier om frustraties te ventileren. En in een songtekst heb ik altijd het laatste woord, wat lang niet onaangenaam is."
Ondanks de soms wat sombere toon van de plaat blijkt Ezra in de omgang een opgewekte kerel. "Het klopt dat ik me niet snel druk maak", zegt hij over die tegenstelling. "Ik besef zeer goed dat het succes dat me nu te beurt valt maar duurt zolang het duurt. Vorig jaar heb ik met Lianne La Havas getourd en van haar te observeren heb ik geleerd dat deze job een stuk aangenamer wordt als je je best doet om zo goed mogelijk op te schieten met zoveel mogelijk mensen. Los daarvan vind ik cynisme een zinloze emotie. Life's too short. Echt: ik ben de gelukkigste kerel ter wereld. Ik reis veel, mag overal optreden en kom vaak op plekken waar ik anders nooit zou binnenraken. Oké, als de tournees te lang duren loert de heimwee om de hoek, en ik zie mijn vrienden niet zo vaak als ik zou willen. Maar ik doe nu waar ik altijd van gedroomd heb.
"Het enige wat ik vreemd vind, is dat mensen vaak het onderscheid niet maken tussen de muziek en de muzikant. Vaak verwachten ze iemand die ik niet ben. I'm just a kid, you know. Het is nooit mijn ambitie geweest om beroemd te worden, dus als iemand me een handtekening vraagt, voelt dat nog steeds wat onwennig. Na een optreden gaat het wel, maar als het in de supermarkt gebeurt, weet ik me geen houding te geven. Gek, trouwens, hoe divers het publiek is dat naar de concerten komt kijken. Veel tieners, uiteraard. Maar ook twintigers en dertigers. Zelfs mensen die qua leeftijd mijn ouders hadden kunnen zijn. Dat geeft me wel zelfvertrouwen. Het geeft alleszins aan dat de songs mijn eigen generatie overstijgen. Net zoals die van Lou Reed en Paul Simon. Wat mij betreft blijft dat de beste graadmeter."
Wanted on Voyage is uit bij Universal. George Ezra komt op vrijdag 4 juli naar Rock Werchter.