Anderlecht gelooft er weer in
Vond Anderlecht eindelijk de juiste combinatie op het middenveld? Zeker is dat het duo Kouyaté-Tielemans het Brugse middenveld overklaste ondanks hun numerieke overwicht.
Al een heel jaar zoekt Anderlecht naar het juiste evenwicht op het middenveld. De leemte die Lucas Biglia als regulerende middenvelder naliet, raakte nooit opgevuld. Geen enkele speler drong zich op positie zes. John van den Brom probeerde alles uit: Milivojevic, Tielemans, Kljestan, Gillet, zelfs Mbemba, geen enkele combinatie gaf voldoening.
Toen Besnik Hasi overnam van Van den Brom beloofde hij duidelijkheid. Maar ook hij moest vaststellen dat de nummer zes de achilleshiel van Anderlecht editie 2013-2014 bleef. In de laatste wedstrijd van de reguliere competitie, thuis tegen Oostende, koos Hasi voor een 4-4-2 met Tielemans en Kljestan centraal in het midden. De combinatie werkte maar de tegenstander was die dag geen echte waardemeter.
Op Standard greep Hasi terug naar de 4-3-3 van Van den Brom en zette hij Gillet naast Tielemans en Kljestan op het middenveld. Gillet won heel wat duels en legde kilometers af, Kljestan daarentegen viel door de mand. Maar opvallend: enkel de 16-jarige Tielemans zorgde op Sclessin voor voetballende oplossingen en durfde de bal te vragen.
Grote verrassing
Anderlecht miste lef op Standard, maar dat had minder met de tactische aanpak van de trainer te maken dan met het vertrouwen waarmee een aantal anciens nu al maanden staat te voetballen. En dus koos Hasi weer voor een 4-4-2 veldbezetting met één grote verrassing: Cheikhou Kouyaté op het middenveld naast Tielemans. Eén keer had Van den Brom de Senegalees op het middenveld gezet, in de Champions League thuis tegen Benfica. Anderlecht verloor weliswaar met 2-3 tegen de Portugezen, maar verdiende die dag veel meer.
De afspraken tussen Kouyaté en Tielemans waren heel duidelijk: Tielemans mocht zich offensief uitleven en vrij het spel verdelen, Kouyaté moest alle gaten op het middenveld dichtlopen en over de hele breedte van het veld rugdekking geven aan de andere middenvelders. Kouyaté dus als de libero van het middenveld.
De zet van Hasi bleek een absolute voltreffer. Tielemans stond op zijn beste positie, dirigeerde net zo dominant als bij de jeugdploegen en was offensief in haast alle gevaarlijke acties betrokken. Met een schot van 113 km/u zette hij het Vanden Stock stadion in brand en hij lag ook nog eens aan de basis van het fantastische tweede doelpunt van Cyriac.
Dat Tielemans tegen Club Brugge zo sterk uit de verf kwam, had veel met Kouyaté te maken: onverzettelijk in de duels, de Brugse middenvelders goed opjagend en overal dekking gevend. Ondanks het numerieke overwicht, werd het Brugse middenveld in alle onderdelen gewoon overklast door het duo Kouyaté-Tielemans.
Dat beseften ze ook bij Club Brugge. "De weg is nog lang." Het is een zin die tot vervelens toe herhaald werd in Brugge, zelfs al voor de feestelijke 5-1 tegen Lokeren, die de fans nog meer deed dromen van een eerste titel in negen jaar. "Het belangrijkste is dat ik deze week bij mijn spelers geen gemakzucht vaststelde na die zege", stelde Preud'homme nog vast. Misschien niet op training, maar in die eerste helft leek het er toch verdacht veel op. Met als gevolg drie tegengoals na 45 minuten.
Weg goede reeks van 22 op 24, weg goed gevoel. Voor het eerst in negen speeldagen kreeg Preud'homme opnieuw de smaak van verlies in zijn mond. En het was een vieze smaak, want de manier hoe zijn spelers voor rust weggezet werden deed pijn aan de ogen.
Zonder over de grens te gaan overbluften de Brusselaars hun tegenstander. Die van Club leken niet te weten wat hen overkwam. Het gebrek aan scherpte dat vanaf minuut één al de kop opstak kon nooit omgekeerd worden.