De brief van Jules

Geachte heer Barberis, beste Bill,

Terwijl ik bij kapper Jimmy op mijn beurt wachtte, ontspon zich in zijn gezellig volle salon een geanimeerde discussie. Die ging - in tegenstelling tot wat je in hartje Gent zou verwachten - niet over cumulerende en/of graaiende politici noch over de plaatselijke hofnar Siegfried, maar over een totaal andere soap. Ik zat er wat onwennig bij. Door het schielijk overlijden van mijn vorige barbier was ik nieuw in de zaak waar de meeste klanten duidelijk de herenliefde waren toegedaan. Als vreemde eend in de bijt trok ik me discreet terug in een tijdschrift uit de tijd dat Astrid nog Bryan heette en geen sterveling nog maar durfde te vermoeden dat The Donald het tot president zou schoppen.

De uitnodigende blikken ten spijt, nam ik niet aan de gesprekken deel. Ook al omdat de overlevering wil dat 'den Jimmy' in het vuur van zijn betoog wel eens de draad van een hoorapparaat had doorgeknipt en zelfs meerdere keren zijn schaar in een oor had gezet. Toch volgde ik geamuseerd de debatten waarin het reilen en zeilen in Thuis werd besproken en jij - "Zu ne schuune vent, den diene kan mij altijd krijgen" - zo nadrukkelijk de hoofdrol opeiste dat ik, eens fris gekapt op straat, besloot je per direct te schrijven. Het zijn immers onzekere tijden voor de anderhalf miljoen Thuis-fans, nu ze om de haverklap personages moeten uitwuiven met wie door de jaren heen een hechte band werd opgebouwd. Dat constante rouwproces maakt het voor nieuwkomers extra moeilijk om als volwaardige ingezetenen van die bizarre schijnwereld te worden aanvaard. Ze worden als indringers beschouwd. Ongenode en opdringerige Fremdkörper die de gevestigde orde verstoren.

Jij had echter geen lange inburgeringscursus nodig. Vlaanderen ging meteen massaal plat voor een nobele onbekende. Een laatbloeier die via de Belgische Improvisatie Liga en enkele onbetekenende bijrolletjes doorgroeide tot een instanthit. Een van de sterkhouders in een wonderlijk universum vol uitvergrote archetypes die meer met overgave dan met talent de realiteit proberen na te spelen. Jij als Toon Vrancken. De potente adonis met het kleine hartje. Gezegend met een benijdenswaardige sixpack en vast werk bij klusjesdienst De Kabouters. Ik voelde meteen gezonde afgunst voor de testosteronbom die bij voorkeur in bloot bovenlijf en boxershort rondliep en zijn kathedraal van een lichaam vrijblijvend ter beschikking stelde van bevallige vrouwelijke collega's. Een friend with benefits die zijn onverzadigbare televisionele libido mocht botvieren op onder meer Tamara, Jana en advocate Karine Baert, om uiteindelijk zelf verleid te worden door de tot Kaat omgebouwde Frankie. Die heeft de job van zijn leven gevonden, wist ik zeker.

Ik zag hoe je na de eerste liefdesnacht verscheurd door twijfel met lege ogen in de verte staarde en blikte zelf hoopvol vooruit naar de veelbelovende verhaallijn rond de übermacho en zijn 'verboden' liefde voor een transgender. Tot je plots besloot om de oranje salopette aan de haak te hangen. Er bestaan blijkbaar geen zekerheden meer en het moet me van het hart dat die aanhoudende va-et-vient stilaan fameus op mijn zenuwen begint te werken. En dat wil wat zeggen voor een diehard fan die sinds hij als soapie uit de kast kwam, uitgelachen wordt door lui van wie hij zeker weet dat ze 'in het verborgene' de wereld van Frank & Simonneke volgen. Als de dag van gisteren herinner ik me hoe Jenny met een kordaat "Bianca, opstaan" Vlaanderen wakker maakte voor een tv-fenomeen dat ruim twee decennia later nog altijd een dagelijkse afspraak is.

Toch is het niet meer als vroeger. Waar zijn de catfights tussen opperbitch Marianne en coiffeuzeke Rosa gebleven? Of de zalige tijden van 'Jean-Pierre den antiquair', de moordlustige serieverkrachter Robert Swerts en de eeuwige broederstrijd tussen Frank en zijn criminele broer Luc. Frank is een onderdanige sloef geworden, Luc werd aan een rolstoel gekluisterd en Rosa en Marianne zijn ineens beste vriendinnen. Veel gekker moet het niet worden. Ons make Yvette kookt al een tijdje aan gene zijde, Jenny gaf de geest op een Marokkaanse luchthaven en zelfs de lispelende Jana verruilde het schommelende Thuis-schip voor een Amsterdamse woonboot.

Maar dat ook jij andere oorden zou opzoeken, kwam als een donderslag bij heldere hemel. Je kwam, zag, overwon en... verdween. Drie jaar is peanuts in Thuis, je kon er probleemloos nog jaren van het ene bed in het andere duiken. Gelukkig kan, mag en went alles in soaps. Ik begrijp ook wel dat een sekssymbool als jij zich niet voor eeuwig en drie dagen door een karikatuur wil laten gijzelen. Verandering van spijs doet eten, Bill. Ik hoop alleen dat je je niet verslikt.

Jij kent mij niet. Ik jou wel. Lang geleden - je was nog een anonieme Guillaume - heb ik je bezig gezien als spelend lid van de B.I.L. en vorig jaar, toen je al wereldberoemd was in deze contreien, zat ik achter in de zaal bij de lancering van de nieuwe oude zender Acht. Daar zag ik hoe je in een boksmatch een rammeling kreeg van VTM-sportjournalist Maarten Breckx. 'Toch niet zo onoverwinnelijk', stelde ik met enig leedvermaak vast terwijl de meisjes en vrouwen rond mij bijna in katzwijm vielen bij de aanblik van je bezwete blote bast en gehavende kop.

Verder voel ik enkel bewondering voor de wijze waarop je je via Thuis in geen tijd opwerkte tot een goed in de markt liggend schermgezicht. Voor Vlaanderen Vakantieland op expeditie in Ierland, panellid in De allesweter en edelfigurant in het fantastische Callboys. In Weg zijn wij de coole player die met een oververhitte Cath Luyten en Britt Van Marsenille de Brusselse kerstmarkt verkende, om nadien de dames af te koelen in een ijskoud Dendermonds water. Het verbaast me trouwens nog dat Bart Cannaerts en niet jij de lippen van Josje Huisman mocht beroeren in de nieuwjaarsspecial van Mag ik u kussen?, nadat je haar een oecumenische - "Ik wandel je kerk binnen. Gij gaat op uw knieën zitten en ik geef u het lichaam van Christus" - beurt had beloofd.

Hoewel ik je liever nog een tijdje in Thuis aan de slag had gezien, neem ik je niets kwalijk. Het ijzer moet nu eenmaal gesmeed worden terwijl het gloeiend heet is en er is moed voor nodig om een goed betaalde vaste job te laten schieten voor een onzeker bestaan in de echte wereld. Laat me weten wanneer je met improvisatietrio De Boterbrigade ergens in het Gentse optreedt en als ik eens veel tijd te verliezen heb, kom ik kijken naar je grote debuut op het witte doek in de romantische komedie Allemaal familie. Benieuwd of je als Carl De Roover - naar verluidt "een toffe jongen die spermadonor is voor zijn broer" - Toon kan doen vergeten.

Bij deze wens ik je alle succes toe en mocht het alsnog tegenvallen, dan kun je wellicht opnieuw in de huid van je alter ego kruipen. Altijd welkom en nergens beter dan Thuis, moet je maar denken. Je zou er mij, en nog meer de klanten van den Jimmy, een groot plezier mee doen.

Met hartelijke groeten,

je vriend Jules