Onheilspellend meesterwerk

FILM

MULHOLLAND DRIVE
Vrijdag 29/8, 20u40, Canvas

De titel van deze puur Lynchiaanse voltreffer uit 2001 verwijst naar een van die legendarische wegen die zich, net als Sunset Boulevard, door de heuvels van Hollywood slingeren. Het verhaal draait om de mooie Rita (rol van Laura Elena Harring), die na een bizar nachtelijk auto-ongeval op Mulholland Drive aan geheugenverlies lijdt. Rita is trouwens de naam die ze snel voor zichzelf kiest, nadat ze een filmposter van de Rita Hayworth-klassieker *Gilda* ziet hangen.

Ze krijgt hulp van de jonge Betty (fantastische doorbraakrol van Naomi Watts), een heel lief en even naïef meisje dat net met grote dromen over filmroem in Los Angeles gearriveerd is. Rita kan die hulp best gebruiken, want in haar handtas bevindt zich een grote som geld, maar ze kan zich met de beste wil van de wereld niet herinneren waar dat pak dollars vandaan komt. Tegelijk ontwikkelt zich een soort nevenintrige, waarin een hippe en hautaine regisseur (rol van Justin Theroux) onverwachts een nieuwe actrice voor een hoofdrol moet casten en daarbij zeer agressief onder druk wordt gezet door twee 'financiers' die zo uit een of andere maffiafilm lijken weggelopen.

Mede dankzij de typische, onheilspellende score van Angelo Badalamenti wordt snel duidelijk dat *Mulholland Drive* helemaal de dreigende en unheimliche sfeer van *Blue Velvet*, *Twin Peaks* en *Lost Highway* achterna gaat, met dit verschil dat de vertelling vrij makkelijk te volgen is. Maar Lynch zou Lynch niet zijn indien hij niet na een tijd radicaal het roer zou omgooien om toch nog voor een complexe puzzel van dubbele en/of verwisselde identiteiten te zorgen. Maar het is wel een erg mooie, spannende én ook grappige puzzel geworden, compleet met close-ups van oorschelpen en de onvermijdelijke dwerg. Kortom, een echte 'grand cru' uit Lynchland. En het door Rebekah Del Rio in de Club Silencio a capella gezongen 'Llorando', de Spaanse versie van 'Crying' van Roy Orbison, is van een adembenemende schoonheid.