Net niet gekregen boetes
Delphine Lecompte beschrijft vandaag, tussen GAS-boetes door, hoe haar volmaakte dag eruitziet. Lecompte (°1978) debuteerde met de bundelDe dieren in mij, die twee keer in de prijzen viel: de C. Buddingh'-prijs 2010 en de Prijs voor Letterkunde van de Provincie West-Vlaanderen 2011. In januari 2012 verscheen van haar hand de bundel Blinde gedichten.
Na het verslepen van een sloganloze verhuisdoos
Waarin een dove schoenmakerszoon masturbeert met een diepvrieskreeft
Blaas ik even uit op de bovenste trede van een kapotte kerk
Een gemaskerde man biedt me een briepunt aan
Zijn masker stelt Richard Leeuwenhart vermomd als raaf voor.
Ik besluit de man te leren kennen
Zonder masker is hij garagist met een ongewone naam (Jupiter)
En een libelvormige wijnvlek op zijn wang (links)
Na de gezamenlijke verorbering van de briepunt
Stelen we een marsepeinen boorplatform van een kruidenier die het verdient.
Het boorplatform zetten we op de vensterbank van een anemische taxidermist
Vervolgens voorspel ik de droom van een gepensioneerde stierenvechter:
'Overmorgen word je helaas verpletterd door een marmeren varaan,
Maar eerst zul je nog 13 uren gelukkig zijn, waarvan 2 met een veertig jaar jongere vrouw
Die je toekomst bloot maar foutief zal voorspellen met koffiegruis.'
'Boe!' roept Jupiter de garagist met de libelvormige wijnvlek tegen mijn moeder
Ze sterft weer eens niet, integendeel: ze strooit subversieve confetti in het rond
Een straat verder doe ik belletje trek bij de schepen van Noordzeebevuiling
En gooi ik een slagroomtaart in zijn wasachtige tronie
De taartendoos zelf sluikstort ik op de parking van een roeispanenfabriek.
We sluiten de dag in schoonheid af
Schoonheid heet meestal vuur
Dus steken we vrolijk een arbeidsbemiddelingsbureau in brand
En achteraf kopen we een ijsje van een Bulgaarse dwerg zonder pinken
Pistache smaakte nooit beter; het was een haast volmaakte dag.