Direct naar artikelinhoud

Zwaard van Damocles boven hoofd Argentijnen

Het is weer nagelbijten in Argentinië. Morgen verstrijkt een nieuwe deadline om tot een akkoord te komen met buitenlandse schuldeisers. Als er geen oplossing komt, stevent het land af op een technisch bankroet - het tweede in twaalf jaar.

Wat is de kern van het dispuut?

Na maandenlange onzekerheid en een heuse volksopstand besloot Argentinië eind 2001 zijn schuldeisers niet langer te betalen. Het land was door de val van zijn munt, de Argentijnse peso, en door excessief leengedrag zwaar in de problemen gekomen. Als gevolg gingen de deuren van de internationale kapitaalmarkten onverbiddelijk dicht, zolang er geen oplossing werd gevonden voor de uitstaande schuld van ruim honderd miljard euro.

Om het vertrouwen terug te winnen sloot Argentinië in 2005 en 2010 een deal met zowat 93 procent van de schuldeisers. Hun -waardeloze- oude staatsobligaties werden omgeruild voor nieuwe obligaties met een waardeverschil van 70 procent. Zo zagen de obligatiehouders toch een deel van hun inleg terug en kon men weer rekenenen op een redelijke interest.

Twee Amerikaanse hefboomfondsen weigerden echter het verlies te slikken. Ze stapten naar de rechtbank in de Verenigde Staten die hen de voorbije jaren in verschillende rechtszaken gelijk gaf. Vorig maand waren alle beroepsmogelijkheden uitgeput en moest Argentinië tot een overeenkomst komen met de twee fondsen, met als deadline eind juni en een mogelijke verlenging tot 30 juli, morgen dus.

Waarom vinden ze geen akkoord?

Samen met een groot deel van haar landgenoten bestempelt presidente Cristina Fernandez de fondsen consequent als "aasgieren", omdat ze misbruik maakten van de precaire financiële situatie in 2001-2002 door goedkoop Argentijns staatspapier aan te schaffen. `

Ook al is de geëiste som van 1,33 miljard dollar niet onoverkomelijk, de regering vreest vooral dat andere fondsen die geen deal hebben gesloten op hun beurt ook naar de rechtbank zouden stappen. Dan zou de factuur naar schatting verhogen tot bijna twintig miljard dollar, net nu de economie in het land al een paar jaar averij oploopt.

De hefboomfondsen van hun kant hopen dat Argentinië een bankroet ten allen koste wil vermijden, zeker omdat de rechter in Amerika oordeelde dat zolang er geen akkoord is, het land ook niet mag uitbetalen aan de schuldeisers waar het wel een overeenkomst mee heeft. Wat voor de Argentijnen neerkomt op contractbreuk en zo een extra argument is om niet in te gaan op de eis van de hefboomfondsen. Het feit dat een rechter in Amerika over soevereine materies kan beslissen maakt een deal er ook niet meteen gemakkelijker op.

Wat zijn de mogelijke gevolgen?

Voorlopig zijn er geen signalen dat een akkoord in de maak is. "Wat vreemd is als je weet wat Argentinië boven het hoofd hangt. Het zou me niet verbazen mocht er op het nippertje iets uit de bus vallen, alleen houdt Argentinië het been echt wel stijf", zegt Glenn Rayp, professor internationale economie (UGent). Naast de onvermijdelijke reputatieschade is er het gevaar van kapitaalvlucht uit het land. Dat verhoogt het gevaar op hyperinflatie, wat met een geschatte inflatie van 30 procent nu al gedeeltelijk het geval is. Met een peso die amper iets waard is, dreigt de koopkracht verder aangetast te worden en komen heel wat jobs op de helling te staan.

"Argentinië heeft sowieso buitenlandse deviezen nodig om de munt boven water te houden, dus een technisch bankroet kunnen ze missen als kiespijn. Zover is het nog bijlange niet, maar wat er nu boven de hoofden van de Argentijnen hangt is vergelijkbaar met de economische situatie in Duitsland in de jaren twintig", aldus Rayp.