Onbekend, maar zeker niet onbemind

Kris Van Steenberge is 51 jaar, vader van vijf en docent aan het Sint-Gummaruscollege in Lier. Op zijn website valt het volgende te lezen: "Kris heeft iets met woorden. Hij speelt ze, vertelt ze, kneedt ze, schrijft ze. Hij beroert ze in zijn hoofd, achter de strenge frons van zijn rimpels."

In de zomer van 2013 verscheen zijn debuutroman Woesten bij uitgeverij Vrijdag. Woesten speelt zich af aan de vooravond van de Eerste Wereldoorlog in het piepkleine dorpje Woesten, in de buurt van Ieper. Elisabeth, de slimme dochter van de dorpssmid, trouwt er met de jonge Brusselse dokter Guillaime Duponselle, in de hoop dat hij haar uit het benauwende Woesten zal trekken. Het huwelijk levert een opmerkelijke tweeling op: de gruwelijk knappe Valentijn en de gruwelijk mismaakte Nameloos, niet eens een fatsoenlijke naam waardig. Wanneer Wereldoorlog I begint, is de fysieke verminking onoverkomelijker dan ooit.

Lof

Van Steenberge liet zich inspireren door de verhalen van zijn grootvader over de 'Groote Oorlog'. Toch benadrukt de Lierenaar dat Woesten geen historisch werk is. "Ik ben een verhalenverteller, geen historicus. Wie dit boek leest om meer te weten te komen over de Eerste Wereldoorlog, komt bedrogen uit. Mijn boek handelt over verwoesting en verminking. En hoe daarmee om te gaan. Dan is die oorlog, de donkerste bladzijde in onze vaderlandse geschiedenis, de ideale setting."

Het debuut van de sympathieke leraar werd vergast op een stroom aan unaniem lovende reacties. Zo schreef recensent Dirk Leyman vorig jaar in deze krant: "Van Steenberge serveert op voortreffelijke wijze een vrij traditioneel verhaal. Hij doet dat in een taal zonder tierelantijnen, maar met goed getimede perspectiefwisselingen en een strakke cadans. Je proeft dat hier lang aan geschaafd is, zonder dat het tot steriliteit leidt. Bij momenten is dit boek zelfs een pageturner. Een dorpsroman? Jazeker, maar met net dat tikje meer dat hem moeiteloos uit de Vlaamse klei trekt."

De jury van de Bronzen Uil, onder leiding van Jos Geysels, noemde zijn debuut 'een literaire voltreffer' omwille van "zijn combinatie van een groot inlevingsvermogen, een historische precisie en de aandacht voor de manier waarop mensen spreken en zwijgen".

Na alle prijzen en herdrukken -Woesten is ondertussen aan zijn vijfde druk toe - is nu ook sprake van een theatervoorstelling.

Dan rijst toch de vraag: hoe is die tot voor kort onbekende Lierenaar erin geslaagd zichzelf vanuit het niets te katapulteren naar het hoogste firmament van de Vlaamse literaire wereld?

Blijkt dat Van Steenberge de heer Erik Vlaminck erg dankbaar mag zijn. Roman- en toneelschrijver Vlaminck merkte Van Steenberge op tijdens één van zijn schrijfcursussen aan de Schrijversacademie in Antwerpen. Daar zat Van Steenberge in de les altijd naast Fikry Al Azzouzi, die in 2010 debuteerde met Het Schapenfeest. "Tijdens de lessen zeiden ze niet zo veel, die twee. Maar ze schreven, en ze deden dat goed: twee blijvers."

Over de literaire capaciteiten van zijn succesvolle leerling kan Vlaminck duidelijk zijn: "Van Steenberge liegt en bedriegt. De lezer denkt aanvankelijk een ouderwetse Vlaamse heimatroman te lezen, maar tuimelt in een actueel verhaal over onbegrip en niet aanvaarden van verschillen."

Woesten, 382 bladzijden,19,95 euro, Uitgeverij Vrijdag.