Direct naar artikelinhoud

LOMPIGHEID

Ze onderbreken elkaar voortdurend, maar vullen ook elkaars zinnen aan. Ja, met de broederliefde tussen Staf en Mathias Coppens zit het wel snor. Het beste bewijs: de broers wonen op amper 800 meter van elkaar, in de schaduw van de Werchter-wei. Al gaat Staf eind dit jaar verhuizen, zegt hij plots. "Op nog maar 500 meter van Mathias!"

Mathias: "Dat we zo dicht bij elkaar wonen, is zo gegroeid. We zijn eigenlijk nooit ver uit elkaars buurt gebleven. De ene keer zocht ik een woning en kwam er in de buurt van Staf iets vrij, de andere keer was het omgekeerd." Staf: "Ik zou niet weten waarom wij ineens elk een andere uithoek zouden opzoeken. Het is ook heel praktisch, want we werken veel samen en carpoolen naar de set. Deze streek, rond Werchter-Tremelo-Haacht, is erg mooi. En niet ver van de buurt waar we zijn opgegroeid, in Holsbeek."

Mathias: "We zijn allebei nogal natuurliefhebbers en hebben gezocht naar een plaats waar we veel buiten kunnen zijn. Onze kinderen moeten in het bos kunnen ravotten, net zoals wij vroeger."

Blijven jullie de rest van jullie leven in deze streek plakken?

Mathias: "Dat weet ik niet. Ik wil mijn leven niet laten leiden door een baksteen. Als ze morgen met het nieuws komen dat ik ergens anders moet gaan wonen, dan zou ik dat geen ramp vinden. Waar zullen we over vijf jaar zitten: China? Amerika? Werchter? Je weet nooit waar het leven je brengt. Hoe mooi je huis ook is, je mag niet afhankelijk worden van één plek."

Staf: "Ik vind dat een toffe les om aan onze kinderen mee te geven. Thuis is waar wij, de familie, zijn, niet waar die bakstenen staan. We hebben dat zelf ervaren door vorig jaar met onze twee gezinnen enkele maanden naar de VS te verhuizen, tijdens de opnames van Hollywood in 't Echt. Al vond ik het thuiskomen in Tremelo even leuk als het vertrekken naar de States."

In Het Lichaam van Coppens stellen jullie elke week je lichaam ter beschikking van de wetenschap. Dat levert al vijf seizoenen lang grappige, maar ook gevaarlijke experimenten op, aarzelen jullie ooit om eraan te beginnen?

Staf: "Na elke reeks denken we: 'Nooit meer!' Maar na twee weken begint het alweer te kriebelen. We bekijken het nu seizoen per seizoen."

Het programma wordt opgebouwd rond de vragen die de kijkers jullie stellen. Denken jullie dan nooit: waar komen ze nu weer mee af?

Staf: "Dat gebeurt. We zijn ooit eens gaan varen met een bootje van papier. Nadien kregen we uiteraard de vraag: kan je ook een vliegtuig maken van papier? En daarmee gaan vliegen? Tja." (lacht)

Mathias: "Voor het vijfde seizoen wilden we niet meteen 'nee' zeggen. Bij de onmogelijk klinkende experimenten dachten we: 'Komaan, dat moeten we nu toch echt eens uitproberen."

Ook al heb jij al vaak op de spoed gelegen, Mathias?

Mathias: "Dat kan ik niet ontkennen. Ik heb al twee ribben gebroken door tegen een ponton te springen. Mijn arm is uit de kom gegaan na een val met mijn stelten. En er is al eens een bowlingbal op mijn kop gevallen. Allemaal lompigheid. Dit seizoen ben ik - tot nu toe - gespaard gebleven van al te pijnlijke accidentjes."

Staf: "We zoeken het gevaar niet continu op, hoor. We gaan ook aan de slag met vragen als: kan je echt aan niks denken? Of: wat doet een slaaptekort van 50 uur met een mens? Qua afwisseling met de extremere proeven zit dat wel goed."

Jullie maken bij momenten echte kwajongenstelevisie, terwijl Mathias volgend jaar 40 wordt. Hoe lang kan die formule nog werken?

Mathias: "Ik denk dat het concept meegaat met onze leeftijd. Zoals die vraag of je aan niets kan denken: dat item zouden we in het eerste seizoen misschien niet gedaan hebben. Ik hoop trouwens dat wij voor altijd twee kwajongens blijven."

Staf: "Mathias heeft nog steeds de mentale leeftijd van een 13-jarige, dus op dat vlak stelt zich geen probleem."

Ben je al bezig met the big 4, Mathias?

Mathias: "Toch niet. We zullen die jongensachtige dingen altijd blijven doen, waardoor leeftijd sowieso een relatief gegeven wordt. Als je erin slaagt om tot je tachtigste een kwajongen te blijven, dan heb je goed geleefd. (lacht) Ik maak elke zondag met mijn kinderen een vuurtje in de tuin, met een vuursteen. Dat lijkt dwaas, maar van die momenten geniet ik het meest."

Staf: "Ik vind het mooi als je de kinderlijke verwondering kan blijven vasthouden terwijl je zelf volwassen wordt. Geef toe: een papieren vliegtuig vouwen en daarmee gaan vliegen, dat is toch een kinderdroom die uitkomt?"

gouden formule

Jullie gezinnen mochten een paar maanden mee naar de VS. Liggen jullie bij VTM in de bovenste schuif?

Mathias: "Goh, volgens mij was het vooral een praktische kwestie. We moesten op zes maanden tijd een reeks maken over het beeld dat Hollywoodfilms van 'het echte Amerika' schetsen. We hebben heel de VS rondgereisd, bleven nooit lang op dezelfde plaats. Als onze gezinnen niet mee mochten, hadden we hen maandenlang niet kunnen zien."

Er werd veel verwacht van Hollywood in 't Echt, maar de kijkcijfers konden dat niet echt inlossen.

Staf: "In dit programma brachten we de zonderlinge dingen van een andere cultuur in beeld. We wisten ook dat we daar niet de grote kijkcijferrecords mee gingen breken. Het Lichaam van Coppens is dichter bij huis en makkelijker om erin te stappen als kijker. Ach, het blijft altijd koffiedik kijken wat werkt en wat niet op televisie. Als we de gouden formule zouden hebben, waren we nu programmadirecteur."

Jullie staan al sinds jullie tienertijd voor de camera. Welke trucjes hebben jullie elkaar geleerd?

Mathias: "Staf is heel ad rem voor de camera. De spitsvondigheid waarmee hij reageert op televisie, dat is zo snel en zo juist... Dat kunnen er maar weinigen zeggen. En ik al zeker niet. Wat ik daarom vaak doe, is Stafs moppen pikken. Hij maakt een mop en ik denk: ik knip die er wel uit. Om die dan in een tweede take gewoon zelf te maken." (schatert)

Staf: (veert op) "Ja, dat doet hij dus echt! Dan sta ik me te concentreren voor de camera, en hóór ik opeens Mathias mijn mop stelen!"

Mathias: (komt niet meer bij) "En dan zie je hem in beeld héél geshockeerd naar mij kijken. Zo van: verdorie, is die nu wéér met een mop van mij gaan lopen? Maar ik laat er toch altijd een paar over voor jou hé, Staf?"

Staf: "Ja, de grappen die jij niet kon onthouden."

gewoontjes

Jij hebt dit jaar mee een productiehuis opgericht, Mathias. Hoe kwam je op het idee?

Mathias: "Ik had al twee keer eerder mijn schouders onder een productiehuis gezet. Het zit dus wel een beetje in mij. 'Roses Are Blue' kwam op een juist moment. Het project ontstond natuurlijk, met een goed plan en een toffe ploeg. Met een team van 25 mensen werken we nu aan verschillende programma's, vanuit Mechelen. De trein is vertrokken."

Staf zien we vaker als presentator aan het werk. Kan je Mathias in de studio neerplanten om een quiz te presenteren, en Staf aan het hoofd van een productiehuis zetten?

Staf: "Mathias die een quiz presenteert, waarom niet? Mij moet je daarentegen niet op zijn plaats zetten. Hij is goed in beslissingen nemen en leiding geven. Ik zou veel meer twijfelen, draai langer rond de pot dan hij. (zijn broer kijkt bedenkelijk) Dat is toch zo, Mathias. Hoe vaak gebeurt het niet dat jij de knoop doorhakt: voilà, we doen het zo! Ik vind dat alleen maar positief."

Misschien ben jij ook sneller bezorgd over wat de mensen van jou zullen denken, Staf?

Staf: "Dat is het niet echt. Ik weet dat Mathias betere organisatorische skills heeft, dus ik ga dat niet van hem overnemen. Mijn broer is een kei in shit oplossen: hij kan iemand opbellen om te zeggen dat de montage nog niet goed zit. Bij mij zal dat telefoontje veel langer duren."

Mathias: "Net zoals ik minder vlot teksten kan schrijven. Ik weet: dat is mijn ding niet. Maar Staf doet dat wel, en nog keigoed ook. Wij zijn gewoon heel anders, en dat zorgt ervoor dat het marcheert. Op televisie, maar ook achter de schermen."

Jullie staan op de cover van ons woonnummer: zijn jullie zelf ook bezig met interieur?

Mathias: "Vroeger wel, voor we kinderen hadden. Mijn vrouw en ik hebben ooit een verbouwing gedaan die het zelfs tot in een interieurmagazine heeft geschopt. Maar toen kwamen er kinderen en verdween dat naar de achtergrond. Later willen we een heel stijlvol huis, maar nu wonen we gewoontjes. Klein mannen in huis moeten zich vooral kunnen amuseren. Ik zou het niet leuk vinden als ze zouden opgroeien op een plek waar je nergens aan mag komen. Een rommelig huis heeft ook z'n charmes."

Heb jij al ooit in grote verbouwingen gezeten, Staf?

Staf: "Nee, gelukkig niet. We hebben afgelopen winter wel de keuken laten renoveren en dat vond ik al meer dan genoeg. Al die vuiligheid, ik kreeg daar alleen maar stress van."

"Ik hoop dat we voor altijd twee kwajongens blijven"

Goesting in...

Een knap gebouw

"Het Kasteel van Horst in Sint-Pieters-Rode fascineerde ons als kind mateloos, omdat het de thuishaven was van de Rode Ridder. We groeiden er vlakbij op en gingen er op zoek naar vuursalamanders en vleermuizen. Het kasteel ademt nog altijd magie en romantiek uit."

bijzonder gebouw

"De Hofheide in Holsbeek is een crematorium, maar toch vinden we het geen grimmige plek. Het gebouw gaat bijna helemaal op in de natuur. Het is een staaltje architectuur om u tegen te zeggen, geen wonder dat het al meerdere keren in de prijzen viel."

Golden VTM-boys die al van jongs af op televisie komen. Staf acteerde ooit in Wittekerke en presenteerde op Ketnet, Mathias ging op avontuur in De Poolreizigers en regisseerde afleveringen van Aspe en andere fictiereeksen.

Ze presenteren samen én apart op VTM, met intussen al heel wat programma's op de teller. Komen momenteel op tv met het vijfde seizoen van Het Lichaam van Coppens.

Staf is getrouwd met Monique, zijn schaatscoach in Dancing on ice, ze hebben een zoon Beau (9) en dochter Nora (7). Mathias is getrouwd met Sarah, een visagiste, ook zij hebben een zoon en dochter: Marcel (8) en Lowis (6).

Er loopt ook nog een oudere broer Coppens rond: Maarten is piloot.

Staf droomt stiekem van: "een b&b openen."

Mathias maakt zich druk over: "het verkeer, wat anders?"

Staf wil graag in het vliegtuig zitten naast: "onze oudste broer, dan zit ik vooraan."

Mathias kan geen dag zonder... "Staf. En oeps, m'n vrouw natuurlijk!"

GOESTING IN...

Vis, wijn en rockmuziek

Mathias: "De Rode Kreeft is het beste visrestaurant dat ik ken, en het ligt dan nog om de hoek ook. Je eet er kraakverse vis in een mooi en strak interieur. Hun specialiteiten zijn kreeft, bouillabaisse en oesters. Niet veel verderop vind je trouwens een heel goeie wijnhandel, Den Demer. Vis, wijn en rockmuziek, meer moet dat in Werchter niet zijn."

De Rode Kreeft, Tarweland 10, Werchter.

www.derodekreeft.com.

Den Demer, Sint-Jansstraat 6, Werchter.

www.wijnen.dendemer.be.