Nog altijd welkom thuis
Gemakkelijk, vertrouwd en goedkoop. De stap terug naar het ouderlijke huis lijkt minder groot dan de stap weer naar buiten. En zo worden de verblijven in Hotel Mama (vier sterren) alsmaar verlengd.
STIJN (31), BRUGGE
'Ik wil mezelf niets ontzeggen'
Het verhaal van Stijn begint klassiek. "Ik heb twee jaar samengewoond, toen mijn relatie is afgesprongen", vertelt hij. "In plaats van alleen in het appartement te blijven wonen, ben ik terug naar huis gekeerd. Dat was makkelijk en ik was er welkom."
Hoewel Stijn al in 2009 een eigen huis kocht, bleef hij al die tijd bij zijn ouders. "Ik ben nog altijd aan het verbouwen. Natuurlijk lachen mijn vrienden daar wel eens mee. Met een set goedkope spullen zou ik nu al er perfect kunnen intrekken. Maar zolang ze me thuis niet wegjagen, voel ik daar weinig voor. Door mijn tijd te nemen, kan ik mijn huis afwerken zoals ik het voor ogen heb. En op die manier kan ik de kosten wat spreiden."
Naast het afbetalen van zijn lening, kan Stijn ook een aardig budget vrijmaken voor andere dingen. "Thuis heb ik geen kosten, ik sta alleen mijn maaltijdcheques af. Dat laat me toe om mijn levensstijl aan te houden, want ik wil mezelf niets ontzeggen. Nu kan ik blijven reizen. Naar New York, Dubai, Tanzania, Australië. Dat had ik nooit kunnen doen als ik in mijn eentje een appartement moest huren."
Stijn woont dan wel thuis, zijn ouders kruist hij zelden. "Er zijn weken dat ik hen alleen op zondagochtend aan het ontbijt zie. Ze zijn allebei in pensioen en leven op een ander ritme. 's Ochtends ben ik voor hun weg naar mijn werk. En ik ben zeker niet het type dat 's avonds in de zetel hangt en de televisie opeist. Het blijft het huis van mijn ouders, waar ik toevallig bij woon. Ik ben vrijwel dagelijks uit huis. Dan ga ik nog sporten of iets drinken met vrienden. En mijn ouders maken er geen punt van wanneer ik pas 's nachts thuiskom."
Toch wil Stijn stilaan het nest verlaten. "Het is nu welletjes geweest. Natuurlijk is het erg goed in Hotel Mama, maar steeds vaker verlang ik naar een plek voor mezelf."
Of hij dan nog altijd een beroep zal blijven doen op de gemakken van het thuiswonen, lijkt twijfelachtig. "De dag dat ik uit huis vertrek, krijg ik een wasmachine van mijn moeder. (lacht) Als een stille hint dat ik het voortaan zelf zal moeten doen."
WOUTER (31), ZAVENTEM
'Zeggen waar ik naartoe ga, vind ik een vorm van respect'
Na drie jaar op kot trok Wouter terug naar het moederschip. "Ik vond niet meteen een job", zegt Wouter. "En toen ik voor de Gezinsbond begon te werken, moest ik in de regio van mijn ouders blijven wonen. Als vrijgezel is dat onbetaalbaar. Thuis hoef ik niet zoveel af te staan. Daardoor kan ik al zeven jaar sparen om op termijn zelf iets te kopen." Het verblijf in Hotel Mama betekent ook een zorgeloos bestaan. "Ik hoef me niet te bekommeren om het huishouden. Rekeningen, verzekeringen, dat wordt allemaal in mijn plaats gedaan."
Het grootste nadeel van thuis wonen vindt Wouter het gebrek aan privacy. "Ik kan niet zomaar mijn vrienden uitnodigen om samen naar het voetbal te kijken. En als ik 's avonds op stap ga, moet ik toch even uitleggen waar naartoe. Al vind ik dat een vorm van respect. Ik leef met mijn ouders onder één dak. Dan is het normaal dat je zulke zaken even overlegt. Elk weekend overlopen we samen de komende week."
Tot laat in de nacht uitgaan vinden Wouters ouders prima. "Heel soms gebeurt het dat ze niet weten waar ik ben, of hoe lang ik nog wegblijf. Als ze zich echt afvragen waar ik blijf, stuurt mijn moeder een sms'je. Meestal is dat gewoon een vraagteken. Maar verder hebben ze wel afgeleerd om zich grote zorgen te maken."
Wouters moeder was 24 toen hij geboren werd. Hij is 31 en woont nog altijd thuis. "Ik denk dat ik een andere relatie heb met mijn ouders, dan zij met de hunne. Onze generatie heeft meer vrijheid gekregen. Er kon gediscussieerd worden." Thuis blijven is dus geen opgave, en ook geen unicum. "Nog nooit heeft iemand me raar bekeken omdat ik nog thuis woon."
Over een paar maanden zou Wouter toch de deur achter zich willen dichttrekken. "Nu ik de kaap van de dertig ben gepasseerd, lijkt de tijd rijp om mijn spullen bijeen te pakken en op mijn eigen benen te staan." Het perfecte moment om te gaan samenwonen met zijn vriendin, die ook nog bij haar ouders woont. "Sinds anderhalf jaar zijn we samen. Binnenkort willen we samen iets huren, om dan later iets te kopen. Die volgorde lijkt ons het verstandigst, want het blijft een grote stap."