Direct naar artikelinhoud

Arno kijken op eigen risico

De bezoekers droegen sportschoenen en sierlijke hakken. Arno zong over een Oostensche mokke. Een man genaamd Apache zei: 'Een museum, dat is voor als Arno dood is. En dan nog.' Verslag vanuit de buik van CinemArno, de expo over Arno Hintjens, die straks 65 jaar wordt.

Halfweg de Oostendse Langestraat staat een bord: 'CinemArno. 2 mei - 1 juni'. Achter het bord zit de cassière. "En, al veel kaartjes verkocht?"

"Vanochtend toch al een stuk of 60 en het volk blijft binnenkomen. Het ziet ernaar uit dat we vandaag zeker 120 bezoekers zullen hebben. Ja ja, het slaat precies aan. En dat verwondert mij niets, eerlijk gezegd, want ja, het concept is uniek als je het mij vraagt."

Nauwelijks binnen in zaal Capitole waait de geur van oud bier je tegemoet. Aan de trap heeft iemand een hond vastgebonden. Er hangt een bordje: 'Betreden op eigen risico'.

Tegen de muren, staand en dus niet aan een haakje - uiteraard niet aan een haakje want dat zou te plechtig zijn - zie je foto's op groot formaat. Op elke foto is een gele post-it geprikt. 'Dansaertstr. Brussel 1995', 'Tjens Couter, eerste optreden B'Berge 1972', 'Arno Eiffel Paris 1982'. Ze zijn gemaakt door Danny Willems en tonen de zanger zoals hij is. In Parijs of Mariakerke, tussen duiven of cimbalen, op het podium of aan de toog. Altijd en overal is hij Arno.

En français

Ook in de Capitole passeert voorzichtig de wereld. Kijkend naar de voeten van de bezoekers zie je goedkope sportschoenen gevolgd door sierlijke hakken. Je ziet grijze haren en korte beentjes, Afrikaans en Oost-Europees bloed. Ook hoor je talen die als klimop vervlochten zijn.

"Hallo, spreekt u Nederlands?"

"Euh, non."

"Alors, je vais le dire en français. Il faut suivre le parcours qui commence ici, et qui tourne a gauche vers là-bas. Il y a des photos, des vidéos et de la musique. On a besoin d' environ 35 minutes pour faire le tour. Ca va?"

"D' accord. Bedankt."

Ook dat is Arno, embleem van een versplinterde wereld. En naar dat beeld heeft curator Claude Blondeel CinemArno samengesteld.

Het eerste luik bestaat uit foto's van vroeger tot nu. Een kwartslag naar links vind je een lint van videoschermen, met werk van Ensor en Spilliaert, Félicien Rops en Raoul Servais. Stuk voor stuk zijn het geestesgenoten van de zanger.

Andere schermen tonen borsten, liggend op het strand, of fragmenten uit Komma, de film van Marine Doyen uit 2005. De titels van de fragmenten lezen als poëzie: 'Arno pakt zijn koffer en neemt het geld', 'Arno gaat zwemmen', 'Arno zet het op een zuipen in een tankstation', 'Arno bereikt de top van de berg en valt er af', 'Arno bengelt aan een boom'.

Arno, de Tiny van de rock-'n-roll?

Het derde en laatste luik van CinemArno is een videoclip bij 'Oostensche Mokke', gemaakt aan het Vuurtorendok-Zuid op 10 april en dus fonkelnieuw. Het liedje is een sleper met heimwee doorbloed, het is een nostalgische ode aan Sonja Vanhee, Arno's Gala. In ware Dylanstijl, die van 'Subterranean Homesick Blues', passeert op pancartes de tekst: "Ze was mijn mokke / ze was een brokke / een Oostensche mokke / gvd."

Tot op de draad versleten

Te midden van de ruimte staat een kast. Ze is van hout gemaakt en door Apache samengesteld, Arno's grootste fan (zie kader). In de kast liggen cassettes, singles, pins. Daarnaast een mondharmonica, het alaam van de troubadour, een gitaar en een kostuumvest. Aan elk object kleeft een verhaal, zoals dat van het kostuumvest: "Gekocht in New York toen TC Matic er speelde op het New Music Seminar in 1987 en door jarenlang toeren tot op de draad versleten."

Ook zijn er flightcases, stof dat als ongedierte vantussen de bakstenen kruipt, nutsleidingen zichtbaar en krom. CinemArno ademt meer backstage dan museum en zo is het goed.

Apache: "Een museum, dat is iets voor als Arno dood is. En dan nog."

Zelfs de lege muren van zaal Capitole zijn het bekijken waard, rotstekeningen uit het industriële tijdperk haast. En de expo? Die is de zanger. Rafelig en toch vol stijl. Niet groot en toch voldoende ruim. Schijnbaar onaf en toch mooi.

Met de branding, net als de beat, altijd nabij.

CinemArno loopt nog tot 1 juni in zaal Capitole (Langestraat, Oostende). Op 21 en 22 mei geeft Arno twee verjaardagsconcerten in het Kursaal in Oostende en een show tijdens Les Nuits Botanique in Brussel. Er verschijnt ook een unieke verzamelbox Arno - Le Coffret Essentiel (13 cd's + 1 dvd).

---

Arno's grootste fan: Apache

Aandachtig bezoeker van zaal Capitole dit weekend was Guy Vanhollebeke, beter bekend als Apache. Al jaren verzamelt hij alles wat los of vast met Arno Hintjes te maken heeft. Voor CinemArno vroeg curator Claude Blondeel hem één vitrinekast met herinneringenen objecten te vullen.

Hoe kom je aan je bijnaam?

Apache: "De hoes van Apache, de tweede elpee van TC Matic, had ik op mijn vest geschilderd. Toen Arno dat voor het eerst zag, is hij systematisch Apache beginnen zeggen. Guy, dat was volgens hem iets voor Franse schrijvers."

Wanneer ben je voor Arno gevallen?

"Op mijn achttiende. Ik zag hem spelen op het Seaside Festival in De Panne en werd letterlijk omvergeblazen. Zo'n uitstraling, dat had ik nog nooit gezien. Sindsdien dweil ik al zijn concerten af en verzamel ik alles dat over hem verschijnt. Krantenartikels, affiches, singles, boeken, dvd's, alles."

Hoeveel objecten telt je verzameling?

"God, daar vraag je me iets. Alsof ik dat ooit geteld heb. Had ik gemogen, ik had honderd van deze kasten meegebracht. Vijf jaar geleden heb ik voor Theater aan Zee het hele stationsgebouw gevuld, dan begrijp je dat deze kast maar een klein deel van mijn collectie is. Ze is allicht veel geld waard, maar daar is het mij niet om te doen. Alles draait om sentiment."

Waarop heb je voor CinemArno geselecteerd?

"Ik wou vooral dingen tonen die bijna niemand anders in België heeft. De Duitse versie van Skin bijvoorbeeld, Arno's filmdebuut waarin hij door een Duitse acteur werd gedubd. Ik pis in mijn broek van het lachen. Of een exemplaar van Plat du jour van Tjens Couter, pressed on Brussels sprout green."

Wat vindt Arno er zelf van?

"We komen goed overeen. Elk jaar stuur ik hem voor zijn verjaardag een stuk uit mijn verzameling dat ik dubbel heb, zelf bewaart hij toch niets. Hij is altijd content maar ik weet ook wel dat hij ervan gruwt om zichzelf te zien. En nostalgie en van die toestanden, daar is hij al helemaal niet zot van."

Heb jij een zoon?

"Ja."

Hoe heet hij?

"Arno. (lacht) Of wat had je gedacht?"