Caesar De Wever rolt tegenstand op

De Wever was er nochtans niet gerust in. Hij was na de fabelachtige prognoses van de voorbije weken beducht voor de overwinningsnederlaag. De N-VA was zo de hemel in gepeild dat alleen een absolute monsterscore nog goed genoeg zou zijn. De grootste zijn, zou niet eens meer volstaan.

Al behoorlijk vroeg werd gisteren duidelijk dat de monsterscore er ook zou komen. Van de gevreesde overwinningsnederlaag kwam niets in huis, wel integendeel. De N-VA deed nog een fameuze schep bovenop de meest optimistische peilingen. De partij klokte ’s avonds, toen alle Vlaamse stemmen geteld waren, af op een eindresultaat van ruim 28 procent.

De uitslag van de N-VA mag zonder al te veel overdrijving historisch worden genoemd. In 2003 strandde de partij, met de nog onbekende De Wever aan het roer, in alle provincies, West-Vlaanderen uitgezonderd, net onder de kiesdrempel. Met Geert Bourgeois hadden de erfgenamen van de Volksunie welgeteld één parlementslid. De partij verdween in kartel met CD&V, op dat moment leek dat de enige manier om de definitieve ondergang af te wenden. Na de kartelbreuk werden nog even vraagtekens geplaatst bij de levensvatbaarheid van de N-VA, maar die werden bij de Vlaamse verkiezingen van vorig jaar weggeveegd.

De Vlaams-nationalisten slagen erin om hun resultaat bij die Vlaamse verkiezingen - 13,1 procent - vlotjes te verdubbelen. Met nog een paar procenten bij. Maar minstens zo opmerkelijk: de N-VA doet op zijn eentje bijna even goed als in kartel met CD&V bij de vorige federale verkiezingen van 2007. Met gebundelde krachten haalden de twee partijen toen 29,6 procent.

In elke provincie is de N-VA de grootste partij. Zelfs in het christen-democratische bastion West-Vlaanderen van Yves Leterme. Daar is de voorsprong nog heel erg klein en vooral symbolisch een illustratie van de politieke aardverschuiving, in de andere provincies staat de concurrentie aan de eindmeet niet eens mee op de foto. In Antwerpen, de thuishaven van kopman De Wever, haalt de N-VA dubbel zoveel stemmen als eerste achtervolger CD&V. Ook in B-H-V en Oost-Vlaanderen werd de tegenstand genadeloos uit het wiel gereden door respectievelijk Ben Weyts en Siegfried Bracke.

De Wever stond dan zelf nog niet eens op de Antwerpse lijst. Hij koos voor de Senaat om in heel Vlaanderen stemmen te kunnen halen. Dat lukte wonderwel. De N-VA haalt voor de Senaat nog een paar procenten meer dan voor de Kamer. Voorzitter De Wever kwam bij het ter perse gaan heel erg dicht bij de achthonderdduizend voorkeurstemmen van Yves Leterme in 2007 - 796.521 stemmen om heel precies te zijn.

Zo’n fenomenale score houdt ook fenomenale risico’s in, beseft De Wever. Hij kent zijn geschiedenis. Leterme, en in een veel verder verleden ook Leo Tindemans, werd het na de verkiezingen bijzonder moeilijk gemaakt door hun concurrenten. Het boemerangeffect. Wie te populair wordt, krijgt de rekening voor die populariteit vroeg of laat geserveerd. Het is manoeuvreren om de messteken af te weren. Het N-VA-boegbeeld begon er al meteen na het binnenlopen van de resultaten mee.

“Zeventig procent van de Vlamingen heeft niét voor N-VA gestemd”, benadrukte De Wever gisteravond toen duidelijk werd dat zijn partij als de grote winnaar uit de stembusslag was gekomen. “Vanaf nu moeten er bruggen gebouwd worden. Er zijn partijen die klappen hebben gekregen en dat maakt negatieve gevoelens los. Ik kan alleen maar hopen dat de verantwoordelijkheidszin het haalt op die negatieve gevoelens.”

Bij de N-VA beseffen ze ook in de roes van de overwinning dat het op eieren lopen is om te vermijden dat de kater al te snel komt opsteken. De Vlaamse kiezer maakte de partij gisteren incontournable. De N-VA is afgescheiden de grootste partij, niet alleen in Vlaanderen, maar in het hele land. De partij heeft een straatlengte voorsprong op de PS van Elio Di Rupo en is dus volgens de normale gang van zaken als allereerste aan zet de dagen na de verkiezingen.

Het is dan ook zaak om de wonden die de keiharde aanvallen tijdens de voorbije campagne hebben geslagen zo snel mogelijk weg te masseren. De N-VA beseft dat duidelijk. Het overwinningsfeest was zeker geen opgestoken middenvinger naar de andere kant van het land. Er werden meteen handen uitgestoken. Niet alleen door De Wever, maar bijvoorbeeld ook door Bracke. De N-VA hengelt uitdrukkelijk naar een Vlaams front om de PS eensgezind tegemoet te treden en in een iets later stadium druk te zetten aan de onderhandelingstafel.

De Wever mag vandaag een uitnodiging van koning Albert verwachten. Dat zal niet van harte zijn, maar het staatshoofd kan onmogelijk om de grote winnaar van de verkiezingen heen. “Als de koning erom vraagt, zal ik hem mijn gedacht geven”, aldus De Wever. “We zijn niet mekaars allergrootste fans, maar dit is een democratie en ik ga ervan uit dat we allebei de spelregels respecteren.

N-VA is na monsterscore aan zet en reikt nu al de hand naar andere Vlaamse partijen

N-VA-leider Bart De Wever heeft zijn historische zege beet. De Vlaams-nationalisten worden met kilometers voorsprong de grootste partij van het land en laten een slagveld van alleen maar verliezers achter. De concurrentie kan onmogelijk nog om de N-VA heen.