'In Amerika word je sneller lui'
Lasse Hallström (66) is een meester van het feelgooddrama geworden nadat hij doorbrak met My Life as a Dog (1985). Na enkele typisch Amerikaanse melodrama's (Chocolat,The Cider House Rules) is hij terug met Salmon Fishing in the Yemen.
Wat trok u aan in het script van Simon Beaufoy en het boek van Paul Torday om ermee aan de slag te gaan?
"Het verhaal heeft een grote reikwijdte. Het heeft elementen van de komedie, het drama en de politieke satire. En het is romantisch. Het heeft iets fabelachtigs realistisch, een hele mix waar ik simpelweg van hou."
Ewan McGregor en Emily Blunt staan samen goed te acteren. Waarom dacht je dat het tussen hen zou klikken?
"Dat is altijd een gok tot je ze echt samen ziet. Zelfs met audities kan je niet zeker zijn. Je moet wachten en hopen tot het moment op de set dat de vonk er moet zijn. We hebben uiteraard vooraf bepaalde scènes gerepeteerd, maar ik overdrijf daar niet graag in. We hebben vooral over het script gepraat."
Kunt u zich nog een Scandinavisch regisseur noemen of bent u veeleer een mannetje van Hollywood geworden?
"Ik ben een Zweedse regisseur die in Amerika werkt. Niet in Hollywood, want ik werk daar niet echt, maar ik begrijp het als je vindt dat ik voor een deel een Hollywoodachtig regisseur ben. Ik leef en werk in New York, maar moet geregeld testscreenings in L.A. houden."
Als u terugblikt op uw creatieve loopbaan, vindt u dat u in de loop der jaren veranderd bent?
"Dat moet wel, op een of andere manier. Was ik in Zweden gebleven, dan had ik meer aan mijn eigen scenario's gewerkt. Als je in Amerika werkt, heb je als schrijver de neiging wat lui te worden. Er is hier zoveel voorhanden, dus heb ik gewerkt aan de scripts van anderen. Ik mis het wel om mijn eigen verhalen te vertellen, dus het kan zeer goed zijn dat ik op een dag terugkeer en geregeld een Zweedse film draai. Ik heb er eerlijk gezegd concrete plannen voor (Hallström draait momenteel de Zweedse thriller 'Hypnotisören', NK). Maar of ik veranderd ben? Moeilijk te zeggen. Bij de score in Amerikaanse films denk ik dat ik toleranter ben. In Salmon Fishing is de score erg orchestraal. In een Zweedse film kan ik me niet voorstellen dat ik violen zou toelaten. (lacht)"
Amr Waked, die de rol van de sjeik speelt, zei dat hij het apprecieerde dat deze film het Midden-Oosten in beeld brengt zonder moord en brand. Was dat voor u van belang?
"Dat was een van de aantrekkelijkheden, de utopische wens van een ontmoeting tussen Oost en West, waarbij ze nog overeenkomen ook. Ik sta alvast een pak dichter bij de Arabische wereld dan een jaar eerder omdat ik veel heb geleerd van de Marokkaanse crew waarmee ik heb gewerkt. Kijk, het is leuk te denken dat wat schijnbaar onmogelijk is, wel mogelijk kan zijn als je er je hoofd naar zet. Je moet geloven dat het onmogelijke toch mogelijk kan zijn. Daar gaat deze film over. Je wil de hoop erin houden. En dan heb ik het in eerste instantie over de ontmoeting tussen groepen mensen, eerder dan over werkelijk zalm te kunnen vissen in Jemen."
Woody Allen vindt het eigenlijke draaien van de film een noodzakelijk kwaad. Hij vindt het schrijven het leukst.
"Het monteren vind ik het genietbaarst. Ik weet op mijn leeftijd stilaan hoe ik tijdens het draaien met de stress kan omgaan. Ik kan er nu dus meer van genieten, maar het duurt nog altijd enkele dagen voor ik mijn vertrouwen vind. Het blijft, zoals ze zeggen, een combinatie van oorlog en circus. Je kampt niet alleen met je eigen stress, maar voelt en ziet die ook bij de acteurs en de producers en de hele crew. En er is vaak chaos die in banen moet worden geleid. Daar heb ik van leren houden, van de chaos. Die rust probeer ik over te brengen op mijn acteurs."
Hebben ervaren rotten als Ewan McGregor en Emily Blunt last van die chaos?
"Niemand ontsnapt eraan, maar het is de kunst dat zo snel mogelijk van je af te laten glijden. Ik doe alles om hen op hun gemak te stellen. Het gaat mij vooral om de vertolking en dus wil ik hen daar in helpen. Ik kan hen geen vertolking opdringen of afdwingen. Ik hoop op een authentieke interpretatie van een karakter. Daar moet je relaxed tegenaan gaan en ik laat de gelegenheid tot improviseren graag toe."
Hoe sterk grijp je in bij de montage?
"Ik geef commentaar op wat ik binnenkrijg per e-mail. Lisa Gunning, die de montage deed, werkte vanuit Londen, terwijl ik in New York zat. Mijn laatste drie films heb ik zo gemonteerd. We hebben nooit werkelijk naast elkaar gezeten, ook al nam de montage enkele maanden in beslag. Dat was geen enkel probleem en ik wil het eigenlijk alleen nog maar zo. Alle mogelijke communicatiemogelijkheden zijn ter beschikking, zoals e-mail, onlineplatformen en skype. Het is raar, maar het werkt."