'Een cameraman moet verzoenen'

Grave is een Frans woord met verschillende betekenissen: erg, belangrijk, zwaar, serieus. Om er maar enkele te noemen. En eigenlijk zijn ze allemaal van toepassing op de absurde vrouwelijke kannibalenfilm die de jonge Franse regisseuse Julia Ducournau gedraaid heeft. Of liever: die Ruben Impens gedraaid heeft. Hij was de man achter de camera. In Cannes hing er al een geweldige buzz rond de film. En toen tijdens het Festival van Toronto mensen van hun stokje gingen terwijl ze de film bekeken, werd Grave nog meer een must see dan hij al was.

Ruben is samen met Felix Van Groeningen groot geworden. Hij heeft al zijn films gedraaid, ook Belgica. En dan zie je meteen de link met Grave. Daar zitten ook nogal wat partyscènes in met jonge mensen die compleet uit de bol gaan. Maar daar heeft het volgens Impens niets mee te maken. "In het buitenland kom je als director of photography (de man verantwoordelijk voor de beeldtaal van een film, KVDM) in een competitie terecht. Dat zijn we in Vlaanderen niet gewoon. Je moet het stellen met het script en spreekt af met mensen die je niet kent. Dus moet je je huiswerk maken. En je kunt er maar beter voor zorgen dat je een insteek hebt. In het begin is dat stressen natuurlijk. Ik heb nu juist twee competities verloren, maar ik moet toegeven: zo'n wedstrijd zet je op scherp."

"Ik vond het script van Grave heel intrigerend en wilde degene ontmoeten die het geschreven had. Je denkt: wie is die vrouw? En gaandeweg leer je haar kennen en merk je dat haar film eigenlijk heel persoonlijk is. Ze had een duidelijke visie op de film die ze wilde maken. En ik kon me daar goed in vinden. Er moet een minimum aan vertrouwen zijn. Als dat er niet is, dan kun je niet werken. Natuurlijk heb je meningsverschillen. Die zijn er bij Grave absoluut geweest. Drama ook, huilende mensen die er in het donker vandoor gingen. Maar dat is niet erg. Ik vind dat je er op zulke momenten voor je regisseur moet zijn. Als cameraman ben je een beetje de katalysator binnen het hele circus", lacht hij terwijl hij het zegt.

De DOP - director of photography - als psycholoog? Ruben knikt. "Dat is deel van mijn job. En niet alleen tegenover de acteurs, die altijd eerst in jouw richting uitkijken om te weten: was het goed? Je kunt ermee lachen, maar de helft van de job is verzoenen, brokken lijmen, mensen samenbrengen. Het is niet altijd even extreem als bij Grave, maar de sfeer op een set is vaak wel intens."

Soms té. Daarom heeft hij verkozen niet de camera te hanteren bij het langspeelfilmdebuut dat zijn vrouw, Anke Blondé, volgende zomer zal inblikken. "Ik denk dat ik haar beter ga kunnen helpen aan de zijlijn, als coach. Beter buiten de touwen dan samen in de ring. Ik heb met haar de kortfilm Dura Lex gefilmd. Samen vertrekken naar het werk, een hele dag samen aan de slag en dan samen in bed. Je hebt koppels die dat kunnen, maar ik doe dat liever niet. Ik zie dat niet goed komen."

The Broken Circle Breakdown en alle andere films van Felix Van Groeningen, de films van Kadir Balci, maar ook Aanrijding in Moscou, Code 37, Offline, Café Derby, het leek er jarenlang op dat er in Gent geen film gedraaid kon worden als Ruben Impens niet het beeld verzorgde. "Het doet wel deugd om af en toe eens buiten Gent te draaien", zegt hij. "Op den duur is er geen straat meer waar je nog niet gedraaid hebt. Het is heel leuk om zoals voor Grave naar Luik te trekken en een nieuwe stad te ontdekken. Deze job brengt je op tal van plekken die je kunnen inspireren. Waarom zou ik anders in Groenland komen? Of op een afgelegen eiland in Japan? Het is waar, momenteel kijk ik wat meer over de grens om mijn terrein te verbreden, maar echt niet omdat de films hier niet goed genoeg zijn."

Veerle Baetens

De voorbije maanden draaide hij met de Koerdische Belg Sahim Omar Kalifa in Griekenland en Turkije, en bovenaan zijn verlanglijstje prijkt Het smelt, de filmbewerking van de roman van Lize Spit waarmee Veerle Baetens haar regiedebuut zal maken. "Het boek in combinatie met Veerle Baetens, dat zijn al elementen om een explosieve taart te bakken." Ook Beautiful Boy, de eerste Amerikaanse film van Felix Van Groeningen hoopt hij te kunnen doen. "Dat is de bedoeling, maar er zijn nog veel hindernissen te nemen." Net zoals het zou kunnen dat hij de serie The Alienist draait, met die andere avontuurlijke en succesvolle Vlaming, Jakob Verbruggen: "London Spy van hem zit hier ook op het festival. Heel goed gedaan. In het voorjaar heb ik met Jakob een aflevering van de Netflix-serie Black Mirror gedraaid. Zijn criterium bij het kiezen van een nieuw project is: 'Kan je jezelf overtreffen?' Ik vind dat best een inspirerende gedachte."

Grave speelt donderdag (22.30 uur) en vrijdag (20 uur) in Kinepolis Gent