'Socialisme de Papa' is definitief dood

Los van bepaalde excessen, die deel uitmaakten van een figuur die een mediavedette was geworden maar die niet altijd strookten met de socialistische waarden die wij verdedigen, benadrukt SETCa-Liège dat deze arbeiderszoon zijn afkomst altijd trouw gebleven is." De Luikse afdeling van de BBTK-vakbond sprak in haar persbericht plechtstatige, maar klare taal.

Het eerbetoon weerspiegelt duidelijk zowel de contradicties als het oprechte socialistische engagement van Michel Daerden. De man die, toen hij in de politiek stapte, afscheid moest nemen van zijn sportwagen, om niet langer een Porsche-socialist te worden genoemd, heeft altijd hetzelfde principe toegepast: "Vergeet nooit waar je vandaan komt".

Michel Daerden begon zijn politieke loopbaan in het kielzog van André Cools. Tot aan zijn moord, die in de duisterste kringen van het Luikse socialisme werd bekokstoofd, was Cools de onstuimige en populaire leider van de Luikse socialisten. De 'Meester van Flemalle', zijn gemeente, werd in de jaren '70 en '80 vicepremier, voorzitter van de PS en Waals minister, maar hield de band met de arbeidersklasse waaruit hij voortkwam altijd in stand.

Bazen en clans

Michel Daerden, die zelf de 'Koning van Ans' werd genoemd, cultiveerde eveneens die natuurlijke symbiose met de Luikse arbeiders- en volkswereld. Dat stelde hem in staat om alle mediapolemieken te doorstaan en alle politieke stormen te overleven. Althans tot enkele maanden geleden, toen hij door zijn eigen geestelijke zoon (Stéphane Moreau, nvdr) als burgemeester aan de kant werd gezet en geen minister meer mocht worden. Politiek was hij dus al dood. Natuurlijk hoopte hij in de volgende gemeenteraadsverkiezingen wraak te nemen. Het heeft niet mogen zijn.

Los van het heengaan van een mens, is er ook het overlijden van het socialisme de Papa, in alle betekenissen van de uitdrukking, een mix van paternalisme, pragmatisme en een affectieve band met de arbeiders, waarin het schouderklopje voor de kameraad aan de toog van het Maison du Peuple veel belangrijker was dan vernietigende speeches over de rol van de Europese Commissie in de eurocrisis.

Zelfs in de Luikse PS-federatie, waar de poging om een schijn van eendracht op te houden dreigt uit te lopen in een nieuwe oorlog van de bazen en de clans, kan geen enkele leider zich nog op de stijl van de gouden jaren van de Luikse arbeidersbeweging beroepen. Die tijd is voorbij, zoals de Luikse staalindustrie verdwijnt.

Nieuwe definitie

Elders in Wallonië zien we dezelfde evolutie. De traditionele kopstukken van het socialisme hebben plaatsgemaakt voor een nieuwe generatie intellectuelen - perfect gesymboliseerd door coming man Paul Magnette - die vooral bezig zijn met het zoeken van een nieuwe definitie van Links in het tijdperk van de mondialisering. In Brussel moeten nieuwe stedelijke militanten en trendy vrijwilligers opboksen tegen de problemen van de multiculturele stad van de 21ste eeuw, problemen die niets gemeen hebben met de inzet van de stakingen van 1960.

Vandaag is er slechts één man die de verschillende stromingen binnen de PS kan samenbrengen: Elio Di Rupo. Met zijn kansarme afkomst, zijn sociale opgang en zijn vermogen om traditie en transgressie met elkaar te combineren - een talent dat hij heel zijn loopbaan lang heeft gedemonstreerd - vertegenwoordigt hij een halve eeuw van veranderingen in de Parti Socialiste.

De man of vrouw die hem zal opvolgen, zal het nog veel moeilijker hebben om die verzoenende rol te spelen.