Jacques Brel schenkt titel, Pascal Deweze maakt soundtrack

De originele titel van deze film was niet Ne me quitte pas maar Het einde van België. In de zomer van 2011 beslissen de Antwerpse Amsterdammers Niels van Koevorden en Sabine Lubbe Bakker om een film te draaien over het uiteenvallen van een land, tegen de achtergond van de politieke crisis die volop woedt.

"We willen bij gewone mensen in de huiskamer gaan zitten en laten zien hoe zij reageren op de politieke impasse", zegt Lubbe Bakker in De Morgen van 14 april 2011. "Het einde van België moet een raamvertelling worden. Met zowel Vlaams-nationalisten, belgicisten als mensen wie het niets meer kan schelen. Of met bijvoorbeeld een gelukkig getrouwd koppel, de een Vlaming, de ander Waal. Naast elkaar staan ze allemaal symbool voor het België van nu."

Starten doen ze bij Bob, een personage dat perfect bij hun opzet past. Lubbe Bakker toen: "Een bloemenverkoper die als Vlaming is geboren, nadien Waal is geworden en uiteindelijk als Belg zijn graf zal ingaan."

Ze blijven kleven aan Bobs charme en Het einde van België vervelt tot Ne me quitte pas. Toch zijn in de film geen vijf noten van Jacques Brel te horen. "Dat zou te eenduidig geweest zijn." De screenerversie bevatte nog muziek van Françoise Hardy, het prachtige liedje Le temps de l'amour onder meer, die in de finale cut vervangen werd door een originele score van Pascal Deweze (Metal Molly, Mitsoobishy Jacson, Sukilove). Hij schreef nieuw materiaal, vriendin Claudia Soccio zong het in.

Ook al gaat de film over tegenslag, het regent awards

'Ne Me Quitte Pas' doet het opvallend goed op internationale filmfestivals. De voorbije weken werd een mooi parcours afgelegd. Momenteel is de film geselecteerd in de internationale competitie van het International Documentary Festival van Tel-Aviv, in Israël, dat volgende zaterdag afloopt. Eerder was dat het geval voor het Tribeca Festival in New York, waar de film de prijs voor Best Editing kreeg. 'Ne Me Quitte Pas' won ook de prijs voor Beste Documentaire op zowel het Eurodocfestival in Oslo als het Luxembourg City Film. In Nederland wonnen Lubbe Bakker en Van Koeverden de Dutch Directors Guild (DDG) in de categorie 'Documentaire lang' en waren ze geselecteerd voor IDFA, het toonaangevende documentaire filmfestival in Amsterdam. Op het HotDocsfestival in het Canadese Toronto won 'Ne Me Quitte Pas' dan weer de 'filmmaker to filmmaker award'. Op het internationale documentairefestival van Agadir, in Marokko, werd tot slot de Prijs van de Jury weggekaapt. (LDW)