Contador zet Vuelta op zijn kop

Tot viermaal toe schreeuwde Alberto Contador zijn vreugde uit. De mond wijd open, de tanden bloot. Nooit eerder vierde de Spanjaard zo uitbundig een overwinning als boven op Fuente Dé. Niet het gekende, sobere vingertje waarmee 'El Pistolero' wel vaker zijn tegenstanders neerschiet, maar gebalde vuisten ver boven het hoofd. Hij liet zijn emoties de vrije loop: lachen, schreeuwen, huilen. Dat laatste van blijdschap weliswaar.

"De leiderstrui alleen was niet genoeg vandaag", zei hij achteraf met trillende stem. "Ik wilde per se ook de rit winnen. Ik was er de voorbije weken enkele keren erg dicht bij maar telkens weer was er Rodriguez."

Contadors sportieve wraak mocht er zijn. Wat de man het laatste uur en een kwart van de rit getoond had, was sport met een grote 's'. Niet enkel fysiek top maar bovendien ook zo gewiekst en uitgekookt dat hij al zijn concurrenten verraste. Zowel Joaquim Rodriguez, Alejandro Valverde, als Christopher Froome.

Riskante onderneming

Met nog ruim 55 kilometer te gaan sprong Contador op een col van tweede categorie weg uit het peloton. In geen tijd haalde hij een groepje vluchters terug met ploegmaat Sergio Paulinho en goede vriend Paolo Tiralongo. De eerste hielp hem snel aan een kloof van een minuut, dankzij de tweede verdubbelde die voorsprong.

Contador ontkende dat zijn aanval op voorhand uitgekiend was. Dinsdag op de rustdag had de Madrileen nochtans aangegeven dat hij uitkeek naar zaterdag, naar 'zijn' Bola del Mundo om met een ultieme aanval een gooi te doen naar de eindzege. Niemand die zijn coup gisteren verwacht had. "Het was een ingeving van het moment. Op de Collado la Hoz riep een duiveltje plots 'aanvallen, aanvallen, aanvallen!' in mijn oor. Het was een riskante onderneming, maar eentje die de mensen zich nog zeer lang zullen herinneren."

Contador zelf niet in het minst. Nauwelijks een maand geleden keerde hij na zijn dopingschorsing terug in competitie. In de Eneco Tour maakte de Spanjaard al duidelijk dat zijn beste conditie niet meer veraf was. Sinds gisteren staat hij weer aan de absolute top. "Deze overwinning maakt voortaan deel uit van mijn top drie met mooiste overwinningen, samen met mijn eerste Tourzege en Parijs-Nice in 2007, mijn eerste grote overwinning."

Geëmotioneerd

Contador liet niet na om op deze "zeer belangrijke dag" in zijn leven zo ongeveer iedereen te bedanken die hem de voorbije maanden en jaren gesteund had. Zijn familie en echtgenote uiteraard maar ook "Jesus, Rafal, Daniel, Benjamin, Sergio, Bruno, Nicki en Matteo". Alle ploegmaats passeerden de revue. Ook Tiralongo werd niet vergeten.

Contadors supporters stonden hem inmiddels op te wachten voor het podium. Bij de huldiging als ritwinnaar sloeg hij geëmotioneerd de ogen ten hemel. Maar toen hij dan eindelijk de rode leiderstrui om kreeg, was er ook het vingertje. De concurrentie, zo die er nog is, weet meteen hoe laat het is. Die trui geeft de Madrileen niet meer uit handen. Het wordt zijn eerste eindwinst in een grote ronde sinds de Ronde van Frankrijk 2009.

Tenzij een ontgoochelde Rodriguez zich de volgende dagen kan herpakken. "Ik ben triest omdat ik de Vuelta verloren heb", was diens eerste reactie. "Maar de wedstrijd is nog niet afgelopen", klonk het later in een officieel communiqué van zijn team Katusha. "Ik zal proberen om voor Madrid nog zo veel mogelijk tijd terug te winnen."