COLUMN

Media in Europa gaan heftig tekeer tegen de Republikeinse presidentskandidaat Mitt Romney sinds deze Congreslid Paul Ryan (42) heeft aangewezen als running mate. Zelfs The Financial Times schreef: 'Obama noemt Ryan extreem rechtse ideoloog'. Niet het nieuwsfeit prevaleerde, maar de mening van president Obama over Ryan. Europese media laten zich te veel op sleeptouw nemen door de gelijkgezinde media in de VS die de Democraten steunen. Romney en Ryan worden afgeschilderd als kandidaten van rijken, venijnig en harteloos conservatief. Zinloos. Ten eerste stemmen Europeanen niet in Amerikaanse verkiezingen. Ten tweede is er de wet van Wilfried Martens: 'Elke verkiezing heeft haar verrassing'.

Het Amerikaanse medialandschap is net als het Europese grotendeels links. Op zich is dat geen probleem. In 1972 schreef Pauline Kael, literair recensente van The New Yorker, dat ze niet begreep hoe Richard Nixon de presidentsverkiezingen kon winnen. 'Ik ken niemand die voor Nixon stemde', stelde ze. Nixon won met een landslide en alleen de staat Massachusetts stemde voor de Democratische kandidaat George McGovern.

The New York Times verliest zienderogen lezers, Newsweek is te koop voor 1 dollar, inclusief de schulden uiteraard. Time ziet alleen nog heil in een online versie, terwijl de kijkdichtheid van CNN instortte. Alle mediaorganen geven internet de schuld voor hun miserie maar dat is fake. Ze hebben weinig gevoel met wat er leeft in de Amerikaanse maatschappij. Lezers en kijkers lopen gewoon weg. Maar Europese media bouwen hun verslaggeving over Amerika op de visies van Amerikaanse mediaorganen die de kluts kwijt zijn. Het gevolg is dat Europese burgers verkeerd worden voorgelicht. De Nederlandse Amerikadeskundige Maarten van Rossem zegt dat al voor 75 procent zeker is dat Obama de verkiezingen wint.

Hoe beleven Amerikanen Amerika? Velen stemden in 2008 op Barack Obama als de kandidaat van hope and change. Als ik in 2008 Amerikaan zou zijn geweest, had ik waarschijnlijk ook op Obama gestemd. Hij beloofde een nieuwe politieke cultuur. Maar na 4 jaar kan men zijn balans opmaken. De werkloosheid is gestegen, de armoede is gestegen, de nationale schuld is geëxplodeerd en hervorming van het gezondheidssysteem is een warboel.

Van de nieuwe politieke cultuur is ook weinig te merken. Obama schildert Romney af als een jobkiller die tegelijk mensen de dood injaagt en Ryan wordt neergezet als een politicus die het liefst invalide ouderen vanaf de rolstoel in de ravijn kiepert. Dat heeft niets te maken met nieuwe politieke cultuur, maar alles met de gecorrumpeerde politiek van Chicago, hoofdstad van de staat Illinois. In de recente geschiedenis raakten vier gouverneurs van Illinois in de gevangenis wegens corruptie. De meest recente probeerde de Senaatszetel van Obama te verkopen. Obama maskeert zijn magere record als president met de Chicago-methodiek van reputatiemoord op opponenten.

In de opiniepeilingen zijn Obama en Romney verwikkeld in een nek-aan-nek race. Ryan is mogelijk een gamechanger omdat hij Obama confronteert met zijn magere prestaties. Tegelijk bindt Ryan het Republikeinse kiezersvolk. Veel op 6 november hangt af van het enthousiasme onder de vaste kiezersaanhang. Er zijn drie elementen om in het oog te houden.

1. In veel opiniepeilingen worden Democraten overmatig gepeild. In 1980 leidde president Carter in de peilingen ten opzichte van Ronald Reagan. Reagan won. In 2004 leidde de Democraat Kerry zelfs nog in de eerste exit polls ten opzichte van Bush. Bush won.

2. Zwevende kiezers stemmen op het laatste moment meestal tegen de zittende president omdat ze eigenlijk geen vertrouwen meer in hem hebben. Twijfel knaagt te lang.

3. Opkomst is bepalend. Met Ryan bouwen Republikeinen verder op het elan van de Congresverkiezingen van 2010. Obama dreigt een grote meerderheid van het blanke electoraat te verliezen, vooral in de swing states.

Met Ryan kan Romney president worden. Voor Europeanen zou dat een volslagen verrassing zijn omdat Europese media de Amerikaanse realiteit vertekenen. Ze gedragen zich te veel als onderdeel van de campagne van Obama, te weinig als objectieve waarnemers.