'We willen een huis, zoals iedereen'

Glimlachend en in haar beste Nederlands toont Erika Duzdova (29) haar kamer. Kleurrijke plastic bloemen en familiefoto's sieren de muur, onder de formicatafel ligt een groot tapijt. Haar kinderen huppen op het bed. "Dat stond hier nog, de rest is van ons. Mijn man heeft dit keukentje zelf geïnstalleerd."

De Slowaakse kwam in 1999 naar België, sinds juni woont ze in dit oude klooster in de Gentse Muide, net als haar moeder, vier broers en twee zussen. Met 53 zijn ze in totaal, de krakers. De twaalfjarige Dionyz Duzda gidst ons langs de tuin en zijn badkamer, een klein kamertje met een douche. Gaan spreekt hij uit als 'haan', met een echte Gentse g. Hij zit in het vierde leerjaar, vertelt hij. Bijna alle kinderen hier gaan naar school, de meesten zijn in België geboren.

Stabiliteit

Tumult in de gang. Dat hij beter directeur van een waspoederfabriek wordt, smijt Dominique Willaert (van de sociaal-artistieke organisatie Victoria Deluxe) Dirk Remy voor de voeten. Die laatste is directeur van CAW Visserij, die het klooster in erfpacht heeft en het op termijn wil slopen. Tot voor kort ving het CAW hier zelf daklozen op, maar de krakers zien ze niet zitten. Komende maandag plant het CAW een uithuiszetting met deurwaarder en politie.

"Een sociale organisatie die 53 mensen op straat wil zetten? Binnenkort moeten de kinderen terug naar school", fulmineert Willaert, die zich het lot van de krakers heeft aangetrokken. Hij begrijpt het niet. "De bewoners hebben zich goed georganiseerd en ze houden het netjes. De brandweer heeft het pand bewoonbaar verklaard en samen met drie andere vzw's is Victoria Deluxe bereid de energiekosten te betalen. Deze mensen zijn afhankelijk van ons, en van voedselhulp. Ze willen zich integreren en zoeken werk, maar ze hebben nood aan stabiliteit."

Wat de Roma ook willen, is een domicilieadres. Willaert: "Zonder geen werk, opleiding of kindergeld. Het CAW weet heel goed hoe belangrijk een vast adres is." Of zoals Duzdova zegt: "Zonder adres altijd problemen." Sinds haar komst naar België trok ze van kraakpand naar leegstaand krot. Die enkele keer dat ze zich wel kon domiciliëren, kon haar echtgenoot wel aan de slag, zoals in de bloementeelt.

Maar dat ziet het CAW dus niet zitten. Duidelijk zijn hun bezwaren niet. Remy, die nog eens brandweer door het pand leidt, wil het houden op volgende mededeling: "Dit is een schrijnende situatie en we hopen op een constructieve oplossing." Inmiddels is zelfs burgemeester Daniël Termont (sp.a) zich met de zaak gaan moeien, maar hij wil de zaken niet op de spits drijven en onthoudt zich dus van verklaringen. Willaert: "De stad ziet in dat integratie de beste oplossing is voor deze mensen, die hier al jaren rondzwerven. Ik denk dat ze dit experiment een kans willen geven." Duzdova haalt haar schouders op. "We gaan hier niet weg. We willen een huis, zoals iedereen."

Arme dagen

Inmiddels is de 75-jarige Nederlander Tom Bouman komen aanschuiven. Als vrijwilliger bij de voedselbedeling kende hij de families, zopas verhuisde hij hebben en houden van zijn huurappartement naar een kamertje in dit klooster. "Van ordentelijke huurder naar kraker, om aan de kant van deze mensen te staan." Bouman, die met zijn provoverleden geldt als een ervaren kraker, leeft er duidelijk helemaal van op. Opmerkelijk detail: de uithuiszetting van het CAW geldt voor alle Roma, maar niet voor Bouman. "Ik mag hier dus wel wonen."

"Deze families zijn zo kwetsbaar, en in de paniek van het moment verstaan ze zaken wel eens in hun nadeel", legt hij zijn engagement uit. Wat hem betreft is de kwestie simpel: "Iedereen streeft zijn eigen belang na. Ons belang is plat menselijk: een dak boven ons hoofd en gevulde magen. Want we hebben arme dagen hier." Maar Bouman is er gerust in, hij gelooft dat onderhandelen soelaas brengt. "Maandag gebeurt er helemaal niets."