Geen haat zaaien maar bloemen geven op Moederdag

Woensdag kregen de ouders van de leerlingen van de school Singelijn in Brussel een mail, waarin stond dat Moederdag afgeschaft was uit respect voor de grote diversiteit aan gezinnen en culturen die aanwezig zijn op hun school. Het was een korte mail, die op verschillende manieren kon geïnterpreteerd worden. Natuurlijk koos men ervoor om die uiterst negatief te interpreteren naar minderheden toe.

Ouders waren razend - welke cultuur was nu in godsnaam tegen geschenken voor moeders? Staatssecretaris Demir (N-VA) was ook niet tevreden. "Hebben we integratie dan echt helemaal opgegeven? Dit is geen uiting van respect, wel van lafheid", luidde het. Spijtig voor haar had de school op dat moment al verduidelijkt dat het niet ging om minderheden. "Sommige kinderen hebben het moeilijk tijdens die periode: kinderen met een ouder die gestorven is, met wie ze geen contact meer hebben, met ouders van hetzelfde geslacht, met alleenstaande ouders, et cetera." De directeur wou onnodige stress vermijden voor die kinderen.

Ik heb zelf mijn ouders nooit gekend, en de twee weken waar we cadeautjes moesten maken voor onze ouders waren inderdaad heel erg eenzaam. Ik heb toen nooit verwacht dat de andere kinderen zich daarom zouden aanpassen, maar ik kan het alleen maar verwelkomen dat deze school het anders wil aanpakken. De school merkt dat de situatie van de leerlingen meer en meer verandert, dat gezinnen steeds anders zijn, dat het traditioneel gezin niet meer even actueel is, en wil vermijden dat kinderen eenzame weken moeten doorstaan.

Wat ik wel jammer vind, is dat de eerste reactie was om de minderheden aan te vallen, zonder eerst na te denken over wat de school met haar boodschap bedoelde. Steek het maar onmiddellijk op de minderheden. Wij zullen het weer gedaan hebben. Maar waarom zouden we zoiets zelfs doen? Zijn onze ouders dan zo anders dat ze niet graag in de bloemetjes worden gezet? Zijn onze ouders dan zo harteloos dat ze een cadeautje van hun eigen kinderen niet zouden waarderen? Wat zullen ze volgende week verzinnen om ons te stigmatiseren?

Stop verspreiding van haat

Om in de toekomst alle verwarring te vermijden: ouders staan centraal in de Afrikaanse en Arabische cultuur. Het is niet ongewoon dat kinderen hun ouders bij hen opvangen en hen verzorgen wanneer de ouders te oud worden om voor zichzelf te zorgen. In mijn familie zijn Moederdag en Vaderdag een beetje zoals Valentijn: sommige mensen doen extra hard hun best op één dag van het jaar, anderen heel het jaar door. Mijn voogden vinden Moederdag en Vaderdag daarom niet zo belangrijk, omdat ze die extra inspanningen iedere dag verwachten. Maar toch waarderen ze het.

Mijn tante heeft mijn cadeautjes en die van mijn neefje altijd bijgehouden. Mijn plantjes stierven altijd heel snel, omdat ik hen te veel water gaf, en toch bleven ze daar weken, maanden, tot er geen andere keuze was dan ze weg te smijten. Als ik naar het ouderlijk huis van mijn vrienden met een migratieachtergrond ga, zie ik op de frigo, op de muren, op kleine tafeltjes allerlei geschenken staan die al ouder dan vijftien jaar zijn. Ik heb vrienden hun laatste munten zien opdoen aan bloemen voor hun moeder.

Laat het dus nog eens duidelijk zijn: we zijn hier niet om de Belgische tradities te doen verdwijnen. Er zijn tradities die ik niet begrijp, of niet leuk vind, en die negeer ik gewoon. Ik laat mensen ervan genieten. Aan de tradities die ik leuk vind, zal ik graag meedoen. Ik denk dat dit geldt voor iedereen. En ik denk dat minderheden best wel openstaan voor alle tradities, zolang ze niet geankerd zijn in een koloniaal of onderdrukkend verleden.

Laten we nu allemaal eens gezamenlijk stoppen met de verspreiding van haat en negativiteit. Minderheden zijn mensen die men kan aanspreken, aan wie men kan vragen of ze effectief tegen Moederdag zijn, voordat men hun zotte dingen begint te verwijten. Opstaan om haatvolle dwaasheden te lezen is voor niemand leuk, en ik ben dat persoonlijk beu. Ik droom van de dag waarop mensen in machtsposities hun stem zullen gebruiken om een verdraagzamere maatschappij te maken, in plaats van meer verdeeldheid te creëren. Want haat zaaien, dat is pas laf.