Poetins soldaten van de toekomst

De handjes van de 12-jarige Nikita klemmen om de kalasjnikov. Zijn lichaam heeft hij tegen de vieze muur van een gelige douche gedrukt. Doodstil wacht hij af. De bestorming van het verlaten gebouw kan elk moment beginnen. Langzaam brengt hij de AK74 in gevechtshouding.

Nikita weet hoe je moet doden. Rechterhand bij de trekker, linkerhand op het magazijn. Niet beginnen te schieten voor je perfect gericht hebt. Het liefst op het hart van je vijand. "Dertig kogels is minder dan je denkt", fluistert Nikita. "Je moet direct raken."

Het bestormingsspel van zomerkamp Verkenning wordt gespeeld zonder munitie. De bedoeling is dat Nikita en de 29 andere kinderen van het kamp gevoel krijgen voor het vuurwapen. Hun ouders hebben de kinderen twee weken hiernaartoe gestuurd zodat ze leren hoe het is om een echte militair te zijn.

Het tentenkamp in Zoebovo, op 100 kilometer van Moskou, is een commercieel zomerkamp voor kinderen van 10 tot 16 jaar. Twee weken militaire opvoeding kost ongeveer 40.000 roebel (550 euro). Zulke kampen zijn heel gewoon in Rusland. Maar op 1 september gaat er iets groots veranderen. Dan gaat de overheid de 'militair-patriottische opvoeding' zelf verzorgen in heel Rusland. Gratis, zodat elk kind toegang heeft. De naam van president Poetins nieuwe jeugdbeweging: het Jonge Leger.

Schotwonde

De bedoeling van het Jonge Leger is om kinderen op te voeden "in de geest van het in de Russische samenleving bestaande waardensysteem". Het doet denken aan de Sovjet-Unie, waarin de jeugdbewegingen Pioniers en Komsomol vergelijkbare doelen hadden. Zonder lidmaatschap kwam je niet ver en kon je in de problemen komen. Met het Jonge Leger en de vorig jaar opgerichte Scholierenbeweging mobiliseert Poetin de jeugd weer.

In kamp Verkenning valt te zien wat Russische kinderen vanaf september ongeveer te wachten staat. Oefeningen met automatische geweren. Les over militaire technieken. Cursus eerste hulp bij schotwonden. Bestudering van de geschiedenis van Rusland, en dan vooral de krijgsgeschiedenis.

Renat (14) draagt een camouflagepak, zoals alle kinderen. Het pelotonnetje kleine militairen is na de bestorming van het verlaten huis naar een bos gemarcheerd voor nieuwe opdrachten. Renat speelt met het magazijn van zijn AK74. Klik-klik. "Thuis is het saai in de zomer." Hij komt uit het zuiden van Rusland. "Vladikavkaz in de Kaukasus, ken je dat?" Het idee om naar het militaire kamp bij Moskou te gaan, kwam van zijn moeder. "Ik vond het een goed idee van haar", zegt Renat. "Want hier kun je echte machinegeweren proberen. Je ziet hoe het is om in het leger te zijn."

"Niet waar, in het leger is het veel zwaarder." Misja, een jongen van 12 die een beetje stottert, bemoeit zich met het gesprek. "Wij zijn kinderen, met ons doen ze het rustiger aan. In het leger is het veel strenger." Zijn AK heeft hij tegen een boom gezet. Bij hem was het zijn vader die met het militaire vakantieplan kwam. "Mijn vader zei dat ik wel talent heb voor dit soort dingen."

Renat en Misja weten nog niet zeker of ze het leger in willen. "De spetsnaz lijkt me ook wel spannend", zegt Renat. Hij doelt op de Russische geheime diensten. "Ja, de FSB", roept Misja.

"Wie heeft zijn wapen laten slingeren bij de boom? Hier komen!" De zware stem is van de gespierde kampbegeleider Ilja. Een man uit de special forces, zoals alle begeleiders. Sommigen zijn nog steeds militair actief en willen daarom niet herkenbaar in de krant. "Discipline bijbrengen, dat is belangrijk", zegt Ilja. Hij wil graag benadrukken dat het kamp 'a-politiek' is. "Het gaat hier om oorlog en patriottisme."

Met luide bevelen leert hij de militairtjes hoe ze van de heuvel in het bos moeten abseilen. Hij brengt ze tradities bij uit de spetsnaz. Zoals na tien keer opdrukken gezamenlijk een kreet roepen. En hij legt uit hoe de wapens werken, natuurlijk. "Dat is het belangrijkste."

Waarom eigenlijk? "We leren kinderen hoe ze moeten overleven", zegt Alexander, een andere begeleider. "Dan moet je weten hoe het is om een uniform te dragen, hoe je met machinegeweren en pistolen omgaat en hoe je kaarten leest. We moeten ieder moment klaar kunnen staan." Waarvoor kan hij niet precies uitleggen. "In Rusland weet je het nooit."

Respect voor wapens

Het abseilen is wel leuk, maar voor Renat en Misja gaat het kamp vooral om schieten. In de afgelopen dagen heeft Misja geleerd dat het belangrijk is om een verrekijker bij je te hebben. "Dan kun je van op een grote afstand controleren of je de terrorist hebt doodgeschoten. Als hij nog beweegt, moet je nog een keer schieten."

Zijn vader heeft beloofd dat hij een luchtbuks krijgt als hij thuiskomt. Maar Misja noch de andere kinderen willen naar huis. Het harde leven van een soldaat bevalt ze wel.

Wat Renat straks als les meeneemt naar huis? "Ik heb respect gekregen voor vuurwapens. Dit is echt geen speelgoed."