Hij kreeg geen gehoor, maar wel gelijk

Uit de ondervraging van Pierre Mariani tijdens de bijzondere Dexiacommissie moest blijken dat de interne controle van het bedrijf voor de redding in 2008 onbestaande was. "We beschikten niet over maandelijkse resultaten en er was een totaal gebrek aan risicobeheer. Begin 2008 was enkel de directeur Risk Management op de hoogte van alle risico's", zei Mariani. Voorzitter Jean-Luc Dehaene deed er nog een schepje bovenop en had het bij zijn beschrijving van de bank over een "gebalkaniseerd geheel" zonder overkoepelend beleid.

Het leek op een staaltje zwarte piet doorschuiven, en de zwarte piet van dienst zou dan Claude Piret (59) moeten geweest zijn? Dat is een beetje kort door de bocht, zeggen ingewijden. Piret is een doorgewinterde bankier met ettelijke jaren ervaring op de teller. In de jaren tachtig werkte hij bij de KB-dochter Crédit Général. Eerst als kantoordirecteur, nadien als directeur van de groep Brussel. Hij kreeg ook het departement Buitenland en Internationale Financieringen onder zijn hoede. In 1995 stapte hij over naar de toenmalige Bacob Bank, waar hij lid werd van het directiecomité. Toen Dexia in 2001 de hand legde op Artesia, waar Bacob deel van uitmaakte, schoof Piret mee op. Hij kreeg de financiering van de lokale besturen en de financiële markten op zijn bord. In 2003 werd hij dan benoemd tot lid van het directiecomité van de Frans-Belgische bankgroep. Piret was daarmee, samen met Dirk Bruneel en Stefaan De Craene, een van die Artesia-boys die op korte tijd doorstootten naar de top bij Dexia. Sinds 2005 was hij bevoegd voor het Risk Management.

Claude Piret, die we niet konden bereiken voor commentaar, is goedlachs, intelligent en sportief, zeggen mensen die hem van nabij kennen. In 1995 stond hij op de top van de Mont Blanc. Vertrouwelingen van de man zeggen dat de kritiek van Mariani hard moet aankomen. Temeer daar hij herhaaldelijk heeft gewaarschuwd voor het expansieve risicobeleid van de groep.

In september 2008 kreeg toenmalig gouverneur van de Nationale Bank Guy Quaden een uitleg van Axel Miller en Claude Piret. Na afloop van dat onderhoud stamelde Quaden: "C'est une catastrophe chez Dexia. Je vais téléphoner à Jean-Claude Trichet."

Enkele dagen daarvoor was Fortis in het oog van de storm terecht gekomen en eiste die alle aandacht op. Maar in die dagen gonsde het ook van de geruchten dat de Ierse bank Depfa afstevende op een faillissement. Piret begreep als eerste wat de gevolgen waren. Hij zag de problemen bij Depfa, dat met gelijkaardige financieringsmodellen werkte als Dexia, als een bevestiging van wat hij eerder al herhaaldelijk had aangekaart. Dexia had te veel langetermijnverplichtingen gefinancierd met kortetermijnleningen op de internationale geldmarkt.

De rest van het directiecomité van Dexia had volgens ingewijden die waarschuwingen nooit voldoende ernstig genomen. Al kreeg de man weinig gehoor, hij kreeg wel gelijk.