Direct naar artikelinhoud

In de marge Geen onderscheid tussen mens en dier

Vandaag: Marc Trivier

Iedereen gelijk voor de wet. Dat is wat spreekt uit het oeuvre van fotograaf Marc Trivier. Of hij nu een beest, een plaats, een psychiatrisch patiënt (zoals hiernaast) of een groot schrijver als Samuel Beckett voor de lens haalt: het maakt niet uit. Alles is subject. Kunstenaars, koeien klaar voor het slachthuis (zoals hiernaast) en bomen krijgen eenzelfde status en staan steevast centraal in beeld. Bij Trivier verwijlt niemand "in de marge". Alsof hij ons toefluistert: "Kijk zonder te oordelen." En dan niks. Want: het groter verhaal, dat kan je als toeschouwer nooit kennen.

Hij is immers de enige die weet waarom de beelden zijn gemaakt, de enige die op het moment van de opname de situatie aanvoelde, zelfs al kan hij die nadien niet onder woorden brengen. "Alleen ik kan weten wat er over blijft van de intenties waarmee ik een foto begon", zei hij ooit. "Alleen ik kan weten wat er rest van die wakende dromen die me ertoe aanzetten aan het werk te gaan."

Trivier is een beredeneerd fotograaf. Hij "fotografeert het fotografisch portret", zoals hij eens stelde. Hij beseft dat een geportretteerde nooit helemaal zichzelf is voor zijn lens, omdat fotografie steeds gaat om iemand die iemand bekijkt die iemand bekijkt. Of vallen die grenzen weg als het om een dier gaat? Of om een psychiatrisch patiënt? Door steeds dezelfde, klassieke methode van beeldvoering te gebruiken, zonder onderscheid tussen mensen of tussen mens en dier, suggereert Trivier van niet.

Hij is ook niet de man van het drama. Geen lichteffecten of geënsceneer als hij psychiatrische patiënten voor zijn lens haalt. En als hij een beest op weg naar de slachtbank toont, dan toont hij het zoals het is. Dramatisch op zich, maar met zoveel mededogen als mogelijk.