Van Snick als favoriet naar EK judo

Eergevoelig is ze wel, Charline Van Snick. Als de 22-jarige judoka merkt dat één Waalse krant geen journalist stuurde naar haar afspraak met de pers voor het EK in Boedapest, fronst ze even de wenkbrauwen en fluistert ze met coach Damiano Martinuzzi over een gebrek aan interesse.

Nu heeft Van Snick wel een punt. Belgische atleten die in Londen een olympische medaille veroverden lopen niet dik gezaaid. De Luikse judoka was een uitzondering, met brons op de eerste dag van de Spelen. Respect dus. Maar nadien werd het stil rond de Luikse. Tot bleek dat ze aan het sukkelen was met de enkel.

Wat begon als een stomme verstuiking sleepte door een slechte behandeling aan tot drie maanden blessureleed. Martinuzzi: "Dat had één positief effect: de honger is nu weer groot. Ze was verplicht om te rusten, terwijl Charline het type is dat veel training nodig heeft. Je kunt wel raden dat ze zin heeft in dit EK."

Het valt aan haar lichaamstaal af te lezen. Van Snick, de Waalse vechtmachine, staat te popelen om weer de tatami op te kunnen. "De mentale moeheid van na de Spelen is er helemaal uit", zegt ze. "Dat brons heeft me frisse moed gegeven. Hoe meer medailles ik win, hoe meer ik er nog wil winnen. Ik kan nooit tevreden zijn met een nederlaag. De droom is om een perfect parcours af te leggen: elke kamp winnen met ippon."

Toch onderschat Van Snick, eerste op de Europese ranking in haar gewichtsklasse (-48 kilogram) en derde mondiaal, haar tegenstanders niet. Het is niet omdat ze een medaille won in Londen, dat ze nu weer zeker is van het podium. "Laat me duidelijk zijn: de Spelen waren heel intens en emotioneel, maar tegelijk niet meer dan een etappe", klinkt het.

"Mijn carrière begint en stopt niet met de Spelen, onderweg wil ik nog veel andere doelen bereiken. Zo wil ik dit EK met het goud verlaten. Tijd om mijn verzameling aan te vullen. Maar de teller staat voor iedereen weer op nul. Ik let op voor nieuwe en sterke meisjes. Ze doen me denken aan mezelf in 2010, toen ik zonder klassement en als onbekende judoka derde werd."

Martinuzzi hoort het haar graag zeggen. Hij weet zeker dat zijn pupil niet is gaan zweven na de Spelen. "Onlangs hoorde ik haar tijdens een interview zeggen: 'Ik won geen goud in Londen'. Klopt. Ze werd derde, dus ze kan nog beter worden. Ik twijfel er niet aan dat Charline zal bevestigen. Op dit EK is ze favoriete voor de titel. Ook al zou ze niet in vorm zijn, dan nog moet ze in staat zijn om op zijn minst een medaille te pakken - zo sterk is ze nu."

Rio 2016

Van Snick haalt laconiek haar schouders op als het over druk gaat. "Dat is wat jullie ervan maken. Ik weet wat me te doen staat. Ik ga vechten voor elk punt, elke seconde. Dat brons bewees dat ik op het juiste spoor zit, maar er is nog veel werk."

In 2016, in Rio, dan moet Van Snick er echt staan, stelt haar coach. "Maar dan zal de druk pas groot zijn. Had ze in Londen geweten dat heel België naar haar keek, dan had ze die medaille nooit gewonnen. Als nieuwkomer voel je die druk niet. Op papier was ze wel bij de medaillekandidaten, maar dan moet je het ook nog doen. In Rio zal het veel moeilijker worden. Dan zal ze zich wel bewust zijn van de immense verwachtingen."

Maar dat zijn zorgen voor later. Nu eerst het EK, waar Van Snick toch van één verandering in de regels kan genieten. De weging van de judoka's gebeurt nu niet meer 's ochtends, maar de avond voordien. Van Snick: "Dat maakt al snel twee à drie kilo verschil. Vooral voor mijn eerste kamp voel ik me dan een stuk beter dan wanneer ik me fel moest uitdrogen om op gewicht te zijn."