Kompany gunt Mancini geen blik
De spanningen tussen Vincent Kompany en Roberto Mancini zijn nog niet voorbij. Een onhandige wissel deed de relatie tussen trainer en aanvoerder van Manchester City geen goed, ondanks een rentree in stijl. Kompany liep zijn trainer straal voorbij. Mancini: 'Kompany is belangrijk, maar hij weet dat zijn gedrag fout was.'
Diplomaat Kompany repte in het verlengde paasweekend met geen woord over de onenigheid met zijn trainer. Een beeld zegt soms meer dan woorden, een blik ook. Ongeloof en ontgoocheling spatten van zijn gezicht, toen de vierde ref zaterdagmiddag, diep in de tweede helft tegen Newcastle (4-0), plots het bordje met het nummer 4 de lucht in stak. Het publiek in het Etihad Stadium ging op de banken staan en bedankte zijn aanvoerder, terug na twee maanden blessureleed, met een stevig applaus.
Zo had Kompany, auteur van een fraai doelpunt met de hak overigens, het niet begrepen. Hij zette de handen op elkaar voor de fans, maar aan de zijlijn maakte hij zijn statement. Hij negeerde Mancini volkomen. Geen hand, geen oogcontact, slechts een vluchtige blik achteruit toen hij zijn coach was gepasseerd. Vonken vlogen net niet in het rond.
Vuile was
Mancini, zo klonk het in de catacomben, wou de kuit van Kompany niet langer belasten - met het oog op wat nog komen moet. Onze landgenoot wilde graag bewijzen dat hij wel degelijk 100 procent fit was - iets wat zijn trainer deze week nog openlijk had betwist. En zo botsten beide karakters voor de tweede keer in drie dagen.
Donderdag had Mancini zijn sterspeler, en in één adem ook bondscoach Marc Wilmots, op zijn persconferentie nog de mantel uitgeveegd, omdat die na zestig dagen inactiviteit toch negentig minuten tegen Macedonië had gespeeld. "Spelers moeten eens dringend beseffen dat de club primeert op de nationale ploeg", zei een boze Italiaan, nog voor hij Kompany persoonlijk had gesproken. Een onhandig staaltje management, dat binnen de spelersgroep - en niet het minst bij zijn kapitein/patriot - slecht werd gesmaakt. Zijn aanpak - Mancini wast vuile zaakjes graag in het openbaar, zie eerdere uithalen naar Hart en Tévez - stuit sommige spelers al langer tegen de borst. Zij zouden liever zien dat hun manager problemen binnenskamers regelt, maar die is ervan overtuigd dat zijn botte, afstandelijke stijl de meest effectieve is. Onderkoelde reacties als die van Kompany neemt hij er schouderophalend bij.
"Ach, Vinny weet dat zijn gedrag niet goed was", zei Mancini. "Maar hij blijft een sleutelspeler." Kompany dribbelde om zijn wissel heen: "Ik ben gewoon héél blij dat ik terug ben." Wat hij écht dacht, zal hij intern wel zeggen.
'Zielig'
Het nieuwe incident tussen Kompany en Mancini was in de Engelse pers slechts een voetnoot, door het goeie voetbal van Manchester City, eindelijk nog eens op kampioenenniveau. Enkel Andy Dunn vond het de moeite om zijn commentaarstuk in de Sunday Mirror aan het conflict te wijden.
Dunn: "Vincent Kompany, maak een diepe buiging. Een absolute held. Het is moeilijk te geloven dat hij nog meer eerbied kon wekken - maar ja, hij deed het weer. Aan de boze reactie van Mancini had hij lak. City zou trots moeten zijn op zijn aanvoerder in plaats van hem verwensingen naar het hoofd te slingeren. Zielig."
In Engeland werd de voorbije dagen, niet alleen onder fans, de parallel getrokken tussen het patriottisme van Kompany en het gebrek daaraan bij Rio Ferdinand. De verdediger van Man Utd liet op aanraden van Sir Alex de nationale ploeg voor wat ze was, tot onbegrip van driekwart van de natie. Kompany kreeg applaus voor zijn vaderlandsliefde. "Had Ferdinand nog maar een beetje van die overweldigende drang van Kompany om het nationale shirt te dragen, dan had hij niet afgezegd", besloot Dunn.
Was Ferguson Kompany's baas, dan had de speler het advies om niet te spelen wellicht ook niet naast zich neergelegd. Het zegt veel over het gezag van Sir Alex, en over dat van Mancini. Overigens had die eerste elk brandje binnenskamers geblust.