Drie maal Eddy, drie maal Merckx

EDDY MERCKX (42)

Kraanwerker en amateur-wielrenner uit Bornem

'Twee jaar geleden ben ik met mijn vader naar het gemeentehuis gegaan. Ik wilde mijn naam laten veranderen. Tot ik hoorde hoe duur dat was. Ik heb me dan maar neergelegd bij mijn naam. Vroeger konden de opmerkingen en flauwe grappen me irriteren, maar nu probeer ik het te relativeren." Nee, Eddy Merckx is niet bepaald blij met zijn naam. Daar had vader August (66) niet aan gedacht toen hij op 19 november 1969 de verpleegster trots meedeelde dat een nieuwe Eddy Merckx was geboren. "Eddy was gewoon de beste. Hij had net de eerste keer de Tour de France gewonnen toen wij onze Eddy kregen."

Vijf jaar geleden begon die kermiskoersen te rijden, met steeds groter succes. Vorig jaar werd hij Europees kampioen van de bond WAOD en provinciaal kampioen van Antwerpen. "Even groot als Eddy Merckx zal hij niet meer worden (lacht), maar hij doet dat toch goed", zegt August. "Hij probeert ook altijd met het rugnummer 51 te starten, waarmee Eddy Merckx zijn eerste Ronde won."

Nochtans wilde Eddy lange tijd niet de sport beoefenen waar zijn vader zo verslingerd aan is. "Dat ik acht jaar geleden ben beginnen fietsen, had puur met mijn conditie te maken. Die was nul. Bij de eerste wedstrijd waar ik aan deelnam moest ik al opgeven na twee ronden. Ik was zo teleurgesteld dat ik mijn fiets verkocht. Maar ik ben toch opnieuw begonnen. En nu train ik elke dag."

Toch nog één vorm van verzet. "Ik weiger met een Merckxfiets te rijden."

EDDY MERCKX (43)

Biljarter uit Hemiksem

Eddy Merckx is de, nou ja, Eddy Merckx van het Belgische driebanden. "We kunnen alletwee zeggen dat we wereldkampioen zijn geweest", zegt de biljarter, "maar verder zou ik de vergelijking niet willen drijven. Eddy Merckx is nog altijd hors catégorie."

Niet dat hij een wielerfanaat is. De liefde voor de koers heeft de driebander niet van zijn vader geërfd. "In de zomer zie ik al eens graag het laatste uur van een bergrit in de Tour de France, maar daar houdt het ook op." Zijn vader had het nochtans zwaar zitten. Toen Eddy Merckx in 1968 voor het eerst de Ronde van Italië won, zei hij het al stellig tegen zijn zwangere vrouw: "Als het een jongen wordt, noem ik hem Eddy." "Het was een kans die mijn vader niet kon laten liggen. Hij was al zo fier op zijn familienaam, en om dan de vader van een Eddy Merckx te worden...

"Zelf herinner ik me mijn vader, die elf jaar geleden stierf, niet zozeer als een grote Merckxfan. Ik was te jong om dat bewust te hebben beseft. Maar mijn moeder vertelde wel vaak hoe hij, wanneer Merckx reed, zwetend van de spanning voor de tv zat. En toen hij zovele jaren later hoorde dat ik een dubbelinterview zou doen met zijn idool, was hij ook erg fier. Heel fijn was dat trouwens. Eddy had mij en de journalist bij hem thuis uitgenodigd en wist haast meer over mij dan ik over hem. Hij had gelezen over mij en wenste me proficiat met de wedstrijd die ik de maand voordien had gewonnen.

"Of ik mijn naam ooit vervloekt heb? Nee. Hij heeft geen nadelen, maar ook geen voordelen. Uiteraard word me vaak gevraagd waarom precies ik Eddy Merckx heet, zeker in het buitenland. Maar ik heb daar geen grote problemen mee."

EDDY MERCKX (41)

Beroepsmilitair uit Zele

'Eddy Merckx' topjaar was 1969. En een jaar later werd ik geboren. Het plaatje is duidelijk, wellicht?"

Eddy Merckx uit Zele heeft dan wel een bijzondere naam, zelf vindt de beroepsmilitair er niet zoveel bijzonders aan. "Mijn vader hield gewoon van de koers. En van Eddy Merckx. Niet dat hij een superfan was, hoor. Hij hing geen posters op en ging zelden naar het wielrennen. Hij kende Eddy enkel van de televisie. Wel kocht hij boeken over hem. Die zie ik nog altijd staan in de boekenkast. Maar het was niet zo dat er bij ons thuis constant over Eddy Merckx werd gepraat. Of zo herinner ik het me toch niet. Logisch ook: hij stopte met wielrennen toen ik pas acht was.

"Mijn vader is nu in de tachtig en kijkt nog steeds graag naar het wielrennen. Tom Boonen is nu zijn favoriet. Zelf zie ik Philippe Gilbert graag bezig. Maar een nieuwe Eddy Merckx zou ik hem nooit noemen.

"Ooit heeft Eddy mij en nog een paar andere naamgenoten uitgenodigd op zijn verjaardagsfeest. Ik vond hem heel vriendelijk. Helemaal niet speciaal, en dat bedoel ik als een compliment. En mijn vader fier natuurlijk!

"Ik heb mijn naam nooit gehaat. Op de speelplaats deden vriendjes er wel eens lacherig over, maar ik ben zeker nooit met mijn naam gepest. Het helpt ook dat ook mijn neef Eddy Merckx heet en de bekende gelijknamige biljarter in dezelfde club speelt als ik. Ik heb lotgenoten. (lacht) Bovendien heeft mijn naam zo zijn voordelen. Soms opent hij deuren. Ooit wilde ik vier kaarten voor de Night of the Proms. Officieel waren er geen meer, maar toen ik aan de telefoon mijn naam zei, was het in een halve minuut geregeld. (lacht)"