'Er hangt iets dramatisch in de Belgische lucht'

Met een zonnebril op de neus zit Wouter Bouvijn op een overbevolkt terras in Gent. De filmmaker warmt zich alvast op voor Los Angeles, waar het nu verschroeiend heet is. Deze week vliegt hij naar de States om zijn kortfilm, Tweesprong, te verdedigen op de Student Academy Awards. Ook dit gesprek mag een opwarmertje heten, want The L.A. Times boekte alvast een interview met de cineast. Bouvijn hoort tenslotte bij de laatste drie kanshebbers voor de studenten-Oscar voor Beste buitenlandse film.

Zijn inzending gaat over Maxime, een jongeman wiens vader sterft aan een ongeneeslijke, erfelijke ziekte. Hij en zijn broer spraken af zich niet te laten testen op de aandoening. Dat pact komt in de loop van de film op de helling te staan.

Voor de plot van Tweesprong baseerde je je op het verhaal van een vriend die zich niet wil laten testen op een erfelijke ziekte. In hoeverre heb je hem betrokken bij het schrijfproces?

Wouter Bouvijn: "We hebben heel lang gepraat voor ik aan de film begon. In het begin was ik erg voorzichtig. Ik vroeg hem behoedzaam uit. Maar toen ik merkte dat onze gesprekken hem deugd deden, ging ik een stap verder. Op den duur stelde ik heel doelgerichte vragen. Dat was soms behoorlijk hard. Wanneer ik vast zat bij het schrijven, nam ik de telefoon om dan vlakaf te vragen: 'Wat zou jij doen in deze situatie?' Maar achteraf bekeken hebben die gesprekken ons allebei goed gedaan."

Lijkt Maximes karakter dan vooral op dat van hem?

"Onder andere, maar we groeiden op in dezelfde gemeente en ik merk dat we een gelijkaardige ingesteldheid hebben. Er zit dus ook een groot deel van mijzelf in dat personage. Vrienden die de film zien, zeggen achteraf weleens dat ze mij in bepaalde aspecten herkenden. Nochtans besluit ik van tevoren nooit om mijzelf als een karakter in de film neer te zetten. Maar als regisseur word je eerst en vooral verliefd op een personage en dan kruipen daar onbewust delen van jezelf in. De moederfiguur in de film doet ook heel hard aan mijn moeder denken. Intuïtief schrijf je die opvoeding op papier."

Wat voor type regisseur ben je?

"Zeker geen dwingende regisseur, ik ben erg rustig. Op de set probeer ik iedereen vrijheid te schenken. Daarom wil ik ook een crew die ik blindelings kan vertrouwen. Wanneer de mensen waarmee je werkt ook vrienden zijn, spaart dat energie uit. Aan één woord heb je genoeg om elkaar te begrijpen. En tijdens de casting doe je als cineast al de helft van je werk. Wanneer je cast goed zit, kun je ze vrij laten en alleen ingrijpen wanneer dat nodig is."

Wat wil je vertellen met je films?

"Ik heb niet zozeer een grote boodschap, maar wil gewoon persoonlijke cinema maken. Hoe je het ook draait of keert, een persoonlijk verhaal boeit altijd. Tweesprong gaat in essentie over liefde. Alle beslissingen die personages maken in de film, maken ze uit liefde. Ik heb het niet alleen over romantische liefde, maar evengoed over familiebanden. Dat is een thematiek die me enorm boeit."

Zijn je relaties in het echte leven ook zo belangrijk?

"Die komen voor mij op de eerste plaats. Ik zit in een onverbrekelijke vriendenkring en aan hen hecht ik dan ook heel veel belang."

Wanneer besefte je dat Tweesprong een succes was?

"Om te beginnen was ik best onder de indruk over mijn cijfer op school. Punten zijn natuurlijk geen garantie op succes, maar ik had het niet verwacht. Ook over de prijs in Leuven was ik heel verrast en die in Angers (zie kader) had ik ook helemaal niet zien aankomen. Maar dit, die prijs in Amerika, dat is werkelijk het toppunt. Stiekem hoop je natuurlijk dat je project een succes wordt. Maar die Academy Awards, daarvan durfde ik zelfs niet dromen."

Zie je jezelf als een ambitieus persoon?

"Toch wel, al wil ik niets overhaast doen. Ik besef heel goed dat ik tijd nodig heb om iets goeds te maken. Om iets te schrijven dat beter is dan Tweesprong, kan ik niet haastig te werk gaan. Ik ben nu aan het researchen voor een nieuwe film."

Op de plot van Tweesprong broedde je twee jaar.

"Klopt, al tijdens mijn studies Audiovisuele Assistentie was ik jaloers op de studenten Regie. Zij mochten een kortfilm maken als eindwerk. Toen ik mijn studies afrondde, zat het verhaal van mijn vriend in mijn hoofd. Ik kon het niet loslaten. Als student kun je makkelijker een film maken en dus besloot ik regie te gaan studeren, om dat verhaal te kunnen vertellen."

Zo'n krachtig onderwerp ligt niet zomaar voor het rapen en nu Tweesprong een succes blijkt, moet je op zoek naar een even sterk verhaal.

"De druk is best hoog want als filmmaker ben je maar zo goed als je laatste film en aangezien ik nog maar één film heb gedraaid, word ik enkel beoordeeld op die prent. Gelukkig word ik nu omringd door mensen die me sturen en feedback geven."

Wordt het weer een drama?

"(lacht) ik vrees ervoor. Er zit iets in de Belgische lucht waardoor we allemaal drama's maken. Ik ben zelf nochtans een gelukkig persoon. Daarom kreeg Tweesprong ook een fleurige kant. Ik schreef een liefdesverhaal in het scenario zodat de film niet al te donker zou worden, maar grijs, zoals het echte leven."

Wie is Wouter Bouvijn?

26, uit Deinze.

Studeerde Audiovisuele Assistentie aan de Brusselse filmschool Rits en volgde vervolgens de opleiding Audiovisuele Kunsten

Zijn eindwerk, Tweesprong, won de prijs voor Beste debuut op het Internationale Kortfilmfestival in Leuven. Bouvijn won ook de prijs van de jury op het filmfestival van Angers.

Is nu genomineerd voor de Student Academy Awards in de categorie Beste buitenlandse film.