Lang Lang is een Chinees

Mopjes over zijn naam zijn hoogst voorspelbaar, 's mans pianospel daarentegen allesbehalve. Lang Lang, in deze documentaire als rusteloze virtuoos geportretteerd, speelde tijdens de openingsceremonie van de Olympische Spelen in Peking. In 2009 werd hij door Time Magazine uitgeroepen tot een van de honderd invloedrijkste personen ter wereld. Hij bouwde meerdere muziekcentra, en inspireerde zo naar verluidt veertig miljoen Chinese kinderen om piano te leren spelen.

Documentairemaker Thomas Grube volgde Lang Lang op toer door China, met Liszt Now, zijn hommage aan de Hongaarse componist Franz Liszt. Mooie beelden: Lang Langs moeder die zoonlief vergezelt van Milaan tot Berlijn. Weinig verwonderlijk: nog voor hij geboren werd, had Lang Langs vader, zelf een muzikant, al beslist om een piano voor zijn zoon aan te schaffen. En toen Lang Lang na zes maanden liedjes begon mee te neuriën, besloten zijn ouders van hun zoon een pianist te maken.

Met militaire discipline. "Je moet kinderen zo drillen dat ze vergeten dat ze niet graag oefenen", zegt Lang Lang, nog steeds amper dertig, daar zelf over. Voor de agenda: half oktober verschijnt een nieuw album, ditmaal integraal gewijd aan de Poolse virtuoos Frédéric Chopin. Een wonderkind, net als Lang Lang zelve. Althans, dat vindt hij zelf. Met als grote gave: een pink die even lang is als de ringvinger. (LDW)