Olivier Deschacht morgen met Anderlecht in de voetbaltopper tegen Club Brugge

'Ik wist niet dat ik zoveel impact had'

Dit weekend staat hij nog eens op het programma, dé topper: Anderlecht-Club Brugge. Rivaliteit ten top, zowel op als naast het veld. De man die bij de afgelopen kleppers het meest van zich liet spreken, is zonder concurrentie Olivier Deschacht. De clash met Club-icoon Gert Verheyen anderhalf jaar geleden zijn we nog niet vergeten. Geprangd tussen haat en liefde staat de Anderlecht-verdediger morgen weer negentig minuten in de schijnwerpers te wachten. Aan de vooravond had De Morgen een openhartig gesprek met hem. Over nijd, jaloezie, en 'heel veel bullshit'. Over het imago van Olivier Deschacht. kristof Windels

Het was 7 maart 2004 toen Club Brugge in eigen huis met 1-0 won van Anderlecht. Rune Lange scoorde al na vier minuten, maar net voor de rust kreeg Simons de kans om er nog een tweede in te knallen van op de stip. Hij miste - een zeldzaamheid -, maar dat was niet hét gespreksonderwerp. De fout die aan de basis lag van de strafschop kreeg veel meer commentaar. Verheyen was over de knie gegaan van Deschacht, en dat kon die allerminst smaken. Toen hij even later het stadion uitwandelde, werd hij omsingeld door journalisten. Deschacht spuugde zijn onvrede. "Verheyen liet zich iedere keer vallen toen ik in zijn nek ademde", luidde een van de beschuldigingen. Een populaire krant maakte er een dag later van dat Gert Verheyen 'de irritantste speler van eerste klasse' was. Feest in voetballand, maar wel een van de laatste keren dat Deschacht in zijn bekende eerlijkheid een analyse van de match gaf.

Olivier, je bent kalmer geworden.

"Ik ben niet rustiger geworden, zeker niet. Ik roep niet in de pers, zij komen bij mij. Ze halen me gewoon de woorden uit de mond."

Pardon? Je hebt toch een paar keer zwaar uitgehaald?

"Ik zeg altijd wat op mijn lever ligt. Ik geef toe: wat ik over Verheyen gezegd heb na die topper, was verkeerd. Maar ik kan me spelers herinneren van Sint-Truiden en van GBA die andere, zwaardere dingen over Gert zeiden. Ik heb er toen heel weinig van gezien in de kranten. Als Deschacht zijn mond opendoet, is het voorpaginanieuws. Ik wist niet dat ik zoveel impact had. Ik ben toch maar een linksback van Anderlecht die het gemaakt heeft met heel groot doorzettingsvermogen. Nu weet ik dat wel en ik let beter op. Als het dat is wat je bedoelt, heb je gelijk. Ik was gewoon eerlijk, en iedereen vond dat blijkbaar leuk. Op een bepaald moment heb ik wel gezegd: kijk, het is gedaan. Als het mij niet aanstaat, zal ik het nog altijd zeggen. Maar ik denk meer na over de woorden en over de impact die het de dag later zal hebben. Ik vind het jammer, maar het is nu eenmaal zo. Ik was graag nog altijd dezelfde geweest."

Waarom vindt iedereen jou zo interessant, denk je?

"Omdat ik een Belg ben bij Anderlecht, zeker? Over een buitenlander zullen ze zulke dingen niet schrijven, want dat interesseert geen kat. Iemand die aan de overkant van de straat woont, is blijkbaar veel interessanter. Iedereen leest mij blijkbaar graag, wat ik zeker niet gewild heb, maar ja. Neem nu de heisa die er is rond het feit dat Xavier Malisse een tijdje bij mij heeft gewoond. Zo speciaal is dat niet: er blijven nogal jongens bij mij logeren als ze geen woning hebben. Maar ja, Xavier is een topvedette in België. Ze hebben ons al voor verschillende dingen gevraagd: eens samen op tv komen, in de boekskes. We hebben altijd 'neen' gezegd omdat het onze bedoeling niet is. We willen ons gewoon amuseren, da's al. En wat de mensen ook zeggen: ik ga enkel uit na een wedstrijd. De rest is bullshit. Mijn kwaliteit is mijn conditie, en die ga ik niet op het spel zetten door te feesten."

Voel je dat er nijd is ten opzichte van jou?

"Ja. Er is veel jaloezie rond mijn persoon. Ik denk bijvoorbeeld aan die own goal vorige week woensdag in Litouwen. Oké, ik maak een fout, maar het is precies alsof ik de own goal heb uitgevonden. Precies alsof het de eerste keer was dat dat gebeurde. Ik heb in Litouwen ook tot de laatste seconde gevochten om mijn foutje recht te zetten. En ook tegen Spanje ben ik er tot het eind voor gegaan. En dan nemen ze mij zoiets kwalijk. Pff... Die commentaren doen mij niets, tenzij ze van mijn ouders komen of van de trainer. Niemand anders kan mij raken. Het doet me pijn dat ook zij soms kritiek moeten krijgen. Mijn vader heeft het zover gebracht, en dan nog kritiek krijgen. Zever allemaal. Kijk, mijn ouders hebben heel goed geboerd en daarom zijn heel veel mensen jaloers. Wel, ik lach met die mensen. Ik ben niet verwend. Wie mij ziet voetballen, weet wel beter. Ik werk altijd hard, ik loop tot de laatste seconde."

Er wordt zoveel over je verteld: je vader zou bijvoorbeeld onrechtstreeks je loon betalen, als sponsor van Anderlecht?

"Mijn vader is geen sponsor van Anderlecht, enkel van Lokeren en Club Brugge. De dag dat hij een frank uitgeeft aan Anderlecht geeft, zal ik heel kwaad zijn. Dat weet hij."

Je vader zou een vriend zijn van Aimé Anthuenis, die je twee keer gelanceerd heeft, bij Anderlecht en de nationale ploeg.

"Dat doet toch niet ter zake. Stond ik onterecht in de ploeg? Ben ik afgegaan? Ik heb voor drie verschillende trainers gespeeld, en alledrie hebben ze mij in de ploeg gezet."

Nu we toch over de discussies over jouw persoon bezig zijn. Snap jij waarom Anderlecht nog altijd geen tweede linksachter heeft gekocht?

"Ik vraag mij dat ook af. Waaraan zou dat kunnen liggen? Misschien omdat ze fier zijn dat ze een echte Belg in hun ploeg hebben? Ik heb wel doublures. Ehret en Zewlakow kunnen ook perfect linksachter spelen. Ik herhaal het, hoe meer zulke dingen worden gezegd, hoe sterker ik word."