Conservatieve revolte in Frankrijk
Weer trokken een paar honderdduizend tegenstanders van het holebihuwelijk zondag door de straten van Parijs. Ten noorden van de hoofdstad zette het Front National diezelfde middag een monsterscore neer. In Frankrijk hangt een parfum van rechtse en extreem rechtse revolte tegen de linkse regering-Hollande.
Ze zullen het er niet bij laten en dat zal Frankrijk geweten hebben. Voor de zoveelste keer deze winter kwam een massa volk op straat om tegen het homohuwelijk te betogen. Driehonderdduizend deelnemers volgens de politie, een viervoud daarvan volgens boegbeeld Frigide Barjot. Prompt eist de naar haar katholieke geloof teruggekeerde humoriste - haar artiestennaam is een persiflage op 'Brigitte Bardot' - dat president François Hollande haar op het Elysée ontvangt.
Barjot maakt zich sterk dat diens linkse regering het homohuwelijk, goedgekeurd door de Assemblée maar wachtend op groen licht in de Senaat, intrekt onder druk van de straat. De blonde pasionaria wil een nationaal referendum dat ze geheid zal winnen, zo zegt ze. Maar de regering toont zich niet onder de indruk. "We respecteren de mobilisatie van burgers uit heel Frankrijk, maar zullen tot het einde doorgaan," liet de entourage van het staatshoofd gisteren optekenen. En neen: la Barjot mag op audiëntie.
Traangas
Naarmate ze op straat blijven komen, radicaliseren de manifestanten ook. Ze hadden zondag verbod gekregen om op de Champs Elysées te betogen, maar braken alsnog door de barrières. De politie antwoordde met traangas en ook enkele met hun ouders aan het protest deelnemende minderjarigen deelden in de brokken.
Terwijl de regering niet te spreken is over de nabijheid van kinderen bij het doorbreken van een cordon, zegt de politie dat Barjot, ondanks haar oproepen tegen homofobe ontsporingen, de "extremistische elementen" in haar betoging niet in de hand had. Volgens de krant Le Monde stikte het er van de obscure activisten.
Barjots conservatieve medestandster Christine Boutin, een bekende politica, wil intussen het vel van minister van Binnenlandse Zaken Manuel Valls, het populairste lid van de bewindsploeg. Volgens Thomas Legrand, politiek commentator op radiozender France Inter, zijn een reeks centrumrechtse politici mee verantwoordelijk voor het erg hitsige klimaat waarin het homohuwelijk is aanbeland, en spelen ze met vuur. "Naast het intrinsieke geweld van een beweging die de niet-uitbreiding van het recht op huwen eist, is er het geweld van enkele politieke verantwoordelijken", zegt Legrand.
Vakbondsmilitanten
Meerdere excellenties uit de stal van voormalig president Nicolas Sarkozy leken zondag "op karikaturen van oude vakbondsmilitanten, door de wijze waarop ze mee het aantal deelnemers opbliezen." Of door de onfaire verontwaardiging waarmee ze het politiegeweld aanklaagden.
"Un train peut en cacher un autre" ("achter een trein kan een andere trein schuilgaan"), heet het bij Franse spoorwegovergangen. Het ziet ernaar uit dat het Franse homohuwelijk de zondebok wordt voor andere frustraties: die over Sarkozy's nederlaag bij de jongste presidentsverkiezingen natuurlijk, over het feit ook dat het oud-staatshoofd zopas in verdenking is gesteld van illegale campagnefinanciering (volgens de UMP is 'Sarko' slachtoffer van een complot van linkse magistraten), of nog, de vaststelling dat van "le changement, c'est maintenant", Hollandes kiesslogan, nog maar bitter weinig in huis gekomen is en dat Frankrijk met de dag dieper wegzinkt in recessie en werkloosheid.
Rijpe vruchten
Opvallend in de hele heisa omtrent het Mariage pour Tous is dat de belangrijkste politieke kracht erachter Sarkozy's nog altijd stuurloze UMP is. Afzijdig blijft intussen Marine Le Pen, de voorvrouw van het extreem rechtse Front National. Le Pen kan zich haar afwezigheid veroorloven omdat de gematigde krachten vanzelf wel extreem worden, zeggen politicologen. Later, in het stemhokje, zal zij hen hoe dan ook als rijpe vruchten plukken.
En ja: zonder ook maar een woord over het homohuwelijk te reppen wist Le Pens formatie in het departement Oise, ten noorden van Parijs, zondag nagenoeg als grootste partij uit de bus te komen. Ze moest de UMP slechts met achthonderd stemmen laten voorgaan, wat tekenend is voor de stemming in heel Frankrijk. De uitslag is vooral een scherpe waarschuwing aan het adres van Hollande: er moet nu beterschap komen, anders dreigt de algehele kiezersrevolte, ook ter linkerzijde.