Morning Parade zoekt de schemer tussen Daft Punk en Radiohead op
Morning Parade, Morning Parade (Parlophone)
Morning Parade staat op 28 maart in de Botanique.
Een goed trucje om als band in korte tijd gigantische successen te boeken, is gedraaid (of beter: gelanceerd) te worden door Zane Lowe in diens radioshow op BBC's Radio 1. Het Britse vijftal Morning Parade begreep dat als geen ander en slaagde er zelfs in hun uitstekende single 'Under the Stars' op de soundtrack van The Vampire Diaries te krijgen.
Sindsdien liep het als een trein met ook succes aan deze kant van het Kanaal en tours in het voorprogramma van The Kooks en 30 Seconds to Mars. "Maar na die drukte hebben we even de tijd genomen om aan onze debuutplaat te schrijven", legt songschrijver Steve Sparrow uit. "Ik zou het te gratuit gevonden hebben om op de rug van onze twee hitjes wat bagger bij elkaar te schrijven en de hype te in cashen. Om diezelfde reden staan 'Under the Stars' en 'A&E' er gewoonweg niet op."
Hoewel hun sound geschikt is om de grootste stadions te vullen, houdt Sparrow er een eerlijke, haast simpele stijl van songschrijven op na. "Dat beschouw ik als een enorm compliment. Omdat dit de eerst plaat is, wilden we vooral de basis onder knie krijgen. De melodie, de teksten en een bijpassend refrein zijn de essentie, maar hoe bind je dat dan allemaal samen? Ik hou van een grootse melodieën en de kunst om de luisteraar mee te nemen op de reis van intro naar outro heeft me altijd gefascineerd. Tegenwoordig lijken er wel trucjes te bestaan om snel songs te schrijven en ze nog verkocht te krijgen ook. Terwijl ik hou van de meer rustieke, Beatlesiaanse manier van songschrijven: iets volstrekt unieks creëren dat toch aan een paar popparameters voldoet. Het is alleen de formule die we gebruiken, op geen manier wil ik me met de Beatles meten. Laat dat duidelijk zijn. (lacht)"
Sparrow heeft zich in het verleden verdiept in dat soort formules, om achteraf alleen maar teleurgesteld te zijn rond het feit dat de perfecte popsong niet bestaat. "Een geweldige hook die je uit de duizend herkent, dat lijken ze allen gemeenschappelijk te hebben. Maar verder? Al sla je me dood... Neem nu 'Somebody that I Used to Know' van Gotye: in een logische wereld is de kans dat die song het tot nummer één schopt onbestaande. Muzikaal dan, want het gevoel dat hij overbrengt is universeel. Maar het is hoopgevend dat zoiets weirds ook kan bestaan tussen de David Guetta's en Tinie Tempahs van deze wereld."
Verbrande vingers
Terwijl de melodie centraal staat, lijkt hij echter het geloof in een goeie, sprekende tekst verloren te zijn: "Verloren niet, maar lyrics zijn secundair geworden. Ik bedoel: hoezo, and it was all yellow? Alle respect voor Chris Martin, maar waar gaat dat over? Ik wil mezelf of anderen geen vrijgeleide geven om niet meer dan wat nodig is in je teksten te steken, ik merk simpelweg op dat het grootste publiek niet meer de moeite neemt om regel per regel uit te pluizen, als was het poëzie."
Dat ze in het verleden al vergeleken werden met Editors en White Lies stoort hem alleen op het vlak van mentaliteit: terwijl voorgenoemde heren de duisternis opzoeken, houdt Morning Parade het eerder luchtig. Maar de vergelijking is niet helemaal uit de lucht gegrepen aangezien ook zij wat electronica en dance-elementen in hun muziek verstoppen. Iets waar menig band zijn vingers al aan verbrandde. "En dat werd ons ook van meet af aan duidelijk gemaakt. (lacht) Het is geen statement van 'kijk eens, wij kunnen het wel', eerder een oprechte poging onze liefde voor zowel dance als rock samen te brengen. We willen evenveel Daft Punk als Radiohead zijn door te testen hoever we met beiden konden gaan. En uiteindelijk valt het geheel best mee, hè?"