'Wall Street is niet langer een zondebok'

Op de bar van Bobby Van's, een restaurant om de hoek bij de aandelenbeurs van New York, staat een bordje: gereserveerd. Een vrouw in een bontjas vraagt aan de barman voor wie het bordje bedoeld is, en de barman wijst naar een foto aan de muur. Aha. Dit is een plek van lokale beroemdheden. Hij komt zo.

Bobby Van's is een van de pleisterplaatsen van Wall Street en omgeving, een plek waar de handelaren na gedane zaken binnenkomen en bij naam worden begroet door de obers. Het is rustig, deze avond. De grote euforie is voorbij, zeggen ze hier, de stijging van de aandelenmarkten van de afgelopen weken lijkt af te vlakken, en de zenuwen beginnen weer toe te nemen. Vrijdag de inauguratie. Wat gaat er dan gebeuren? Slingert de haat-liefdeverhouding tussen Donald Trump en de financiële wereld weer naar de andere kant?

Wall Street was lange tijd een van Trumps zondebokken. Jarenlang lag hij met de bankiers en investeerders in de clinch. "Ik ken Wall Street", zei hij vorig jaar in Iowa, aan de vooravond van de voorverkiezingen. "Ik ken de mensen op Wall Street. Ik ga ze niet laten wegkomen met moord. Wall Street heeft voor geweldige problemen gezorgd."

Wall Street was volgens Trump onderdeel van een wereldomspannend financieel systeem, gepersonifieerd door Goldman Sachs-directeur Lloyd Blankfein, die in Trumps afsluitende verkiezingsspotje Hillary Clinton de hand schudde. Boodschap: één groot elitair complot.

Dus toen Trump op de avond van de verkiezingen op de zege begon af te stevenen, gingen de futures, die vooruitlopen op de aandelenhandel, hard onderuit. De paniek duurde een paar uur - tot de financiële markten begonnen door te krijgen dat ze Trumps retoriek veel te letterlijk hadden genomen. Nadat Trump een speech had afgestoken waarin hij belastingverlagingen en korte metten met de fnuikende regelgeving beloofde, begon een hausse die eigenlijk tot vandaag aanhoudt.

Wall Street is geen zondebok meer, en Goldman Sachs zit straks gewoon bij Trump in het Witte Huis.

Kennedy

Inmiddels is de gereserveerde plek aan de bar van Bobby Van's ingenomen door de man die zijn gereserveerde plek aan de bar altijd inneemt: Art Cashin, een beurshandelaar die ooit tegen een hongerloontje begon, maar nu als 76-jarige veteraan met miljoenen op de bank een van de orakels van de vloer is.

"De afgelopen weken waren alleen te vergelijken met de verkiezing van Kennedy", zegt hij. Met twee trillende handen tilt hij zijn glas whisky van de bar. "Het optimisme was enorm toen. Dat zie je nu ook. Het zijn allebei mannen die verwachtingen wekken."

Er zijn ontelbare verschillen tussen Trump en Kennedy, maar speculanten leven in een wereld waarin vooral die ene overeenkomst zichtbaar is: een gestaag stijgende grafiek tussen de dag van de verkiezingen en de dag van de inauguratie. In de weken na Kennedy's verkiezing in 1960 steeg de Standard & Poor's-index met 8,8 procent; de Trump-droom heeft de koersen met 6 procent doen stijgen. Daarmee staat hij op de tweede plek.

Onvoorspelbaarheid

Wat ziet Wall Street dan in hem? Zondag, tijdens een basketbalwedstrijd in Brooklyn, had Matt Douglas, die voor een verzekeringsmaatschappij veel geld belegt, een verklaring. "Het is een terugkeer naar een natuurlijker situatie. Ik praat met CEO's, CFO's, en ze zijn allemaal blij dat ze weer lucht krijgen. Al die regels waren verstikkend. Nu krijgen ondernemers weer voorrang, en daarmee komen er weer banen. Echte banen, geen overheidsbanen."

Alleen is de vraag hoe lang het gaat duren. Wat ook de merites zijn van Trumps economische agenda, er kleven ook risico's aan zijn presidentschap. Sommige daarvan zijn voorstelbaar en tot op zekere hoogte voorspelbaar - lagere belastingen en hogere uitgaven kunnen het begrotingstekort laten oplopen en de rente laten stijgen, wat de economie kan afremmen - maar het is vooral Trumps onvoorspelbaarheid die sommige handelaren doet aarzelen.

"Wat gaat Xi doen in Davos?", vraagt Cashin. "Gaat hij oorlogszuchtige taal uitslaan richting de VS? Wat gaan de Russen doen? Hoe gaat Europa stemmen, de komende maanden?"

En dan zijn er ook nog de binnenlandse spanningen, die na de verkiezingen niet kleiner zijn geworden. "Het is mogelijk dat iemand een aanslag op hem pleegt", zegt Cashin. "Dat zijn risico's waarmee wij rekening moeten houden."

En dus koopt Cashin niet zo veel. Dat anderen kopen, moeten zij weten. Misschien hebben ze geluk. Misschien hebben de VS geluk.