De noodlening is geen Grieks fenomeen
Niet alleen in België is er ophef over zogeheten 'minikredieten'. De Britse autoriteiten starten een onderzoek bij vijftig firma's die consumenten dure kortetermijnkredieten aanbieden. De payday loan-maatschappijen zijn woekeraars die mensen geld lenen als geen enkele bank dat wil of kan doen. Hun klanten zijn wanhopig en betalen de lening in principe zo snel mogelijk terug. In praktijk is dat al de dag dat het salaris op de rekening komt.
De flitslening bedraagt doorgaans amper een paar honderd pond. Daarop rekenen de gespecialiseerde firma's wel een buitengewoon hoge intrest aan. Het jaarlijks kostenpercentage bedraagt minstens enkele honderden procenten maar kan oplopen tot 4.000 procent. De meeste kredietnemers zijn even keurig als trouw. Ze betalen correct lening en intrest af op het einde van de maand om een paar weken later weer aan te kloppen. Maar door de hoge kosten wordt de nood almaar groter. Niet zelden loopt het verkeerd af.
Een onderzoek dus. Van de Office of Fair Trading (OFT). Die organisatie ziet toe op dergelijke geldschieters en wil zich er nu van vergewissen dat de firma's niet profiteren van de moeilijke situatie waarin hun klanten zich bevinden. Neen, toch? Is dat dan niet de bestaansreden van de hele sector? De OFT zal onder andere nagaan of de rente niet te hoog is en of de stijl van de advertenties niet te agressief is. Dat er nog geld is voor zo'n onderzoek! Even een tabloid openslaan of op het internet zoeken op 'payday loans' zou al moeten volstaan om tot de conclusie te komen dat er een probleem is.
En toch ben ik benieuwd naar het resultaat van dat onderzoek. Allicht zijn er firma's die zich niet keurig aan de regels houden. Dat blijkt alleen al uit het aantal klachten dat consumentenorganisaties ontvangen - een veelvoud ten opzichte van amper twee jaar geleden. De inbreuken zullen wellicht bestraft worden met boetes of - in het ergste geval - het intrekken van een licentie. Maar voor de andere kredietverschaffers verandert er wellicht weinig of niets.
De intrestlast wordt trouwens nu al duidelijk geafficheerd. 'Uncle Buck' spreekt in zijn advertenties van 2.100,4 procent. En de dame op de website van 'Now PayDay' legt uit dat een lening van 100 pond waarvoor je na 28 dagen 125 pond moet terugbetalen overeenstemt met een intrest van 1.737 procent. Maar zoals verstokte rokers zich niet laten afschrikken door de waarschuwende foto's op een pakje sigaretten, zo laten kredietnemers zich niet stoppen door een torenhoge rente. Een maximumrente zou enig soelaas bieden maar dan zal de sector wellicht hogere minimumbedragen instellen en/of extra dossierkosten. En de hele handel opdoeken is ook geen optie omdat daardoor de praktijken van illegale woekeraars nog zullen toenemen.
De beste oplossing? Iedereen doen inzien dat dergelijke noodkredieten geen oplossing bieden maar de problemen alleen maar vergroten. En dat je dus koste wat het kost moet vermijden dat je bij die firma's terechtkomt. De economische crisis mag dan al vaak de aanleiding zijn voor de kredietproblemen van heel wat Britten, de oorzaak ligt dieper. Bij heel wat consumenten is het motto immers nog steeds 'spend it like Beckham'. Net als je idool veel geld uitgeven aan luxe en prullen die niet hoeven. De koopziekte kwam al aan bod in een uitzending van Panorama uit 2003. Sindsdien is er weinig veranderd. Op het eiland schieten opvoeding en onderwijs schromelijk te kort. En daarvoor betalen de Britten nu een hoge prijs.