Nieuwe barsten in Europa
Wankele banken, politieke impasses en noodlijdende lidstaten: de lente is in het land, maar donkere wolken pakken samen. Een eurocrisis is dichtbij.
Amper een jaar geleden was Europa in de ban van een grexit. Nachtelijke spoedvergaderingen, Europese topministers die in een race tegen de klok astronomische bedragen ophoesten; een shakespeareaans drama in verschillende bedrijven.
Door de migratiecrisis verdwenen de financieel-economische beslommeringen naar de achtergrond. Maar met het aanbreken van de lente kiemt ook die crisis weer. Ook nu lijkt de zuiderse periferie de aanstoker van veel onheil.
"Er zijn altijd wel problemen", zegt Koen De Leus, senior economist van KBC. "Maar net nu alles zich wat aan het stabiliseren was, komen er weer een aantal aan de oppervlakte." Vooralsnog ziet De Leus het niet te somber in, maar de ingrediënten voor een giftige cocktail zijn voorhanden.
Ruis op de lijn
De Griekse crisis is de meest urgente. Ondanks een akkoord vorig jaar over een steunpakket van 86 miljard euro, wordt dat geld in schijven vrijgegeven, gelijklopend met de vorderingen van de beloofde hervormingen. En daar zit ruis op de lijn. Tegen eind deze week is er maar beter een akkoord tussen de Griekse regering en haar geldschieters.
"Er is op korte termijn 3 miljard euro nodig om aflopende leningen terug te betalen", weet De Leus. "De onderhandelingen over de noodzakelijke hervormingen lopen vertraging op en duiden op een aantal meningsverschillen."
Vrijdag is dan wel geen dwingende deadline, in de zin dat er niets ergs staat te gebeuren als men er niet in slaagt een akkoord te bereiken. "Het is wel een testcase voor een veel belangrijker discussie waaraan nog moet worden begonnen: de kwijtschelding van een deel van de schulden."
Vooralsnog is er geen besmettingsgevaar, wat niet kan worden gezegd over de politieke impasse in Spanje. Daar stevent men af op nieuwe verkiezingen nu een coalitievorming van de laatste kans op niks is uitgedraaid. Europa plaatst Spanje alvast onder curatele, want met de vierde economie van de eurozone neem je geen risico.
En laat risico nu net het codewoord zijn in die andere grote economie uit de periferie. Italië, na Duitsland en Frankrijk de grootste economie van de eurozone, ziet zijn financiële systeem wankelen. Een recordsom van zowat 360 miljard euro aan slechte leningen dreigt de bankensector zuur op te breken. "Besmettingsgevaar zie ik vooralsnog niet, maar ik verwacht wel dat er een klein lijk uit de kast valt", stelt De Leus.
Tot een cumulatie van die verschillende problemen hoeft het in principe niet te komen, maar een domino-effect is niet uitgesloten.