'Dit is al wat ik Kan'

De terrassen aan Gent-Sint-Pieters zitten vol. De eerste zonnestralen lokken ook gitarist Myrddin De Cauter naar buiten. "Maar zullen we in het Citadelpark gaan zitten", vraagt hij. "Ik hou niet zo van de drukte."

Op deze plek kwam Myrddin dertig jaar geleden ook al, beseft hij tijdens ons gesprek. "In plaats van naar school te gaan, spijbelde ik. Dan zat ik hier in het park sigaretten te roken. Te niksen. Maar toen is de gitaar gekomen. Zonder dat instrument had ik nu een ander leven gehad. Plots deed ik niks anders dan tokkelen. Ik heb zelfs mijn middelbare school niet afgewerkt."

Nochtans is muziek altijd in zijn leven geweest. Vader Koen De Cauter was vaandeldrager van de zigeunermuziek in België. "Thuis klonk er altijd muziek, altijd was er wel iemand aan het spelen. Ik herinner dat ik me een dag met mijn instrument in de toilet heb opgesloten omdat ik zot werd van al die klanken door elkaar. (lacht)

"Als kind heb ik klarinet geleerd, maar dat was geen grote passie. Ik bleef in de bossen spelen, met mijn boog. Het was de muziek van Paco de Lucía die me bij de gitaar bracht. Hij maakte flamencomuziek op een moderne manier. Met bas, veel ritme, erg ophitsend. Mijn ouders versleten zijn platen. Dat wilde ik ook kunnen. Daarom heb ik mijn vader gevraagd om me die muziek te leren spelen."

Dat een jonge gast geïntrigeerd raakt door weinig hippe muziek, ligt volgens Myrddin volledig aan de opvoeding. "Natuurlijk luisterde ik ook naar artiesten als Faith No More en Red Hot Chili Peppers. Maar ik heb ook Bach en Beethoven meegekregen. Mijn vader probeerde ons te laten horen waarom die muziek zo schoon was. Iets wat ik zelf ook bij mijn kinderen doe.

"Deze week nog liep ik met mijn dochter van zes langs de Sint-Pieterskerk in Gent. De klokken speelden en ik begon de boventonen mee te zingen. Als je niet oplet, dan hoor je die gewoon niet. Wel, ik voelde dat er plots een nieuwe wereld voor haar openging, een soort alertheid voor muziek. Ik hoop haar nieuwsgierig te maken, zonder theoretisch te worden."

Een flard Gezelle

Myrddin kan leven van zijn gitaarspel. "Ik heb geluk gehad, want ik kon niets anders. Maar de omstandigheden waren ernaar. En anders had ik nog altijd kunnen boeren. (lacht)"

Op zijn nieuwe plaat Rosa de papel kreeg Myrddin niet alleen hulp van zijn vader. Hij heeft ook kunnen werken met Alain Pérez, een bassist die tien jaar lang bij de intussen overleden Paco de Lucía heeft gespeeld. En er is een gastbijdrage van Jef Neve. "Wij gaan al even terug", zegt Myrddin. "Jef zag me eens een solo spelen. Op mijn beurt zag ik dat mijn spel hem emotioneerde. Als ik zoiets voel, krijg ik goesting om met die persoon samen muziek te maken, omdat er die connectie is. We hebben samen een concert gedaan, een mix van nummers van hem en van mij. Sindsdien doen we sporadisch duo's. Ik heb ook meegespeeld op Sons of the New World, nu speelt hij drie nummers mee op mijn plaat. Het voordeel van maar af en toe samen te werken, is dat alles nieuw blijft. We blijven elkaar verrassen."

Er is ook een flard Guido Gezelle in het nieuwe album geslopen. Niet toevallig. Vader De Cauter ging al vaker aan de slag met zijn teksten. Een genie, vindt ook zoon Myrddin. "Soms kan ik het niet laten om zijn verzameld werk erbij te nemen, en een tekst van hem te versmelten in een flamencoritme. Dat vind ik wijs."

Rosa de papel ligt nu in de winkel. Vanavond stelt Myrddin de plaat voor in De Roma (Antwerpen), 13/3 in Bozar (Brussel), 14/3 in de Handelsbeurs (Gent) en 15/3 in de Swingboerderie (Zarlardinge).

www.myrddinmusic.com

Myrddin De Cauter (36)

► Is de jongste zoon van multi-instrumentalist Koen De Cauter

► Leerde de basisprincipes van flamencogitaar van zijn vader

► Volgde les bij meesters Manolo Sanlucar en Gerardo Núñez

► Is getrouwd, heeft drie dochters Roxane (3), Lucia (6) en Imre (15) en woont in Landegem