Zege Serena Williams goed voor familie-evenwicht
Is een familiale vriendschapsband een rem voor een heroïsch tennisgevecht in de finale van een grandslamtoernooi? Zo leek het er toch wat op in Roland Garros, waar de twee zussen Venus en Serena Williams zaterdag niet helemaal in hun normale doen waren. Maar de familie Williams kon niet verliezen, en heel erg leek Venus er niet mee in te zitten dat deze keer haar jongste zusje Serena beter was met 7-5 en 6-3. En ongewild of niet, het helpt om het evenwicht in de familie te bewaren.
Brussel / Parijs
Eigen berichtgeving
Bart Fieremans
Vaak zorgt het voor een extra pigment als behalve twee absolute toppers ook twee tegengestelde persoonlijkheden of stijlen tegenover elkaar staan. Zoals de koele baseline-Zweed Bjorn Borg in de jaren tachtig tegenover de volleyerende driftkikker John McEnroe, zoals in de jaren negentig de ideale schoonzoon Pete Sampras versus de extraverte Andre Agassi, of zoals bij de vrouwen - zie de finale van Roland Garros 1999 - de geroutineerde gratie van Steffi Graf als antipode van de hooghartige jeugdige Martina Hingis.
Maar bij de Williams-zussen vallen vooral de parallellen op. De ene (Venus) mag een tikkeltje atletischer zijn dan de andere (Serena), zij kan dan weer pronken met de dikste spierbundels. Maar beiden accentueren ze met luidruchtig gekreun hun powertennis, en het basisrecept om de punten te winnen is hard slaan. Daarbij zijn ze dan nog even excentriek of origineel in hun doen en laten, uitspraken, tenniskledij en haardracht. Ze zijn dus op dezelfde leest geschoeid: maar als je ze tegenover elkaar zet, garandeert dat niet noodzakelijk een hoogstaande klassieker.
Alsof het powertennis van de ene de andere neutraliseerde, met veel groteske fouten tot gevolg, zo is de finale zaterdag samen te vatten. Een underdog was er ook al niet bij om de partij extra spankracht te geven. En misschien ontbrak er ook het koele killersinstinct waarmee de zussen in het circuit zo uitblinken, omdat behalve de sportieve eer ook een bloedband speelde. "Je kan niet negeren dat ze zussen zijn", zo gaf moeder Oracene Williams aan waarom ze niet hun beste niveau haalden.
De dominantie van de Williams-zussen in het vrouwentennis is in extenso een zaak van de hele Williams-familie. Of het nu Serena of Venus is die een grandslam wint, het maakt de gezamenlijke vreugde er niet minder op. "Ik ben blij voor Serena omdat ze al zo lang geen grandslamtoernooi won", zei Venus Williams na de nederlaag. In diezelfde zin had moeder Oracene haar voorkeur voor Serena als winnares uitgesproken, en de jongste Williams-zus versaagde niet: "Drie jaar geleden (US Open 1999) won ik mijn enige grandslamtoernooi. Ik wilde geen 'one-hit wonder' zijn, geen eendagsvlieg."
Met de zege van Serena Williams trekt zij de balans met haar grote zus (die al twee keer Wimbledon en twee keer de US Open won) wat meer in evenwicht. Ongewild of niet laaide nu ook weer de speculatie op dat de Williams-familie in onderlinge duels zelf op voorhand de uitkomst van de wedstrijd bedisselt - in het licht van wat het beste zou zijn om samen aan de top te staan. Net zoals er jaloezie leeft bij sommige speelsters - Jennifer Capriati maakte er na de halve finale als een slechte verliezer allusie op - dat Venus en Serena Williams zich op de grandslamtoernooien na heel zelden samen inschrijven voor eenzelfde toernooi om elkaar niet in de weg te lopen. Op grandslamtoernooien hopen ze dat ze in een verschillende toernooihelft zitten, zodat ze elkaar niet voor de finale hoeven te elimineren. In Roland Garros verliep dat scenario perfect. Serena Williams zei het lachend, maar meende het ook: "Ja, ik speel liever tegen mijn zus in de finale dan tegen een andere speelster. Zo pakken we samen het meeste geld en het meeste punten."
Met insinuaties over 'geregelde' wedstrijden en kritiek op hun planning hebben de Williams-zussen al leren omgaan. "Misschien dat de media dat niet willen begrijpen, maar op de court zijn we voor even rivalen die alle twee even graag willen winnen, en erbuiten zijn we zussen die elkaar graag zien." Dat accentueerde Serena Williams ook in haar titelspeech. "Dank u om de beste zus van de wereld te zijn, Venus." Niet zeker is het dat die boodschap helemaal tot haar doordrong. Venus had het veel te druk met de amateurcamera waarmee ze zich tussen de proffotografen nestelde. Een kiekje maken van haar zus leek niet echt te vlotten, maar de momentopname bewees eens te meer waarom het vrouwencircuit dankzij de Williams-zussen momenteel zo vermakelijk is.
Serena Williams: 'Dank u om de beste zus van de wereld te zijn, Venus'