Saskia De Coster schrijfster en columniste

Jullie waren mannen met een plan. Maandenlang al was er sprake van.

Maandenlang leefden jullie toe naar die ene dag. De dag dat jullie de wereld gingen afstraffen.

Zo naderden jullie ons, om ons een les leren.

Zoals tornado's lucht verplaatsen, vervoerden jullie haat.

Een haat die anderen nodig heeft, zoals virussen lichamen.

Jullie waren niet alleen en droomden van vermenigvuldiging.

Jullie: een schakel in een keten die zich rond ons wil leggen, om ons gevangen te zetten in onze lichamen van angst.

Wij: mensen, mensen die mensen kennen, mensen die mensen kennen die jullie families kennen. Wij dragen allemaal schuld, zeggen jullie daden. Wij mogen niet leven, zegt jullie god, volgens jullie. Een god die jullie alleen horen.

Gisteren hebben jullie mensen gedood, en vermoedelijk ook jullie zelf. Wij, mensen, mensen die mensen kennen, mensen die mensen kennen die jullie families kennen, kennen jullie nu ook. Wij zullen nooit vergeten hoe jullie uit haat jullie eigen lafheid tot het uiterste hebben doorgedreven. Maar wij zullen leven zoals we leven, iets onvaster op onze benen.